**Bölüm 5: Tehlikeli Oyunlar ve Gizli Planlar**

Banu, Doğukan’la planı detaylandırmak için buluşmuştu. İkisinin de yüzünde belli belirsiz gülümsemeler vardı, ama bu gülümsemelerin arkasında başka bir şey yatıyordu: strateji.

Doğukan, konuşmaya başladı:
“Planı biraz daha güçlendirmemiz lazım. Sitenizde bizim aşkımızı yazın. Serra o siteye bayılıyor.”

Banu gözlerini kıstı, biraz düşündü. “Ya sonra? Sitemizin en iyi müşterisini kaybederiz. Serra bir şey anlar da bizden uzaklaşırsa ne yaparız?”

Doğukan şaşkınlıkla cevap verdi:
“Anlamadım? Siz zaten zenginsiniz. Serra olsa da olmasa da size ne fark eder?”

Banu hafifçe güldü:
“Zengin mi? Yok ya, okuyucu kitlesi bizim için önemli. Hem bu siteyi gerçekten seviyoruz. Ama benim de senden bir isteğim var: Beni Kuzey’e ayarlayacaksın.”

Doğukan bu isteği komik buldu ve güldü. “Çok kolay. Anlaştık. Ama sen de herkesin içinde bana ‘aşkım’ diye hitap edeceksin. Elimi tutacaksın, belki sarılırız bile. Yarın öğlen on ikide seni evden alırım. Serra’nın sık sık gittiği kafede otururuz.”

Banu gözlerini devirdi:
“İyi, uzatma artık. Ben gidiyorum.”

Doğukan onu durdurmaya çalıştı:
“Kalsaydın…”

Banu soğukkanlı bir şekilde:
“Gerek yok,” dedi ve uzaklaştı.

Bu sırada, Esra ve Su, okulda dedikodu yapıyorlardı. Esra, yeni açtıkları dedikodu sitesinin ne kadar popüler olduğundan bahsediyordu. Asya ise Batu ile sınıfta baş başa oturmayı tercih etmişti. İkisi de konuşmaktan çok birbirlerinin gözlerinin içine bakıyordu. Sessizlik ama huzur dolu bir an yaşanıyordu.

Batu, Asya’ya içten bir şekilde baktı ve dedi ki:
“Neden bilmiyorum ama hiç bu kadar huzurlu olmamıştım.”

Asya hafifçe gülümsedi. O an Batu’nun söyledikleri Asya'nın kalbinde derin bir yer bulmuştu.

***

Esra, Su ve Banu, yaklaşan parti için alışverişe çıkmışlardı. Fiyatlar biraz pahalıydı ama dedikodu sitesinden kazandıkları paralarla her şeyi rahatça alabiliyorlardı. Biraz dolaşıp kıyafet denedikten sonra, Asya arkalarından koşarak yetişti. Hep birlikte mağazalarda dolanırken, bir an duraksadılar. Çünkü karşılarında hiç görmemeleri gereken biri duruyordu: Remzi’nin abisi Deniz.

Eğer Deniz onları tanırsa, tüm yalanları ortaya çıkabilirdi. Asya hızlı bir refleksle Deniz’in yanına gidip diğer kızları mağazaya soktu. Gülümseyerek:
“Aaa, naber Deniz?” dedi.

Deniz şaşkınlıkla baktı:
“İyi, demek az önce gördüklerim gerçekten sizdiniz.”

Asya biraz rahatsız bir şekilde gülümsedi:
“Ya öyle oldu.”

Deniz etrafına bakınarak:
“Dur, bir de Banu’lara sesleneyim,” dedi.

Asya hemen müdahale etti:
“Yook, gerek yok.”

Deniz kaşlarını kaldırarak:
“Neden ki?”

Asya onu oyalamak için:
“Gel şu kafede sana her şeyi anlatayım ama kimseye söylemeyeceksin, tamam mı? Remzi bile bilmeyecek.”

Deniz şaşkın bir şekilde kabul etti ve oturup Asya’yı dinlemeye başladı. Asya tüm planlarını ona anlattı. Deniz ise Asya’nın samimiyetine inandı ve onları ele vermek yerine planın bir parçası olmaya karar verdi. Onların abisi gibi davranacak, kendi okulundaki derslere devam ederken, bu okula da girip çıkacaktı. Böylece kimse ondan şüphelenmeyecekti. Kızlar kendilerini 80% burslu olarak okula kaydettirmiş ve bir yıllık ücretin ödendiğini söylemişlerdi.

***

O akşam, kızlar büyük partiye katıldı. Banu’nun kafasında tek bir şey vardı: Kuzey’i etkilemek. Doğukan ona yardım ediyordu. Herkesin önünde rol yapıyorlar, birbirlerine aşkım diyerek, el ele tutuşarak Serra’yı kıskandırmaya çalışıyorlardı. Ancak bu oyunlar tehlikeli bir hal alıyordu.