Ozan beni arkasına alınca o iri adam kafasını yatırarak bana baktı. "Güzel kız ağzının tadını iyi biliyorsun Keskin'im" demesiyle Ozan'nın kolunu sıktım. "Efendim kız arkadaşım korkuyor biz artık çıkabilir miyiz?" diye sorunca adam "Burda misafirimizsiniz hiç bir yere gizemezsiniz" deyince korkudan titredim. "Tamam ben kalırım ama Gece gitsin korkuyor" dedi. Adam bana baktı yine. Sırf o bana bakmasın diye yerin dibine girmek istiyordum. "Olmaz o sana güç verdi sen oyunu kaybederken o seni kaldırdı ayağa o yüzden bizimle kalacak" dedi sinirle.

Başka bir adam girince içeri onu tanımıştım. Kont bu. Kont bize yaklaşıp beni kolumdan tutup kendine çekince "Dokunma kıza Kont canını yakmak istemiyorum!" dedi hırlayarak. O da "Merak etme senin sevgilin bizim bacımız öz kız kardeşimden ayırt etmem onu aklın kalmasın" deyip kendiyle çekti beni. Ozan'a baktım. "Guven ona..." dedi sadece ben de dediğini yaptım. Beraber çıktık odadan.

"Seni çok seviyor" dedi yürürken. "Ben Keskin'nin bir kıza bu kadar değer verdiğini görmedim hiç. Sen farklısın demekki..." dedi sonra bi büyük oda gözüme ilişti. Kapıyı 3 kere sonra 2 kere çaldı kapı açıldı. "Vay Kont kardeşim." dedi ve sarıldı. "Nerelerdesin ya görünmüyorsun?" dedi. Kont da "Buralardayim ama göz önünde durmayı sevmiyorum Kılıç" dedi. Sonra bana bakıp "Bu kız sana emanet ona zarar gelirse kendine mezar ayarla." dedi ve saçımı okşayıp "Güven bana abicim" dedi samimî bir sesle. Abicim... Kafa salladım ve içeri girdim.

Burası silah,bicak doluydu. Yerde ayı postu vardı. "Gerçek değil ne kadar cani olsak da hayvanları öldürmüyoruz genelde insan olan hayvanları öldürmek tercihim" dedi ve oturdu. "Korkma sana zarar vermem otur" dedi ben de oturdum. Çekinerek bakıyordum etrafa. "Demek bizim Keskin'nin vazgeçemediği kız sensin?" dedi. Bu adam bana korkutucu geliyordu. Kont bile bundan daha insancıl. Sonra kapı açıldı ve Ozan bana baktı iyi miyim diye gözlerini bende gezdirdi koşup sarıldım. "Gidelim burdan nolur" diye yalvardım. "Gidemeyiz peşimizi bırakmazlar yavrum" dedi sesi üzgün çıkıyordu. "Kont!" diye seslendi. Kont da gelip beni aldı. "Onu benim özel odama götür" dedi. Kont'a nedensiz güveniyordum. Kont kafa sallayıp "Tamam abicim" deyince şok oldum. "Abi derken?" diye sordum. "Keskin ve ben kardeşiz ufaklık" dedi Kont. Ozan abi mıydı şimdi yani? Kont beni odadan çıkarınca Ozan "Korkma sevgilim" dedi arkadan.

Ona güveniyordum. Kont beni daha sade ve güzel bir odaya soktu. "Burda abimle ben kalıyoruz." dedi. Onun yanımda olması o adamın yanında olmaktan iyiydi. Boş uzun bir koltuk vardı oraya oturdum. "Abim birazdan kafeste dövüşecek" dedi. "Kafes Dövüşü mu?" diye sorunca kafa salladı. "Seni neden benim yanıma verdi sanıyorsun?" Cama doğru ilerledim. Aşağısı yüksekti. Kaçıncı kat ya burası? Sanki beni duymuş gibi "95 kat" dedi gözlerim büyüdü. "Niye bu kadar yüksekte oturur ki insan? Allah'a yakın olmak için mi?" diye sorunca kahkaha attı. "Dedi ufaklık." Acaba Ozan ne yapıyordu? "Hadi Ozan'nın yanına gidelim" Bu adam akıl mi okuturdu?

Beraber çıkıp dövüş poligonuna gittik. Herkes "KESKİN!" diye inletiyordu burayı. Biz bir iki koltuk bulup oturduk Kont'la. Kulağıma egilip "Kimseyle konuşma, kimseye bakma tamam mi?" dedi. Kafa salladım. "Aferin ufaklık" dedi saçımı öpüp. Bu samimiyetten rahatsızlık duymadım. Ozan kafese girince herkes daha bir coşkulu bağırmaya başladı. Gözlerimiz buluşunca bana gülümsedi. Ben de ona gülümsedim. Göz kırptı...

Dövüş başlayınca Ozan adamin çenesine çalıştı. Geri geri gidip çarptı duvara. Ozan gülüp bir tekme atınca adam ayağını tuttu Ozan'nın. "Korkma!" dedi bana Kont. Ben oraya konsantre olmuştum. Ozan adamdan kurtulup tekrar dövmeye başladı bu sefer kafa attı ona. Adam sersemlemişti. Kendine gelmek için kafasını sağa sola salladı. Ozan bunu fırsat bilip adama daha da yüklendi ve boynunu tutup kaslı koluyla sıktı. Nefes alamadığını anlayınca bıraktı adamı. Adam yere düşünce saymaya başladı. "Boku cıktı" dedi Kont. Ozan'nın elini havaya kaldırdı. Ozan kafesten çıkıp bize doğru geldi. Bana sarıldı. "Çok korktum." dedim. "Korkma bosuna ufaklık." dedi Kont. Beraber çıktık...

Odasına girince beni kendine çekti Ozan. "Kont biraz dışarda mi takılsan bize musade etsen nasıl olur kardeşim?" demesiyle elini belime atıp kendine çekti. "Tamamdir." dedi ve bana "Görüşürüz Ufaklık" dedi ve cıktı. "Gel seni biraz seveyim" dedi ama ağzı yüzü kan içindeydi. "Pansuman yapılması lazim" dedim. Beni kucağına aldı. "Ben böyle çok rahatım ama." dedi. Boynumu öptü. Kendimden geçtim. "Hoşuma gidiyorsun" dedi. Eli göğsüme gidince "Birisi girecek." dedim. "Kont kapıda merak etme" dedi sonra aşağıya indi eli. Bacak arama. Okşamaya başladı. "Çok harika ıslanmışsın" dedi. Dudaklarımız buluştu. Onu neden itmiyor engellemiyordum? Neden noldu bana? Ozan beni kucaklayıp yatağa yatırdı.
"Eşsiz manzaraya bakıyorum şu an" dedi ve göğüslerimi avuçladı. Inleyince "Yavrum benim." dedi ve üstümü çıkardı. "Sakin ses çıkarma." dedi sessizce. Kafa salladım. Ozan ne ara erkekliğini çıkarıp içime girdi bilmiyorum. Onu deli gibi istiyordum. En sonunda boşalmış beni kendine çekmişti. Koltukta yatıyorduk çıplak bir şekilde. Ben sanırım ona âşık olmuştum...

DEVAM EDECEK...

Keskin = Yusuf Çim

Gece = Afra Saraçoğlu

Kont = Murat Boz

Çekiç = Burak Çelik

Matkap = Halit Özgür Sarı

Kılıç = Deniz Can Aktaş