Boktan minibüsün içinde operasyonu yönetmem gerekiyordu, Himari görevden geri dönmüştü nereden aldıklarını bilmediğim bilgilere göre plan yapıyorlardı, yıllardır hiç görmediğim adını duymadığım bir mekanda suikat olacağını söylüyorlardı ama çokta inandırıcı gelmiyordu çünkü içerisi tamamen İchironun adamlarıyla doluydu bu İchiroluk bir şey değildi görevlere olabildiğince az kişi giderdik dikkat çekmemek en önemli kuralımızdı ne kadar bu durum garip olsada polislere laf anlatılmıyordur kendi bildikleri doğruda hareket ediyorlardı

“Sözde suikast Himari’nin yanında ki adama yapılacak”

“Sesini kes artık bilgilerimiz kesindir şüphe duyma”

Her zaman ki Yukiyo işte dünyanın en adil ve en bilgili polisi rollerini sürdürüyordu

“İçeride tespit ettiğim elli kişi var bu kesinlikle bir suikat planı değil”

Beni aldırış etmeden devam ediyorlardı ama bir gariplik vardı bütün adamların gözü Yukitoydaydı kesinlikle onu tanıyorlardı o gün beni kurtardığında onu tespit etmiş olabilirlerdi. Adamlar resmen Yukitonun etrafında çember oluşturuyordu, barmen Yukitonun içkisine ilaç kokuyordu

“Yukito, Himari hemen çıkın bu tuzak acele edin, Himari Yukitoya yardım et adamların dikkatini dağıt herkesin gözü Yukitoda ve içkisine ilaç attılar acele edin arabayı çalıştırıyoru”

Çıkmak için çok geç kalmışlardı, önümdeki bütün ekranlar kapandı sadece kulaklığım çalışıyordu içerideki sesleri duyabiliyordun henüz bir problem yok gibiydi

“Asumi hemen kaç arabayı çalıştır ve git bizi bekleme”

Duyduğum patlama sesiyle yere yattım, iki salak polis yüzünden kolay hedef olmuştum minibüsü tarıyorlardı, polis aracı olduğu için dayanıklıydı ama ne kadar dayanacağını bilmiyordum, silah seslerinden kaç kişi olduklarını tahmin etmeye çalışıyordum en az iki kişi en fazla 5 kişilerdi

Silah sesleri kesilince ön tarafa geçmek için hareketlendim, kafamı koltuğun üstüne kaldırdım arabanın önünde ateş etmeye hazırlanan Harutoyu görünce kafamı indirdim 12 kurşunum vardı gelişi güzel harcayamazdım ama bıçaklarım sınırsız kullanıma açıktı

Ön cama üç el ateş edip ön tarafa geçip eğildim tekrardan üç ateş edip arabanın kapı kilidini açtım arkaya atladım, Harutonun karşıma erkeklik yapmaya geldiğine emindim ona göre bir kadın erkekten güçlü olamazdı

“Hadi ama Asumi biz dostuz çık dışarıya artık tekim korkma”

Bütün egosunu götüne sokmak için iyi bir fırsattı ama dikkatli olmam gerekiyordu artık kendimden başka bir güvencem yoktu

“Asumi o sana arabayı çalıştır ve git dedim seni buraya çekmeye çalışıyorlar”

Beni oraya çekmeye çalışıyorlarsa isteklerinin bedelini ödetmeliyim beni hafife almalarının, insanlar üzerinden para kazanmanın kendilerini ak kaşık gibi göstermelerinin bedelini ödetmeliydim benimle alay ediyorlardı

Harutonun arkaya hareketlenmesi için arka kapıyı açtım adımlarını takip edebiliyordum ön tarafa geçip arabayı çalıştırdım, çok uzakta olmaya mekana sürmeye başladım
Arkamdan ettiği ateşler arabanın lastiklerini patlatmıştı, bir boka yaramış olmaları için arabadaki bütün ekipmanlarını aldım ve arabadan indin, mekanın arka kapısından girip mutfağına girdim bir sürü insan aşağıdaki aç gözlüleri doyuruyordu ve pisliklerini temizliyordu ailelerini geçindirmek için

“Bugünlük mesainiz bitti arka kapıdan çıkın hemen”

Bütün şantelleri indirdim her yer karanlıktı havaya ili el ateş ettim, aşağıda oluşan kalabalığı ve çığlıkları duyabiliyordum endişeyle canının derdinde olan insanların kaçmasını bekliyordum

“Plan bitti, ben geldim”

Kulaklığımı yere atıp arka kapıyı kontrol ettim, kapıyı kapatıp ön tarafa geldim sadece tek bir düğmeyi kaldırım etrafa göz gezdirdim. Yukito ve Himari adamların arasında savunmasız kalmışlardı beceriksiz olduklarını biliyordum ama bir aptal olduklarını tahmin edememiştim

Muhtemelen adamların hiç birinde silah yoktu İchiro henüz her adamını polisten koruyacak kadar büyük değildi.

Uzun süredir içimde tuttuğum bu nefretin dışarı çıkma zamanı gelmişti merdivenlerden ses çıkartarak iniyordum hepsinin birden bana dönüşünü izleyerek ne kadar da inanıyorlardı patronlarının onları koruyacağından

Bıçaklarımı çıkartıp hepsini paramparça etmek için üzerlerine koştum, hiçbirinin yakalayamayacağı kadar çeviktim bıçaklarımdan kaçamazlardı bıçaklarımdan af dileyemezlerdi, yerler kan gölü olana kadar kesiklerim beni tatmin etmiyordu
Bıçaklarımın nereye değdininin bir önemi yoktu değerini yakıyordu bu bana zevk mi veriyordu yoksa içimdeki nefret ateşini mi dindiriyordu bilmiyorum ama engel olan neyse kimse bir daha cüret etsin istemiyordum

Kendimi kaybetmemiştim bunu isteyerek yapıyordum, herkes bana yaşattığının bedelini ödeyecekti

Yukito ve Himari yardım ediyorlardı sanki beni korkuyormuşcasuna arkamı kolluyorlardı

“Çıkmamız lazım daha fazla kişi olmadan gidelim”

Bütün adamların hareket durumunu sınırlayınca arka kapıyı işaret ettim, merdivenlere doğru koşmaya başladık arkamdan gelen silah sesiyle refleks olarak eğildik

“Yukarı çıkın ışığı kapatın ben arkanızdan geleceğim”

“Himarin Asumiyi al ve arka sokaktaki motorumu alın gidin ben arkanızdan geleceğim”

“Ne saçmalıyorsun öleceksin”

Gözleriyle tekrardan Himarine gidin işareti yapınca ısrar etmedim beni bu duruma düşüren akıl onun aklıydı.