BİR ŞİİR MESELESİ

Sabah uyandım,odamdan çıkıp mutfağa gittiğimde herkes buradaydı.Kardeşim Mert,Zülal,Melisa,Almila ve İdil.Mertin yanına gittim,muhtemelen daha yeni gelmişti görevden,yorgun gözüküyordu. "Mert ablacım iyimisin?Biraz yorgun gibisin,istersen sen kahvaltı yapma,biraz uyu sonra ben sana kahvaltı hazırlarım." Mert gülümsedi,yanağıma bir öpücük kondurdu. "Ablam,bir şeyim yok benim,iyiyim,bak turp gibiyim maşallah.Uykum yok,kahvaltımı yapacağım,sende yapacaksın." dedi gülerek Mert. "Peki." dedim.Bende Mertin yanağına bir öpücük kondurdum.Kahvaltımı yaptım. "Abla bu arada yarın akşam bizim tim bir de komutanım gelecek." dedi Mert. "Sizin tim kim? komutanın kim?" dedim. "Komutanım Aybars Kurt,senin çocukluk arkadaşın,diğerlerini tanımıyorsun,yarın gelince tanıştırırım." dedi Mert.

Bugün izin günümdü,okumak için kitap kalmayınca bende kitapçıya gitmeye karar verdim.Arabama binip kitapçıya gittim,hevesle ilk önce dünya klasikleri reyonuna gittim.Bu aralar Yeraltından Notlar kitabını merak ediyordum.Kitabı bulmuştum fakat olduğu raf çok yukarıdaydı.Parmak ucuma çıkıp kitabı almaya çalıştım ama olmuyordu,dengemi kaybedip düşecekken bir el beni belimden tutup kendine çekti.Sırtım iri cüsseli,sert bir göğüse çarptı.Beni tutan kişinin boştaki eli raftaki Yeraltından Notlar kitabını alıp bana uzattığında belimi bıraktı.Bu kişi Aybarstı...Aybars bir şiir okumaya başladı;

"Yakıcı sözlerimle inandırıp

Kurtarınca düşkün ruhunu

O yanlış yolun karanlığından,

Saf,derin bir azap içinde,

Bükerek ellerini,lanetler ettin,

Seni çembere alan kötülüğe;

Unutkan vicdanını

Hatıralarınla cezalandırmak için

Benden önce olanın

Hikayesini anlatırken

Birden yüzünü kapadın ellerinle,

Utanç ve dehşetle

Sarsılıp,isyan duydun

Ve gözyaşlarına boğuldun..."

Diye bir şiir okudu Aybars,ardından kitabın bir sayfasını açıp bana uzattı,Aybars gitti.Kitabın o sayfasında şiirin aynısı vardı,bu şiiri nasl ezbere biliyordu?Çok üstelemeden kitabı satın alıp çıktım.Eve gittim,yatağıma oturdum,Aybarsın bana açtığı sayfadaki şiiri belki on kere belki on beş kere okudum...ardından yavaş yavaş gözlerim kapandı ve uykuya daldım.Odama birinin girdiğini hissettim elimdeki kitabı almaya çalıştı ama kitabı daha sıkı tuttum.Muhtemelen bu kişi Mertti,Mert üstüme battaniye örtüp yanağıma bir öpücük kondurdu,ardından odadan çıktı.Ben ise o kitaba sarılarak uyudum.Rüyamda o kitapçıdaki Aybarsın bana şiir okuduğunu görüyordum...

BÖLÜM SONU