3.Bölümden merhabalar💙

Gözlerimi hafif hafif açtığımda yatıyodum.Yaşıyodum ya da hastanedeydim belkide ölmüştüm iki yanımdada bi hareketlilik hissettim doğrulduğumda Çolpan ve Akay karşımdaydı ne yani ölmemişmiydik şu an sevincimden her şeyi yapabilirdim hemen kızlara sarıldım.
-Asena bi durur musun uyicam yaaa Akay'ın söylenmesi bile şu an hoşuma gidiyordu
-Kızlar uyanın ölmemişiz ölmedik kalkın hadi diyerek ikisini de dürtmeye başladım.
-Ölmedik yaşıyoruz nasıl Çolpan kalkıp hayatı sorguluyoken sesimizi duyan Akay'da bi anda sıçradı.Birbirimize sıkı sıkı sarılıp ağlamaya başladık.Dışarıdaki gürültüyle ayrıldık
-Asena kızlar naptınız onlara kızlar, abim ortalığı ayağa kaldırıyordu.
-Oğul dur uyuyo kızlar uyandırma.Dısrida abimin yanında biri daha vardı belliydi abimi durdurmaya çalışıyodu.Abim bi anda içeri girdi bizi görür görmez sarıldı.
-İyi misiniz abicim size bişey yaptılarmı
-Oğul sen iyice dellendin ben kendi kanımamı kıyıcam, adamın söylediklerine şok olmuştum.Kendi kanım demişti.Sarılmayı bıraktığımızda adam gitmişti.
-Size zarar verdiler sandım iyisiniz dimi
-Abicim biz iyiyiz sence bize zarar vermelerine izin veririmiyim diyip güldüm
-Vermezsin ama ne olur ne olmaz
-Ya biz iyiyiz de nerdeyiz diye sordu Akay
-Bilmiyorum ama kızlar bura çok değişik bir yer dedi abim
-Evet biz en son uçurumdan düşüyoduk şimdi burdayız.Gerçi biz nerdeyiz.Akay sorular soruyoken içeri bi kız girdi
-Hanımım yorgunsunuz biliyorum ama Han'ımız sizleri sofraya bekler.
Hepimiz kıza şok olmuş bi şekilde kıza bakarken kız hızlı bi şekilde dışarıya çıktı.
-Hanımım mı dedi o yoksa ben mi yanlış anladım.dedim
-Yanlış anlamadın hanımım dedi,diye karşılık verdi Çolpan
-Ben de duydum ciddi ciddi hanımım dedi
-Kızlar beni dinlemiyosunuz dinleseniz anlicaksınız abimin bizi susturmasıyla ona döndük
-Dinliyoruz abicim dedim
-Bakın bura şehir değil yani ne bilim köy gibi bi yer ama bina veya ev yok nasıl desem yani geçmişte bi film çekiyolar,ama biz bilmediğimize göre film de değil.Ben uyandığında belinde kılıç olan bi adam geldi beyim uyandıysanız Han'ım sizi yanına bekler dedi.Hanın kim diye sordum şaşkın bi şekilde bakıp Atanız dedi.Atanın anlamını biliyorsunuz dimi diyip sustu.
Ata baba demekti,biliyoduk ama bizim babalarimız yoktu.
-Yaman abi geçmişte bi film derken neyi kast ettin diye sordu Çolpan
Abim daha konuşmadan içeriye biri girdi.
-Beyim Hânımız sizleri sofrada bekler.diyip çıktı
-Dışarı çıkınca anlarsınız ha bide onlar gibi davranmaya çalışın abimin cümlesini bitirip çıktı.Ne dediğini tam anlayamasamda aklımda onaylamadığım daha doğrusal onaylamak istemediğim bi şey vardı.Yaşlı adamın verdiği cep saati bizi bi yere göndermiş olabilirdi uçurumdan düşerken en son hatırladığım elimdeki cep saatinin yanıp sönmesiydi.
-Asena hadi gidelim Akay'ın beni çağırmasıyla düşünmeyi bıraktım.Saatin nerede olduğu hakkında bi fikrim yoktu ama yanımda olmalı diye düşündüm.
-Siz gidin ben birazdan gelirim dedim
-Ya bize bi şey yaparlarsa bizi kim koruyacak seni beklesek diyerek bana üzgün üzgün baktı Akay.Akay narin biriydi hemen yıpranırdı üzülmesini istemediğim için kabul ettim
-Tamam kapıda bekleyin küçük bi şim var beş dakikaya gelirim,dedim.Onlar çıktıktan sonra saati aramaya başladım bu oda biraz değişikti ama umursamadan saati aramaya devam ettim,sonunda saati uyuduğumuz yerin yakınında buldum saat kırılmıştı.Kızları bekletmeden direk dışarı çıktım.Dışarı çıkmamla şok olmuştum,bura akılıma dahi getiremeyeceğim kadar garipti.Bulunduğum yer dağlık bi alandı ne bina ne de ev vardı sadece çadırdan biraz daha büyük çadır gibi şeyler vardı.Şoktan çıkmamı Çolpan sağladı
-Asena kendine gel bu olayı daha sonra düşünürüz şimdi sözde babamızı bekletmeyelim dedikten sonra Yaman Abim gitti.
Akay da hâlâ şaşkın şaşkın etrafa bakıyordu.Bir kızın yardımıyla bizi çağırılan yere gittik ikinci bi şokla kalakaldım

💙BÖLÜM SONU💙

💖Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın💖