--SON NEFES--

Sen hiç ışıklar altında, karanlıkta kaldın mı?

Bir yaz gününde, üşüdüğün oldu mu hiç?

Gökten yağmurlar yağarken bir damlaya muhtaç kaldın mı?

Ya da kalabalıklar arasında yapayalnız kaldığın oldu mu hiç?

Ağzını defalarca açıp hiçbirsey söyleyemeden sustun mu ya da,

Seni anlamayacaklarını bildiğin için kelimelerinin yetersiz kaldı mı mesela,

Peki heveslerini kursağında bıraktılar mı hiç?

Görmek isteyip göremediklerin;

Duymak isteyip duyamadıklarin,

Hissetmek istediğin bütün duygularının örselendiği oldu mu?

Olduğundan güçsüz, beceriksiz hissettirdiler mi sana hiç?

Yetersiz, değersiz,olmaması gereken biri gibi.

Hiç yazılıp yazılıp buruşturulan, bir kenara atılan mektup gibi hissettirdiler mi?

Yada kara tahtaya yazılıp silinen bir tebeşirin tozu gibi üflenip bir kenara; kullanılmış hissettiğin oldu mu?

Sen hiç uzaklaşmak istedin mi herkesten ve herşeyden?

Seni sen yapan şeylerden,

Hatta ve hatta kendinden.

Kaçmak istedin mi hiç?

Çılgınca koşup kendini bile unutmak istedin mi yürekten?

Çok uzaklara gidip unutulmak,

Hiç yaşamamış gibi olmayı düşündün mü?

Düşünüp düşünüp olduğun yerde saydın mı peki?

Hiç bir yere kaçamadığın,

Tüm bu hislere rağmen kendi bedenine, benliğine hapsolduğun oldu mu hiç?

Hapsolmuş ruhum bedenime, ne kalabiliyor ne kaçabiliyor.

Öyle bir yerdeyim ki ne geçmişteyim ne bugünde .

Bekliyorum ruhumun özgürlüğe kavuşacağı günü hevesle...

O gün ruhum öyle bir özgür kalacakki

Yorgun bedenimden uçup giden son nefesle...