Gözlerim yavaşça açıldı.Başımı kaldırdım.Burası neresiydi?Yandaki nabız aletinin sesinden hastanede olduğum aşikârdı.Peki bana ne olmuştu?Hiçbir şey hatırlamıyordum.En son,kendi arabamdaydım ve bir araba bana..Etrafı incelerken aklıma aniden annem geldi.O iyi miydi?Hala hayatta mıydı?Kafamdaki soru işaretleri gitgide çoğalmaya başlıyordu.Bende bu soru işaretlerinin tamamını kaldırmak için yanımdaki hasta acil durum butonuna bastım.1-2 dakika sonra bir hemşire içeri girdi.

"Mehir Hanım, şükürler olsun, gözlerinizi açtınız.Nasıl hissediyorsunuz?"

Hemşire beni soruyordu ama ben annemi merak ediyordum ve ben gayet iyiydim.

"İyiyim,size birşey sorabilir miyim?"

Hemşire ne soracağımı anlamış olacaktı ki, eli ayaklarına dolanmıştı.

"Tabiki" dedi gülümseyerek.Tabiki ikimizde aslında ne kadar tedirgin olduğunu biliyorduk.

"Ne zamandır buradayım ve- ve annem nasıl?O yaşıyor mu?"

Hemşire gerim gerim gerilmeye başlamıştı.Nereden nasıl başlayacağını bilmiyor gibi gözüküyordu ve bu beni de tedirgin ediyordu.

"Ş-şey siz ne süredir komadasınız,bir trafik kazası sonucunda.."

Yutkundum ve derin bir iç çektim.Trafik kazası mı?Duyduklarıma inanasım gelmiyordu.

"Anneniz gayet iy-"

Hemşire tam lafını tamamlayacaktı ki kapıdan birinin girmesiyle cümlesi yarım kaldı.

Gördüğüm şey karşısında her ne kadar kaldıramasam da kolumu kaldırabildiğim kadar kaldırıp gözümü ovuşturdum ama gerçekti.Annem tam karşımda duruyordu.Duraksadım çünkü elinde değnekleriyle içeri girmişti.Hemşire bana müsaade dercesine odadan ayrıldı.Bizde annemle başbaşa kaldık.Tedirgin olmuştum..Ne olmuştu da değnek kullanıyordu?

"Kızım nasıl oldun iyi misin?"dedi annem hastane yatağımın hemen yanındaki koltuğa oturarak.Saçları beyazlamıştı ve eskisinden daha yaşlı görünüyordu.Oturuşumu düzelttim ve ona sarılmaya yeltendim.Şuan ona hiç cevap veresim yoktu sadece sarılmak istiyordum.

"Şşt,dur kızım dikişlerinn.."dedi.Ama kendime engel olamadım ve ona sımsıkı sarıldım.

"İyiyim.Sadece herkesin bu soruyu sormasından sıkıldım,ben seni merak ediyorum,Ne oldu sana anne iyisin dimi"diyerek oturuşumu bir kez daha dikleştirdim.Değneklerine bakakaldığımı farketmiş olacaktı ki bir şeyler demek için ağzını açtı.
"Bennn..İyiyim.Doktor yürümenin gitgide bozulucağını söylediğinden beri değnek kullanıyorum.S-"öksürdü.

"Sadece..babanı kaybettik"dedi.Sadece dedi,dedi de ben yanlış duydum,umarım...Boğazıma bir yumru oturdu,hayattan bağlarımı koparan türden bi yumru.

"Ne zaman ve nasıl-"

"Sonra konuşuruz kızım herşeyi,şuan sırası değil ben sana bunların hepsini anlatacağım,söz veriyorum"

Gözleri sulanan annem,saçlarımı okşadı.İçimi bir burukluk kapladı.. Gözyaşlarımın akıp gittiğini farkettim.Ölmüş olamazdı,öylece gitmiş olamazdı.Hayır,şuan sadece bitmeyecek bir kabusun içerisindeydim.Muhtemelen şuan komadayım ve bu bir kabus diyerek kendimi inandırmaya çalışsam da duyduklarım ve gördüklerim buna engel oluyordu.Gözyaşlarımı elimle temizleyip tekrar acil durum butonuna bastım.

İçeri yine aynı hemşire girdi.

"Ne zaman çıkabilirim,ben buradan?"

"Ben sizi bir muayene edeyim.Eğer bir şey yoksa taburcu olursunuz."dedi omuzuna geçirdiği steteskopu çıkararak.

Kalbimi dinledi.Daha sonra gözlerime baktı son olarak raporuma göz attı.Bugün ya da ertesi gün taburcu olabileceğimi, doktor beyle konuşacağını söyledi ve odadan ayrıldı.

Kafamı yastığa koydum sanırım biraz dinlenmeye ihtiyacım vardı.

------------------------
Burnuma ilişen yanık kokusuyla uyandım.Öksürdüm,gözlerimi açtım ve odanın yavaş yavaş dumanla kaplandığını gördüm.Öksürmekten bi hal olmuştum.Neler oluyordu böyle?Hızlıca doğruldum ve annemi hemşirelerin aldığını umdum.Vücuduma takılan değişik duğuşuk serumları yavaşça çıkardım evet biraz acıyordu ama sırası değildi.Hemen yerdeki terlikleri ayağıma geçirdim.Ama o an bir ses duydum

Bu bir kapı sesiydi,elimle önümdeki dumanı dağıtmaya çalıştım ve odama içeri giren birini gördüm daha doğrusu bi adamı..Tamamen siyah giyinmiş,bana cürretkâr bakışlar atan bu adam hiç de iyi niyetli birine benzemiyordu.Bana doğru bir adım attığında avazım çıktığı kadar bağırmaya başladım.Yatağımın yanındaki acil durum butonuna basmaya yeltendim fakat sadece yeltenebildim.Ağzıma kapanan bez ile ilk önce gözlerim kapandı daha sonrasında da tüm bedenim uyuştu,artık hiçbir şey benim elimde değildi.