Ertesi gün kalan sınavları olmuştum ve bilin bakalım ne oldu tabiki de dün ki sınavlardan birinden büte kalmıştım bu günküler den de pek umutlu değildim ama sonuçlar çıkana kadar bekledim ve 1 inden ucu ucuna geçerken diğerlerini ortalama bir şekilde geçmiştim.

Sonrasında kızlarla buluşup demirle konuşuyormuş gibi onlara önden bir prova yapmıştım Nil bu kararımı ne kadar desteklese de Bade asla desteklemiyordu. Bence en iyisi böyle olmalıydı ben bu değildim evet ben Onuru bu yüzden kaybetmiştim sonrasında abimin yaşadıkları benim salak kafam yüzünden inat uğruna bilmediğim işlere kalkışmam gibi bir sürü şey yaşamıştım. Evet yüzde yüz ben suçluydum kabul ediyorum bile bile karanlığı ben seçmiştim ama böyle olmuyordu benim renklerim demire renk katmıyordu aksine ben onun karanlığına çekiliyordum. Kızların yanından ayrılıp abimi aradım

Efendim küçüğüm diye açtı telefonu abi neredesiniz Demir seninle mi onunla konuşmak istiyorum dedim evet bardayız ben adamlardan birini yollatıp seni aldıracağım biraz bekle dedi bende tamam demiştim yaklaşık yarım saat sonra gelen korumayla bara doğru yola çıktık. Stres, gerginlik, üzüntü, pişmanlık hepsi bir aradaydı barın önüne geldiğimizde on dakika arabada beklemiştim derin nefesler alıp kendimi sakinleştiriyordum bir hastalığım yoktu ama bu gidişle kalp hastası olacaktım şuraya geldiğim 2 inci haftadan sonra gerçekten gözümün önünden film şeridi gibi geçiyordu.

Bara girdiğimde ilk önce abimin odasına gitmek istedim korumalar bana eşlik etmişlerdi sonuçta buraya çok gelmemiştim. Kapıyı tıklatıp içeri girdim abim ayağa kalkarak

_Bende tam seni arıyordum nerede kaldın diye dedi

_ Biraz sakinleşmeyi bekledim malum Demirle yapacağım konuşmadan sonra çokta iyi olmayacağım

_Sen ne karar verirsen ver ben arkanda olacağım küçüğüm ama ben sana en başından olmaz demiştim yinede seni desteklemiştim

_Biliyorum abicim tamam abicim Demir müsaitse ben gidiyim onunla konuşayım sen beni daha fazla germeden

Diyip ayağa kalktım ve abime baktım anlamış olucak ki koridorun sonu canım kardeşim dedi cevap vermeden çıktım kapısının önüne geldiğimde kapısını tıklayıp tıklamamak arasında gidip gelsemde cesaretimi toplayıp kapıyı çaldım gir demişti bende kafamı uzattım müsaitmisin dedim

_Tabi tabi dedi ayağa kalktı hoş geldim çiceğim dedi sarıldı

_Pek hoş geldiğim söylenemez dedim o beni duymazlıktan gelerek

_Bir şey içermisin hemen aşağıdan getirsinler

_Yok ben buraya seninle konuşmaya geldim yani nasıl ve nereden başlıyacağımı bilmiyorum dedim

Oturduğu masasından kalkıp karşımda ki koltuğa geçti ve ellerimi tuttu

_Ben ne konuşacağını biliyorum çok gerginsin ve haklısın biz hiç tanışmamalıydık seni bu işlere sokmamalıydım dedi

_Ben çok üzgünüm Demir ben ben seni çok seviyorum dedim gözümden yaşlar süzülürken ama ben bu kadarını kaldıramıyorum olmuyor ben böyle her gün ne olacak diye yaşayamam elimi kalbime koydum benim vicdanım bu olanlara el vermiyor benim sana ışık olmam gerekirken ben senin karanlığına çekildim ama bunun suçlusu tek sen değilsin ben göz göre göre seninle olmayı kabul ettim sen bana söyledin ben karanlığım dedin yapamayız dedin ve haklıydın özür dilerim her şey için

Ben bunları söylerken ifadesizce suratıma bakıyordu yada ben öyle görmek istediğim için öyle gördüm göz yaşlarımı silip ayağa kalktım bana bir şey demesini bekledim demedi bende hoşça kal diyemedim ve odadan çıktım.