Korktum dedim o gece , söyleyecek en ufak bir şey bile yoktu çünkü . Korktum ve korkum yıktı her şeyi . Bizi , beni , seni . Ama sendin işte sen . Ellerim durdu o gece , bir daha yazamadım . Yıllarca gecesi gündüzü yazmak olan ellerim , gitmiyordu kaleme . Son kez dedi güzel gözleriyle bakarken . "Bize bir yol seç karaca , bizi kurtar be ay ışığı ". İçim sızladı , ellerim titriyor kalbim atmayı bıraktı ölümüm için hazıra geçiyor gibiydi.

Elimi tuttu , birlikte yazalım o halde . Ben bizi en güzeli yazıcam karaca . Biz bizi sonuzluktan kurtarcaz , ben seni benden uzak tutamam.

Ellerimiz ilerledi ,

Ay ışığına aşık adam geceye mahkum artık . Kadının ışığı , adama şiir artık. Gecelerce yıldızlar var yukarda bakması güzel , bakana bakabilene. Sona geldik ay ışığı , benim sonum sensin artık . Yıldızların gözlerinde saklı. Geceye özel değil senin yıldızların. Sen baktığında güneşlerin ardından yıldızlar akıntısı geliyor. Bana şiir yazdıracak kadar güzelsin , sen çok güzelsin. Sen bana güzelsin , bana güzel kal karacam.