10. Bölüm

10. BÖLÜM

Adının Tuğrul olduğunu öğrendiğim adam bana dik dik bakmaya devam ediyordu. Adamın elinde bir bıçak vardı. Bize işkence edeceklerdi ama buna izin vermemeliydik. Tuğrul Karza’ya bakmaya başlamıştı ve ona şöyle bir soru yöneltti;

“Sen Karza Açıkgöz müsün?”

Karza adamlara cevap vermek yerine dik dik bakmayı tercih etti. karza cevap vermediğinde ise adam daha fazla sinirlendi ve Karza’ya bir tokat attı.

“Eğer ben bir soru sorduysam, o sorunun cevabı verilecek anlaşıldı mı?” belki ben sosyal anksiyeteli biri olabilirdim ama bu tarz durumlarda sosyal anksiyetem aklıma bile gelmiyordu. Tek derdim çevremdeki insanları korumak oluyordu. Yine bu duygu ön plana çıktı, Karza’yı korumalıydım. Karza zarar görmemeliydi. Çünkü sevdiğim kişilere zarar gelmemeliydi. Neden mi? Eğer sevdiğim insanlar zarar görürse bu İklim çok farklı bir İklim’e dönüşürdü. Bu İklim tanıdığınız İklim’e benzemezdi. Hırçınlaşır daha kuvvetli dövüşürdü. Yediği dayaklar, aldığı yaralar bir gram umurunda olmazdı. Karza adama cevap verme niyetinde bulundu.

“Diyelim ki cevap vermiyorum ne olacak?” Karza bu soru yönelttiği zaman adam ona öyle bir baktı ki korkmamak elde değildi. Tuğrul denen adam yavaş sakin ama bir o kadarda sinirli adımlarla Karza’ya yaklaştı.

“Cevap vereceksin! Eğer vermezsen ne olur biliyor musun? Yanında ki kız ölür.” Bu adam ne saçmalıyordu böyle. Kimse benim kılıma bile dokunamazdı ben buna izin vermezdim. Zamanında Sema’dan dövüş dersleri alıyordum, ama işime yaramaz diye umursamıştım. Ama bilemezdim o umursamadığım derslerin bir gün işime yarayacağını. Adam beni gerçekten fazla hafife almıştı ama ben hafife alınacak biri değildim.

“Hop, Tuğrul şerefsizi beni öyle hafife alma. Kızım falan ama Karza’nın kılınma bile zarar verirsen bu senin sonun olur! Bunu bil ve ne oynuyorsan öyle oynamaya devam et!” ben bunları o şerefsize söyledikten sonra adamın dikkatini dağıtmaya başlamıştım. Adam bu sefer de bana doğru geliyordu. Bir şeyler söylemek istiyordu. Ama en çokta beni öldürmeyi istiyordu. Ama ben buna izin vermeyecektim.

“Görüyor musun oğlum? Karza beye bir şey olursa bu benim sonum olacakmış, hadi be oradan. Küçük önce kendine bak.”

“Beni fazla hafife almayın derim size. Bu size yapacağım son iyilik. Anladınız diye düşünüyorum.” Adamlar hala beni hafife alıyordu. Normalde asla yapmayacağım bir fikir sundum. Bunu nasıl yaptığım hakkında bir gram fikrim bile yoktu ama ortaya atmıştım bir kere, geri dönüşü yoktu.

“O zaman dövüşelim. Siz iki kişisiniz, bizde iki kişiyiz. Herkesin payına bir kişi düşüyor. Eğer biz kazanırsak bize işkence uygulamadan kapıyı açacaksınız, fakat siz kazanırsanız istediğiniz işkenceyi yapabilirsiniz. Nasıl fikir?” ben bunları söylerken nasıl bir cesareteydim, asla bilmiyordum. Benim yapacağım ufacık bir hata ikimizin de canını tehlikeye atmış olurduk. Bu söylediklerimden sonra bu sefer Karza adamlara değil de bana dik dik bakmaya başlamıştı. Karza bana adeta ‘yine bela açtın’ der gibi bakıyordu.

Karza bana öyle bakmaya devam ederken ben ona en masum ve tatlı bakışımı atmaya başlamıştım. Bu masum bakışlar her zaman işe yarıyordu. Bu bakışlara Karza ölüp bitiyordu. Ve yine işe yaramıştı, Karza bana kızmamıştı. Adamlar kendi aralarında konuşuyor, bir karar vermeye çalışıyorlardı. Aslında blöf yaptıkları o kadar belliydi ki. Zaten kararlarını vermişlerdi, ama vermemişler gibi davranıyordu. Bizi yeneceklerinden o kadar eminlerdi ki, ama yanılıyorlardı. Karza ile ben bir araya geldiğimizde bizi kimse yenemezdi.

“Tamam kabul ediyoruz. Tuğrul çöz şunları.” Tuğrul denen adam bizi çözdükten sonra her iki grupta hazırlandı. Babam bunları büyük bir zevk ile izlediğine o kadar emindim ki. Her yerde kameralar vardı. Babam, bu iddia işine hiç sıcak bakmamıştı, hissediyordum. Kızını bu kadar akıllı sanmamıştı. Babam bize işkence etmek istiyordu. Adam işkenceden zevk alıyordu. Ama ben bir şey fark etmiştim, hayatta her zaman masum görünenler suçlu çıkardı. Babam çok masum görünüyordu, ama hiç masum bir insan değildi. Onu gören herkes işten eve, evden işe gittiğini sanırdı fakat o her zaman insan katletmeye gidiyormuş.

“Eee, çok beklediniz yoksa korkuyor musun, küçük hanım?”

“Korkmuyorum. Eğer koksaydım sizin peşinizde dolaşmazdım değil mi?”

Karza benim eğilmemi işaret etmişti. Kulağıma eğilip şöyle dedi ‘İklim Tuğrul denen iti sen al. Onun sağ kolu zayıf ve adam sağ elini kullanıyor. Onun işini daha hızlı bitirirsin ve sana daha az zarar gelmiş olur.’ Deyip elime bir tane çakı tutuşturdu. Artık dövüşmeye hazırdık.

“Hadi başlayalım ve bu işi tamamıyla bitirelim.” Diyerek seçimleri yapmaya başlattım. İlk olarak ben adım attım. “Ben Tuğrul denen itle dövüşmek istiyorum. Kim güçlü kim güçsüz daha iyi anlarız değil mi?”

“Bu dövüş benim için büyük bir zevk olacak, bundan emin olun.”

“O zaman dövüş başlasın.” Diyerek dövüşü başlattım.

Tuğrul bana doğru yürürken yüzüme bir yumruk atmaya kalkıştı ama denemesi başarısız oldu. Havada olan elini alıp çevirerek bedenini kendi bedenimin içine sararak onu sıkıştırmayı başarmıştım. Bir yandan Karza’yı kontrol ediyor bir yandan hedefime odaklanıyordum. Adam birden elindeki bıçağı bana doğru tuttu. Karza’nın bana vermiş olduğu çakıyı adama doğru tutmuştum. Adam bir anlık şok geçirse de hemen bıçağı sol karın bölgeme doğru geçirmeye çalışmıştı, ama başarılı olamamıştım. Çünkü reflekslerim iyiydi. Adam bir hamle daha yapmaya kalkınca onun el bileğini tutup ters çevirerek kırılmasını sağlamıştım. Adam acı içinde inlerken, bende onun erkeklik bölgesine tekmeyi basmıştım. Bu hamlemle beraber adam gerileyip kafasını duvara vurmuştu. Duvara vurmasıyla beraber başından çok yoğun bir şekilde kan akmaya başlamıştı. Bu beni biraz oyalardı. Hemen koşup Karza’ya yardım etmeye başladım. Adam Karza’yı köşeye sıkıştırmış, Kazra’yı dövüyordu. Hemen adamın sırtına okkalı bir tokat atmıştım. Adam bu hamle ile arkasını dönmüştü. Bu hamlem Karza’nın biraz toparlanmasına yardımcı olurdu. Adam bana bir yumruk atmaya kalkışmıştı ama bu sefer başarılı olmuştu. Ben bu yumruk sayesinde birkaç adım gerilemiştim. Bu adam daha iyi dövüşüyordu. Gözlemlediğim kadarıyla bunu anlamıştım. Hemen kendime gelip toparlanmıştım ve adama bir tane yumruk atmıştım. Bu süre de Karza kendini toparlayıp, bana yardıma gelmişti.

Ben adamla boğuşmaya devam ederken Karza belindeki çakıyı çıkartıp adamın boynuna saplamıştı. Adam tam üzerime düşecekken hemen yana kayıp yere yapışmasını sağlamıştım. Tuğrul denen it kendine gelmişti ve beni dövmek için hazırlanıyordu. Ama başına yediği darbe yüzünden ayakta durmakta zorlanıyordu. Bende yerde yatan adamın boynundaki çakıyı çekip çıkardım ve Tuğrul’un göğüs kafesini hedef alarak attım. Ama hedef birazcık şaşmıştı ve kalbine gelmişti. Ama bu benim daha fazla işime gelirdi. Her iki adamında ölüp ölmediğinden emin olmak adına nabızlarını kontrol etmiştik ve ikisinin de nabzı yoktu. Her iki adamı alt edip onlardan kurtulmayı başarmıştık. Hemen Karza’ya doğru dönmüştüm. Yara alıp almadığına baktım, dudağı patlamıştı.

“Karza, dudağın kanıyor.”

“Bir şey olmaz. Sen yara almadın değil mi? İyi misin?”

“Ben iyiyim ama sen…” tam lafımı bitirecekken arkamızdaki kapı şiddetli bir şekilde açılmıştı. Gelen kişi babamdı ve haddinden fazla sinirli gözüküyordu.

“Siz, siz ne yaptığınızı sanıyorsunuz? Benim adamlarımı öldürmek ne demek ha?”

“Ne oldu baba, tek başına savaşamıyor musun yoksa? Savaşmak için illa birilerine mi ihtiyacın var?”

“Ne, ne savaşından bahsediyorsun sen ya? Sen benimle dalga mı geçiyorsun, İklim! Sen benim adamlarımı öldürdün! Bunun sonu çok kötü olacak! Seni sağ bırakmayacağım! Şimdi defol git buradan!” babam sinirliydi hem de oldukça fazla sinirliydi. Babam bizi öldürmek için yemin etmişti ama bizi kovuyordu. Bu işte büyük bir terslik vardı? babam bizi neden kovuyordu?

“K-Karza hemen çıkıp gidelim.”

“Hayır İklim. Hemen çıkıp gidemeyiz. Bu işte bir terslik var. Baban bizi tuzağa düşürmeye çalışıyor.”

“Sen bundan nasıl emin olabiliyorsun? Babam bizi kendi kovdu. Nasıl bir tuzağa çekebilir.”

“İklim artık bunu sana söylemem lazım. Bunun zamanı geldi, senden daha fazla gizleyemem.”

“N-neyi gizleyemezsin? Karza beni korkutuyorsun.”

“Ben…”