Sabah alarmımla uyandım, bu yedinci erteleyişim olduğu için kalkmak zorundaydım. Henüz gözlerimi tam açamamışken saate baktığımda ufak çaplı bir şok geçirdim. SAAT 8 OLMUŞ "Olamaz gene geç kaldım"

Apar topar hazırlandım, kahvaltı etmeden evden çıktım ve otobüse yetişmek için koşmaya başladım. Üstelik bugün bir haftadır çalışıtığım dersin sınavı vardı. Tam durağa varmışken otobüs geldi, bileti bastım ancak yetersiz bakiye dedi.Dondum kaldım. Şoför bana göz ucuyla bakıyordu.

Ben tam inecektim ama arkadan biri uzandı, "Ben basarım" dedi. Bana kart uzatan kişi orta yaşlı bir adamdı. "Çok teşekkür ederim"dedim. Ve usulca cam kenarına geçip oturdum. Ben dışarıyı izlerken yanıma, bana kart uzatan adam geldi ve oturdu ama birsey demedi Otobüs durdu bende indim.

Üniversiteye doğru yürürken arkadan biri. "Hey!" Dedi. Arkamı döndüğümde bağıran kişinin otobüsteki adam olduğunu fark ettim bana doğru geliyordu. Yanına gelince "Konuşabilir miyiz" Ne alaka şimdi "Henüz kim olduğunuzu bile bilmiyorken bana bu soruyu sormanız mantıklı geliyormu" dedim ve yürümeye devam ettim. "Hayır demek istediğim sen beni tanımıyorsun ama ben seni tanıyo-" Saçmaladığını görünce hemen lafa atlayıp "Lütfen konuyu daha fazla uzatmayın, iyi günler bayım" dedim ve hızlı adımlarda ondan uzaklaştım. O ise hüsrana uğramış gibiydi.

Sınıfa girip yerime oturdum ve sınav için notlarıma son bir kez göz attım...

Bugünlük derslerim bitmişti eşyalarımı toparlayıp dışarı çıktım ve durağa doğru ilerlerdim...

Eve geldiğimde çok yorgun bir halde yatağa uzandım. Ama karnım çok aç olduğu için geri kalkıp kendime yemek hazırlamak için mutfağa gittim ve Masaya oturup yemek tariflerine bakarken evin içinden bir ses geldi, ona bakmak için eğildiğim anda aynı sesi tekrar duydum. Çekmeceden bir bıçak aldım ve sessizce sesin geldiği yöne yürüdüm. Kapıyı araladığımda Karşı komşum olan Nazmiye teyzenin masamdaki çiçekleri incelediğini gördüm

İçim rahatlamıştı ama şaşkındım, elimdeki bıçağı tezgaha bırakıp yanına gittim. "Nazmiye teyze, senin ne işin var burda ne zaman geldin." yavaşca bana doğru dönüp. "Kızım bu çiçeklere düzenli su ver yoksa ölürler yazık olmasın. " sanki dediğimi duymamış gibi bana söyleniyordu. "Tamam, ben ona su veririmde..."

"Aferin kızım aferin, bilirsin ben seni severim her gördüğümdede sevesim gelir maşallah. Hadi ben gidiyorum. Dediklerimi unutma kızım emi." Deyip usul usul çıkıp gitti. Bu kadın hep olmadık zamanlarda ortaya çıkıyor. Bu konuyu hala çözmüş değilim.

Kendime yapacakyemek tarifini bulunca yemek hazırlamaya başladım. Yemek hazır olunca masayaoturup tam yemeğe başlayacakken telefonum çaldı. Tanımadığım bir numara arıyordu açmak istemediğim için sessize aldım. Ve yemeğimi yemeye başladım.

İçeri oturup televizyonu açtığım sırada telefonum tekrardan çalmaya başladı. Bu az öncekiyle aynı numaraydı bende merak edim açtım. "Alo" "Alo, yaprak hanımlamı görüşüyorum?" "Buyrun benim" acaba dolandırıcı falanmı diye düşünürken bana "Babanız hastaneye kaldırıldı durumu çok kritik eşine ulaşamadık buraya gelip hastanın durumunu takip edebilirsiniz"

Duyduklarım doğru olamazdı. İllaki bir karışıklık olmuştur benim babam 3 yıl önce öldü. "Bir dakika ama benim ba-" Telefon kapandı. O an ne halde olduğumu düşünemiyorum. Düşünebildğim tek şey ortada neler döndüğünü anlamam gerektiğiydi