Güneş ışığı yavaşça odayı doldururken yatağımdan kalkmaya çalıştım.Komidinin üstündeki telefonumu aldım ve saate baktım, saat daha 6:30'du.Anne ve babamın aşağı kattan seslerini duyuyordum kahvaltı ediyor olmalıydılar.Banyoya doğru yürüdüm, elimi yüzümü yıkadım ve giyinip aşağı indim. Beni ilk gören annem olmuştu.

-Günaydın Bade.

Evet ismim Bade.Bir dakika? Ben size kendimi tanıtmadım. Adım Bade Özkan 19 yaşındayım ve ailemle yaşıyorum. Aslında ayrı eve çıkmak istiyordum ama...Panik atağım olduğu için evde herhangi bir şey olsa ölmüş olabilirdim...Her neyse zengin bir ailenin tek kızıyım ve okuldan nefret ediyorum.

-Günaydın anne, sana da günaydın babacığım.

-Ha? A evet günaydın kızım.

Allah Allah bir şey mi oldu acaba aslında olsa babam bana derdi sonuçta tek kızıyım başka kiminle paylaşacak ki?

Babamın sandalyesinden kalktığını gördüm.

-Çıkıyor musun baba?

-Evet kızım görüşürüz, görüşürüz İdil.

-Görüşürüz hayatım.

Babam kalktıktan sonra yaklaşık 3 dakika boyunca hiç kıpırdamadım, aklım babamdaydı, cidden bir şey olmadığına emin miydi?

-Bade? Kızım ne düşünüyorsun öyle otursana davetiye mi vereyim?

-Y-yoo bir şey düşünmüyorum.

-Ne oldu kafanda evlilik hayalleri mi kuruyorsun?

Al işte her seferinde bu konuya nasıl getiriyorlar anlamıyorum. Ben ev-len-mi-cem bu kadar!

-Ne alakası var anne hem her seferinde şu konuya getirmesen olmuyor mu?

-Neyse senin sohbetine doyum olmuyor bende çıkıyorum.

Tam ayağı kalkacaktı ki yerinde durdu ve bana döndü.

-Sana söylemeyi unuttum yarın Elisa'nın babasının yatılı okuluna gidiyorsun. Hadi ben çıktım dikkat et!

Yatılı mı? Kahretsin ya bi de bu kalmıştı..

☆

Gün batımını asla kaçırmazdım. Balkonum da oturmuş gün batımını izliyordum.Aklımda okul kalmıştı acaba kaç ay kalacağım ya da kaç yıl?

Yerimden tam kalkıyordum kapı tıklama sesleri duyunca başımı kapıya doğru çevirip "gel" dedim.

-Bade Hanım anneniz bavulunuzu hazırlamamı istedi.

-Tabi buyur.

Nazlı abla odama girince hiç bişey demeden bavulumu çıkarttı ve kıyafetlerimi koymaya başladı.Bende onu izledim.

-Tamam bu kadar kıyafet yeterli olur bana sen çıkabilirsin.

-"Peki Bade Hanım." dedi ve bavulumla beraber odadan çıktı.

Sabahın ilk ışıkları gözüme çarparken zorlukla gözlerimi açtım ve yatağımdan kalkmaya çalıştım. Banyoya doğru yürüyüp ilk önce güzel bi duş aldım ardından saçlarımı kuruladım ve okul kıyafetlerimi giydim. Yüzüme azıcık renk versin diye hafif bir makyaj yapıp sırt çantamı aldım ve odamdan çıktım.

Aşağıya indiğimde anne ve babamın olmadığını gördüm ve etrafta gezinmeye başladım ama bulamadım.Tam yatak odalarına girecektim ki Nazlı ablayla çarpıştım.Soluk soluğa yüzüme baktı.

-İyi misiniz Bade Hanım özür dilerim.

-İyiyim babam nerede?

Dediğim de babam odadan çıktı ve eliyle git işareti yaptığın da Nazlı abla hızlıca uzaklaştı.Neden babam o odadan Nazlı ablayla çıktı ki?

-Gel kızım bende sana harçlığını verecektim.

-Gerek yok baba kendi param var.

Kimsenin parasına ihtiyacım yoktu ve ayrıca ben çocuk değilim harçlık ne ya?

-Peki Badecim sen öyle diyorsan... Hadi gel seni uğurlayalım.

Başımı salladım ve dış kapıya doğru ilerledik.Bahçeye çıktığımız da Adem abi yanıma hızlıca geldi ve çantamı aldığı gibi bagaja koydu.Bende babama döndüm.

-Görüşürüz kızım kendine çok dikkat et.Bir şey lazım olursa ara beni tamam mı?

-Tamam babacım.

Babamın gözlerinin dolduğuna ilk kez şahit oluyordum.Ama neden ki alt tarafı herkes gibi bende okula gidicektim... Arkamı döndüğümde kızarmış yanaklarıyla bana bakan annemi gördüm.

-Kızım benim derslerine çok iyi çalış. Bizi istediğin zaman arayabilirsin kendine çok dikkat et.

Ellerimi kocaman açtım ve anneme sarıldım.Arkamdan babamın da bana sarıldığını hissettim... Bana huzur veren tek şey ailemdi.

Anne ve babamın kollarından ayrıldıktan sonra arabaya doğru adım attım. Adem abi benim için kapıyı açarken son kez annemlere dönüp el salladım ve arabaya bindim.Tek isteğim okulum da bir sorun çıkmamasıydı..