Ekim,Salı

Arabanın anahtarlarını çantamdan çıkardım ve arabanın kilidini açmış oldum.Açtığım kapıyla kontağa anahtarı yerleştirmem bir oldu.Bu bir alışkanlık olsa gerek.Elimi radyoya uzattım ve rastgele seçtiğim bir şarkıyı dinlemeye başladım.Şarkılar bana çok iyi geliyordu ve şimdi radyoda Sezen Aksu çalıyordu.

..."Haydi gel benimle ol
Oturup yıldızlardan bakalım dünyadaki neslimize
Ordaki sevgililer özenip birer birer
Gün olur erişirler ikimizeee"...

Türkçe şarkılar çok dinlemem ama ne olursa olsun Sezen Aksu'nun ben de çok ayrı bir yeri vardı.Sıradaki çalan şarkının Sweather Weather olduğunu anlamam pek te uzun sürmedi.Gerçekten bu playlist'i düzenlemem gerekiyordu.
2 saat sonra

Yol git git bitmiyordu.Hava gitgide kararıyor,sokak lambaları tek tek yanmaya başlıyordu.Bursa ile İstanbul arası o kadar uzak geliyordu ki,neyse ki çoğu kişinin bilmediği bir yolu kullanıyordum.Bir anda arabanın ekranına telefon araması yansıdı.Gelen arama bilmediğim,telefonuma daha önce kaydetmediğim bir numaraydı.Telefonu açtım.

"Efendim?"

"Merhaba,sizi Acıbadem Bursa Hastanesi'nden arıyorum.Anneniz bir kalp krizi geçirdi.Ekiplerimiz ilk müdahaleyi yaptılar.Kendisi şuanda yoğun bakımda."

Annem-Aniden frene bastım..Öne gelen saçlarımı arkaya attım.

"Şuan iyi mi?"

"Evet,daha iyi fakat daha sonrası hakkında pek bir bilgiye sahip değilim,gelebilirseniz daha iyi olacaktır."

"Tamam,ben en kısa sürede gelmeye çalışacağım.Annemin doğuştan gelen kalp rahatsızlığı var,bu yüzden genel anestezi kontrolü lazım olabilir.Ani bir atak geçirirse elinizden ne geliyorsa yapın,lütfen, lütfen...ona bir şey olmasın"

"Tamam,hanımefendi.Siz hiç merak etmeyin,Ayla hanım çok iyi olacak"

------

Annem..Annem..Arabayı sağa çektim ve arabayı durdurdum.Kafamı direksiyona koydum.Korkuyordum,anneme birşey olsun istemiyordum..Ona birşey olursa ne yapardım,hayal bile etmek istemiyordum ve ne yazık ki gözlerimin altından süzülen gözyaşlarıma engel olamadım.

Birkaç dakika sonra arabayı tekrar çalıştırdım,yola çıktım.Müzik çoktan bitmişti.Biraz önce dinlediğim şarkıdan sonra çalan rastgele şarkılar beynimi şişirmişti.Bu yüzden radyoyu en az ses seviyesine kadar kıstım.

. . . . . .

Bir süre sonra yağmur durgunlamıştı.Hava da soğumaya başlıyordu.Sıcaklık vermesi adına klimayı açtım.

Bir anda bir şey oldu.Çok kullanılmayan bir yol olsa da karşı şeritten gelen bir araç gördüm,elim istemsizce uzun farları kısaya almak için direksiyonun yanında ki düğmelere gitti.

Tam düğmeye basacaktım ki,gözüme gelen ışıkla birlikte araba kaymaya başladı.Gözlerimi açmaya çalışıyordum fakat asla aydınlığa kavuşmuyor, kapkaranlık bir manzarayla karşılaşıyordum.O an gerginliği ve korkuyu iliklerime kadar hissetmiştim.İlk defa...

Tekrar ,tekrar ve tekrar.. 10 saniye içerisinde kaç defa ayağımın altındaki frene bastım hatırlamıyorum ama buna rağmen hiçbir şey olmuyordu ve bu beni ister istemez deli ediyordu.Annemi o hastanede bırakmadım,bırakmayacaktım da.Pes ettiğim anda arabanın yavaşladığını hissettim ama bir terslik vardı..

Ben Mehir, tam şuan da hayatımın dönüm noktasındayım ama bilin ki, hikayem bitmedi.

---------------------------------------------------
yazar'dan

Öncelikle şunu söylemek istiyorum ki,bu hikayenin ne acayip mükemmel olduğunu düşünmüyorum emin de değilim ama kendime güveniyorum diyelim.Bu yüzden boş eleştirilerinizi kendinize saklamanızı rica ediyorum.

Umarım giriş kısmını beğenmişsinizdir.Dediğim gibi hikayenin gidişatı sizin yorumlarınıza göre şekillenecek, teşekkür kısmını bırakıp ben kaçıyorum<3

Teşekkür

Bana ilham veren birkaç arkadaşıma (tunayımaa) en büyük destekçim olan Naz'a ve ilham perilerine teşekkürüm sonsuz.Umarım her zaman benimle olursunuz🥲
(guncelleme bu hikayeyi o kadar uzun sure once yazmısım ki..şuan da bu kişilerle iletişim halinde değiliz :")