Gözlerime günün ışığı vuruyordu diğer günlerin aksine yüzümde tebessümle uyanmıştım, hayatımda ilk defa kötü şeyler düşünmediğim, canımı yakmayan bana iyi hissettiren bir ilişki yaşamıştım hala şaşkındım ama içim o kadar rahat ve huzurluydu ki uyanmak istemiyordum

Duş aldığını duyabiliyordum, çarşafı çıplak vücudumu kapatmak için göğüsüme kadar çekip yatağa oturdum galiba çok istediğim sıradan hayattan uzak değildim artık bu işten ve geçmişimden uzaklaşıp bir aile hayatı yaşayabilirdim

Duştan çıkıp elinde havluyla odaya girdi çıplaktı, çıplaklığı beni rahatsız etmiyordu utanıyordum ama bu tatlı bir utanmaydı hayatım boyunca hiçbir zaman tiksinmediğim bir adam bulamayacağımı sanmıştım yanılmışım, hiç çekinmiyor ya da utanmıyordu yanıma yürüyüp yatağa oturdu ellerini saçlarımda gezdiriyor beni izliyordu biraz daha yaklaşıp dudağıma bir öpüçük bıraktı, yatağa doğru çekip yanıma uzanmasını sağladım sadece onun göğüsünde yatmak bile huzurluydu bir rüya kadar garip ve güzeldi atan kalbini dinliyordum konuşurken ki nefesini hissediyordum

"Asumi en zayıf insanlar kimdir biliyor musun?"

"Bilmem kimdir"

Beni öğüsünden kaldırıp üzerime çıktı, ellerimi iki eliyle baş ucuma kenetledi gözlerimi hiç ayırmıyordu dudaklarımız birbirine değdiğinde yine kendimi ona teslim etmiştim sadece üzerindeki vücudu ve dudaklarını hissediyordum ellerimi tutan elinin tekini çekti gözlerimi hiç açmadan onunla olmanın huzurunu yaşıyordum hala onu ne olarak gördüğümü bilmiyordum ama bana daha iyi hissettiren bir adam yoktu

Dudakkarımızı ayırdığında ne olduğunu anlayamayacağım bir hızda bir bileğime kelepceyi takıp yatağın demirinden geçirdi refleks olarak doğrulmaya çalıştım ama tepkimi engellemek için bütün ağırlığını üstüme verdi ve diğer bileğimi de kelepceledi, şaşkın tedirgin gözlerle ona bakıyordum hala bütün ağırlığı üzerindeydi, kendini aşağı çekip göğüs uçlarımı yalamaya başladı, bunun bir fantezi olduğunu düşünüyordum ama hiç hoşuma gitmemişti, göğüslerimden ayrılıp yataktan kalktı yanında getirdiği havluyu beline sardı ve üstümü kapatan çarşafı kaldırdı kendimi çok savunmasız hissetmemi sağlamıştı

"En güçsüz insanlar duygularını kontrol edemeyen insanlardır Asumi tıpkı senin gibi"

Hiçbir şey anlayamıyordum artık korkuyordum

"Seni öldürmek istemeyecek kadar çok seviyorum ama güçlü olmayı senden daha çok seviyorum"

"Anlamıyorum nası güçlü olmak"

"Gerçekten sadece pis işler yapan çetelerin başlarını öldürünce artık devam etmeyeceğini mi düşündün artık hepsine sahipim"

"Babam kendimi bildim bileli mafyacılık oynayan bir adamdı yeteri kadar güçlü değildi ve bunun bedelini sevdiği insanların canıyla ödedi 19 yaşında en büyük olmaya yemin ettim. O gün sizi kurtarmaya gelmedim sen şans eseri benim öldürmek için geldiğim adamı öldürmüştün o zaman anlamıştım harika bir vahşet makinası olduğunu açıkçası bu yanını ben en büyük olduğumda kullanmak isterdim ama saçma sapan düşüncelerin ve duyguların olduğu için yapacağım her işe burnunu sokacaktın"

Aklıma gelen tek şey kız kardeşime ne olduğuydu Usagi bunları duysa kesinlikle bir daha asla onun yüzüne bakmazdı nasıl bir ihanet içinde olduğumuzu düşünmek midemi bulandırıyordu bizi kullanmıştı kandırmıştı

"Usagi nerde"

"Hadi ama bu soğuk kanlılık ne"

Bana doğru yaklaşıp yüzüme doğru eğildi

"Çoktan ölmüş olmalı"

Olduğum yerde çıkmak için çırpınıyordum etkisizdi ama deniyordum. Hepsinin bir rüya olmasını diliyordum bu hayatta ki tek varlığım yaşama sebebimi kardeşimi öldürtmüştü hemde dün gece beni koynunda uyuturken midem bulanıyor başım dönüyordu nasıl bir duygu içinde olduğumu anlamakta zorlanıyordum her şeyi yıkıp parçalamak istiyordum

"Ağlama seni ağlarken görmeye dayanmıyorum, yalan olmayan tek şey duygularım o yüzden yaşıyorsun akıllıca seçim yap ki ikimizde kaybetmiş olmayalım"

"Seni geberteceğim canını alana kadar seni parçalara ayıracağım eğer aklın varsa beni şu an öldürürsün"

Doğrulup üstünü giyinmeye başladı, hala inanamadığım için ya da inanmak istemediğim için ne konuşacağımı ya da nasıl tepki vereceğimi bilmiyordum aklımı kaybetmek üzereydim Usagiyi görmek istiyordum öldüğünü kabul edemiyordum dizlerimi kendime çekip üstümü kapatmaya çalışıyordum

"Herhangi bir yerinin kanamasını ya da yara olmasını istemiyorum çünkü o tarz şeyler tam senin tarzın, ev gazla dolana kadar vaktin var istediğin gibi düşün ağla hepsi son olacak bu da benim tarzım seni seviyorum keşke sonumuz farklı olsaydı birlikte çocuklarımızı büyütebilirdik bizim için güçlü olmak istedim gerçekten benim için çok farklıydın ufaklık"

"Seni hastalıklı piç"

"Şöyle düşün kötülük yapan insanları yok etmek istiyordun ve sen acımasız bir canisin"

"Orospu çocuğu seni öldürmekten beter yapıcam"

Arkasından bağırıyordum ama çoktan odadan çıkmıştı hakkımda söylediği şeylerin haklılık payı umrumda değildi kardeşimi istiyordum, İchiroyu abisi olarak görüyordu onu ailemizden biri gibi sayıyordu Usagigi istiyordum her zaman yanımda olan güvendiğim kardeşimi, ona yaptıklarını ödetmek istiyordum ama çok çaresiz bir haldeydim bu durumdan nasıl kurtulacağımı düşünüyordum çıkış yolu arıyordum sakin kalmaya çalışıyordum

Yatak başlığındaki demiri arkaya doğru itersem kırma ihtimalim vardı ama yatağı ellerim kelepçeliyken itemezdim. Kaderimi kabullenmem mi gerekiyor yoksa çabalamam mı bilmiyordum hala duyduklarımın etkisinden çıkmış değildim, kız kardeşime koşmak istiyordum ama gerçekten ölüp ölmediğini bile bilmiyordum henüz gaz kokusu yoktu ama çok vaktim kaldığını sanmıyordum

Aşağıdan sesler gelmeye başlamıştı, İchiro hala gitmemiş olabilir mi diye düşünüyordum ki odanın kapısı aniden açıldı kapıyı açan bir adamdı korkudan çığlık atmaya başladım çünkü çıplaktım ve o bir erkekti beni baştan aşağı süzdükten sonra bana doğru yürümeye başladı her şey gözümün önüne geliyordu mideme kramplar giriyordu yatakta bana yaklaşmasın diye bacaklarımla engellemeye çalışıyordum ama ısrarla bana yaklaşmaya devam ediyordu kendimi kaybetmek üzereydim daha mantıklı düşünmeye çalışarak yüzüne doğru bir tekme savurdum sersemleyip yere düştü ama hala hareket ediyordu

"Sakın bana dokunma yoksa öldürürüm seni uzak dur benden"

Cevap vermiyordu bana döndüğünde burnunun kanadığını gördüm sinirlenmiş gibiydi bana doğru yaklaştığında tekrardan tekme atmaya çalıştım bu sefer bacağımdan kavrayıp beni kendine doğru çekti, bacaklarımın üzerine oturup ellerimdeki kelepceye uzandı beni çömesi için hareket etmiyordum ellerindeki kelepceyi çıkartınca iki elimle yakasından tutup çok sert bir şekilde kafamla tekrardan burnuna vurdum, bedeninden kurtulup çarşafı üzerime sarıp odadan kaçtım merdivenlerden aşağı indim evin hiç bir yerinde gaz kokusu yoktu bana blöf mü yapmıştı ya da beni öldürmesi için başkasını bu adamı tutmuştu evin kapısına doğru koşuyordum birinin saçımdan tutmasıyla durmak hatta geriye doğru tökezlemek zorunda kaldım

"Şuna bak ne uyanık bir sürtük"

Kadın sesine benziyordu, ellerimi kafamı tutan eline koydum ayağına basıp kolunu çevirdim ve önüme geçmesini sağladım, üzerime sardığım çarşaf yere düşmüştü bir adım kendini geri çekip bedenimi inceledi

"Şu yaralarla bak nesin sen denek7 mi"

Tanımıyordum ne bu kadını ne de yukarıdaki adamı ama ikiside bana ayak bağı oluyordu dediği şeye gülüyormuş gibi yapıp yerden çarşafı almak için eğildim sağımdan kafama tekme atmasıyla kafamı sertçe duvara vurdum sınırları zorlamak istiyordu

"Benim hatam sanırım seni hafife aldım"

Yerden kalkacakmış gibi yapıp karnına bir tekme atıp eğilmesini sağladım yerden çarşafı alıp boynuna doladım ve tam tersi yöne çekip onu yere düşürdüm yerde boğulurken komik şakalarını yapamıyor gibiydi

"Sen ve o kimsiniz"

Gülüyordu, güldüğü için çarşafı daha çok sıkıyordum neden güldüğünü anlayamıyordum eliyle arkamı işaret etmeye çalışıyordu, bakmama kalmadan kafama yediğim darbeyle bütün sinir hücrelerim donup kaldı düştüm ve düştüğüm yerde kaldım