Tanışma

Yapacak başka bir şeyim olmadığı için mecburen odaya doğru yöneldim. Ama asıl şimdi ne yapacağımı düşünmeliydim. Eğer ailem bu oda durumunu öğrenirse beni okuldan hemen alırdı. Bir süre boyunca ailemden saklamam gerekiyordu ama böyle bir durumu nasıl saklayacaktım? Odaya geldiğimde yine içerden gülme sesleri geliyordu.

"Bunlar yıl boyunca böyle gülecek mi ya?"

İçeri girdiğim de ikisi de aynı anda bana baktı. İçlerinden siyah saçlı, kahverengi gözlü olan eli ile bir yeri göstererek;

"Eşyaların kapının arkasında oradan alabilirsin."

"Sağol, ama bir yere gitmeyeceğim."

"Ne demek bir yere gitmiyorum."

"Yani hiç bir yere gitmiyorum burada kalacağım."

"Peki bu ne kadar etik?"

"Onu bende bilmiyorum, ama başka boş oda olmadığı için burada kalacağım."

"Nasıl yani kocaman yurtta boş oda yok mu?"

"Yok işte keyfimden sizinle aynı odada kalmıyorum ya! Her neyse seninle uğraşamayacağım..."

"Kusura bakma öyle demek istememiştim."

"Bu arada ismini öğrenmedik."

"Ben yağmur sen?"

"Bende Sinan."

"Biz zaten tanışmıştık."

"Evet tanışmıştık."

"Siz nereden tanışıyorsunuz ki?"

"Bu gün okulun bahçesinde tanışmıştık."

"Anladım. Bu arada sen hangi bölümü okuyorsun?"

"Ben hukuk bölümünde okuyorum. Peki ya sen?"

"Ben gastironomi okuyorum."

"Çağrı peki sen hangi bölümde okuyorsun?"

"Bende gastıronomi okuyorum."

"Demek ikinizde aşçı olmak istiyorsunuz. O zaman bu yıl yemekleri siz yaparsınız."

İkisine bakıp göz kırptım. Benim bu sözümden sonra ikisi de aynı anda kahkaha atmaya başladı.

"Çağrı acaba biz yanlış mesleğimi seçtik ,şimdi biz yağmura yemek yapmazsak bize dava filan da açar koktum valla.

"Bence de bırakalım bu bölümü en iyisi."

Bu diyalogdan sonra odayı bizim kahkahalarımız sararken, biranda aklıma benim eşyalarımın hala valizde olduğu geldi.

"Bu arada kıyafetlerimi yerleştirebileceğim boş bir dolap var mı?"

"Tabi ki şurada ki yatak ile dolap boş oraya yerleşebilirsin."

"Teşekkürler."

Dolabı açıp eşyalarımı yerleştireceğim sırada dolabın ne kadar tozlu olduğunu görünce vazgeçtim ve ilk önce temizlik yapmaya karar verdim. Yarım saat sonra sonunda işim bitmişti ve kendimi direk yatağa fırlattım. Bir anda Çağrı ve Sinan alkışlamaya başlayınca onlara baktım.

"Ne oldu neyi alkışlıyorsunuz?"

"Neyi olacak seni alkışlıyoruz."

"İyi ama neden?"

"Çünkü tam tamına yirmi sekiz dakika on altı saniye ve beş salise içinde odayı ter temiz yaptın."

"Ve sende bunu saydın mı?"

"Evet."

"Çok bir şey yapmadım ki sadece kendi tarafımı temizledim."

"Emin misin çünkü en son benim yatağımın altını siliyordun da."

"Gerçekten mi hiç fark etmemişim, sanırım kendimi biraz fazla kaptırmışım."

"Onu boş verin şimdi asıl sen o kadar temizlik malzemesin nereden buldun?"

"Lütfen bana şaka yaptığını söyle, kıyafetlerinizi o tozlu dolaplara yerleştirmediniz değil mi?"

İkisi de aynı anda bakışlarını birbirlerine çevirdiler daha sonra tekrar bana çevirdiler. Sanırım gerçekten de kıyafetlerini doğruca dolaba yerleştirmişlerdi.

"Size inanamıyorum."

"Nereden bilelim biz dolapları silmemiz gerektiğini."

"Nereden mi? Dolabın üstünde bir metre kalınlığında toz tabakası vardı. Ayrıca en azından o temizlik malzemelerinin niye bırakıldığını bir düşünseydiniz."

"Abi kız haklı odayı bok götürüyor."

"Her neyse ben artık yatıyorum, sakın gürültü yapmayın."