Doktor: nadia ivanovanın yakınları kimler

Sacit: ben babasıyım

Tim ve ben de yanlarına toplanmıştık

A: nesi var nadianın

Doktor: sizin de tahmin ettiğiniz gibi tüm bulgular bize radyasyon zehirlenmesini işaret ediyor geldiğinde ateşi vardı onun için ilaç verdik bir de sedatif (sakinleştirici) verdik bazı tahliller için kan aldık sonuçlar çıkınca daha detaylı bilgi veririm

A:peki görebilir miyiz

Doktor: tabi ama şimdilik sadece bir kişi ve 5 dk geçmiş olsun

(Doktor gider)

Sacit: Ali oğlum sen gir

A: komutanım siz girin kızınız sonuçta

Sacit: Ali oğlum sıla için ne kadar endişelendiğini gördüm birbirinizi sevdiğinizi biliyorum zaten sıla hastaneden çıksın eğer o da isterse annemlerle gelirsin kızımı benden istersin.hadi gir şimdi

Sacit komutanın lafını başımla onaylayıp içeri girdim öylece baygın yatıyordu yatakta onu görünce yüzümde istemsizce bir tebessüm meydana geliyordu açıkçası ben de bu durumdan fazlasıyla memnundum

A: Nadia beni duyuyor musun bilmiyorum ama az önce baban benden seni istememi istedi nadia sen buradan çıkınca daha çok fazla mutlu günlerimiz daha annene kavuşacaksın düğünümüz olacak o yüzden sakın pes ediyim deme hem daha alınacak intikamlar var sen elizabethi öldürmeden durmazsın ki

Hemşire: Ali bey 5 dakika doldu

A: tamam çıkıyorum

Biraz yüzünü okşayıp saçlarından öptüm sonra buradan hiç ayrılmak istemesem de mecburen dışarı çıktım herkes kapının önünde bekliyordu

C: kankam nasıl iyi mi

Sacit: Ali kızımın durumu nasıl

A: ilaçların etkisiyle uyuyor biraz da ateşi vardı ama iyileşecek

Aradan bir saat falan geçmişti akşam olunca tim evlerine dağılmıştı sadece Sacit komutan, cengiz ve ben kalmıştık kapının önünde bekliyorduk içeri almıyorlardı nadia akşam burada kalacağında ben refakatçi kalacaktım cengiz ve Sacit komutanın kendine gelmesini ve sonuçların çıkmasını bekliyorlardı sonra onlar da evlerine gideceklerdi 5-10 dakika sonra doktor geldi

Doktor: sonuçlar çıktı tahmin ettiğimiz gibi radyasyon zehirlenmesi vücudu ilaçlarla ve iyi bir istirahat ile kısa zamanda atar ama

A: ama

Doktor: ama radyasyon rahmine zarar vermiş bu yüzden nadianın hamile kalması çok zor gözüküyor hamile kalsa bile

A: hamile kalsa bile

Doktor: bebek yüksek ihtimalle engelli doğar ve yaşaması zor bir ihtimal bu anneye daha çok zarar verir

-Nadia’dan-

O an onları kapının arkasından dinliyordum odada hemşire yoktu ben de dışarıya çıkacaktım konuşmları duyunca vazgeçtim dinledim keşke dinlemeseydim o an sanki başımdan aşağıya kaynar sular dökülmüştü olduğum yerde ölmek istiyordum belki ölseydim bunları duymazdım bir önemi olmazdı ağlamamak için kendimi zor tutuyordum doğru olmaması için bir rüyada olmak için dua ediyordum biraz sonra doktorun uzaklaştığını duydum yüzleşmeye hazır değildim ama doğru olup olmadığını öğrenmek için dışarı çıkıp sormam gerekiyordu sağ elimle göz yaşımı silip dışarı çıktım

A: nadia

Sacit: kızım sen ne zaman uyandın iyi misin

N: duyduklarım doğru mu

C: kanka gel biraz dinlen

N: duyduklarım doğru mu dedim bir cevap verin biriniz ya

Sacit: kızım

O an anlamıştım doğru olduğunu hafif ağlamaklı bir sesle söylemişti

A: nadia maalesef

N: duymak istemiyorum

O an duygularımı kontrol edemiyordum normalde böyle biri değildim ama bu farklıydı duyacakları dan korkuyor gibiydim gitmek istiyordum

N: YA BU NASIL OLABİLİR NEDEN BENİM BAŞIMA GELİYOR BU

A: nadia sakin ol

N: İSTEMİYORUM... İstemiyorum hiç bir şey duymak istemiyorum

O an kendimde değil gibiydim daha duymak istemiyordum onların yüzünü de görmek istemiyordum kendime kuytu bir köşe bulup ağlamak istiyordum bu yüzden bahçeye çıkacaktım ama kolumdan biri beni durdurdu

A: nadia bir dur dinle bak tedaviler var daha umut var hem sen hiçbir zaman ümidini kesmezsin adının anlamı bile umut ya neden şimdi kaçıyorsun her şey bitmiş gibi

N: Ali daha fazla dayanamıyorum senin yüzünden sizin yüzünüzden o bombayı siz patlattınız ve ben şu n sizin yüzünüzden bu haldeyim o yüzden beni rahat bırak konuşmak istemiyorum

Az önce söylediklerimin hiç biri doğru değildi onunla konuşmak beni rahatlatan tek leydi ama içten içe onu suçluyordum halbuki hiç bir suçu yoktu oradan çıkmanın başka yolu yoktu mecburdu son söylediklerimden sonra kolumu bıraktı onu suçlamıştım kısa bir süre de olsa dona kalmıştı o sırada hemen bahçeye çıkıp merdiven in yanına çömeldim daha uzaklaşacak gücüm yoktu ağlıyordum hemde hıçkıra hıçkıra ağlıyordum aradan çok geçmeden Ali geldi beni bulması çok zor olmamıştı muhtemelen

-aliden-

Söylediklerinde haklı mıydı hepsinde olmasa da çoğunda halkıydı peşinden hemen bahçeye çıktım nadia böyle durumlarda kontrolünü kaybedebiliyordu kendine zarar vermesinden korkuyordum bahçeye çıktığımda yoğun bir ağlama sesi duydum merdivenin yanından geliyordu hemen aşağı inip yanına gittim konuşmayacaktım konuştuğum her an daha da sinirlenebilir di yanına çömeldim alnını alnına koydum sonra o da bana sarılıp ağlamaya başladı

N:neden ben neden şimdi operasyonda sonra evlenecektik belki çocuklarımız olacaktı bunu düşününce bile çok güzel gelirken şimdi şimdi bu ihtimallerin hayallerin hepsi suya düştü

A: nadia öyle deme bak yine evlenicez sen iyileşeceksin çocuklarımız olacak hem baban bize izin verdi daha gelip seni istiyeceğim

N: Ali olmaz ben böyle bir şeyi bile bile evlenemem hem Muazzez teyze de istemez ki zaten beni en başından beri çok sevmemişti senin onun sedefin çocuk sevgisini Muazzez teyzenin torun sevme isteğini bile bile bunu size yapamam hem ben sizin eve ilk geldiğimde konuştuğumda söylemişti Berna diye bir kız varmış seni onunla evlendirmeye düşünüyordu git onunla evlen Muazzez teyzenin istediği olsun

A: nadia ben senden başkasını sevmedim sevemem de benim bir çocuğum olacaksa da o senden olacak hem sedef ve Aras var sırada torun sevgisini onlar karşılasın ben senle evlenicez başka da bir seçenek yok nadia hanım

N: Ali

Nadianın gözü iyice dolmuştu bana sarıl adıyla ağlaması bir oldu

A: hem annem seni çok sever

N: öylemi diyosun

A: senin gibi birini sevmeme ihtimali var mı ki

-nadia’dan-

Yine her zamanki gibi olmuştu Ali’yle konuşmak beni sakinleştirmişti artık biraz daha iyi hissediyordum en azından ağlamam durmuştu biraz sonra yüzümü Ali’nin omzundan kaldırırken arkamda babamı görmemele hafifçe boğazımı temizleyerek Ali’yi uyardım ayrılmamızla birlikte ayağa kalktık

Sacit: Ali kızımın yüzünü güldürmeyi başarmışsın

O sırada babamın yanına çağırmasıyla babama sarıldım peşinden de cengize sarıldım

C: kanka daha iyi misin

N: iyiyim cengiz siz nereye

Sacit: geç oldu kızım biz gidelim zaten Ali refakatçi olarak kalacak

N: ne burada mı kalıyorum

A: çıkmayı mı planlıyordun

N: çıksam olmuyor mu

Sacit: yok öyle çıkmak mıkmak dinleneceksin zaten aliyede izin verdim iki gün sen kendini toparla o zaman çıkarsın hastaneden

N:ya baba

A: komutanım o hemen operasyona gitmek istiyor galiba

N: neden olmasın