"O olduğuna emin misin? Usagi"

O kelepceleri çözmesine imkan yoktu çoktan ölmüş olması gerekiyordu, eğer gerçekten oysa bizim için büyük sorundu insanlığını kaybedecek kadar kana susamış bir deliydi Asumi Usagiye zarar vereceğini hiç düşünmemiştim

"Hayal görmedim İchiro oydu yalnız değildi siyah maskeli birisi gelip onu motorla götürdü beni vuran da oydu"

Bir şekilde Asumiden kurtulmamız gerekiyordu yanımda olsaydı benim için büyük bir avantajdı ama yanımda olmaması bütün işlerimi batırabilirdi, o güzel merhametli nayif kadın vücudunun içinde şeytanla birlikte yaşıyor gibiydi ne kadar acımasız ve kana susamış olduğunu her zaman reddediyordu sanki içindeki şeytanla savaşır gibi artık kendini kontrol etmesini imkansızdı

"Bizim için iki bilet hazırla uzun bir süre ortadan kaybolmamız en iyisi olacak"

"Asumiden kaçacak mıyız gerçekten ekibimiz bu kadar büyümüşken güçlenmişken"

"Kardeşini tanımıyor musun yoksa onu kıskanıyor musun Usagi birkaç yıl öncesini hatırlamıyor musun? Hatırlamaman normal çünkü bayılmıştın"

"Sürekli onun beni kurtardığını anlatıp durmayı kes ondan daha kabiliyetliyim"

"Ne saçmalıyorsun sen o en donanımlı 30 adamı farkında bile olmadan öldürdü ama evet haklısın o da senin daha güçlü olduğunu düşünüyordu şimdi git dediğimi yap tek başına çok bir şey yapamasada dediğine göre yanında birileri var"

Böyle konuştuğumda Asumiden daha çok uzaklaştığını biliyordum onu yargılayacak kadar iyi biri olduğumu düşünmüyorum ama onu her durumda koruyup kollayan aile denen kavramı hissettiren tek kişi Asumiydi gerçekleri ilk anlattığımda Asumi gibi bana sırtını dönmesi beklememiştim

O günden beri aklımdan çıkmayan tek şey Asuminin ne kadar üzüleceğiydi, henüz kendi geçmişiyle bile barışamamış iyileşmeye çalışsan bir genç kıza asla unutamayacağı bir yara daha bırakmıştık bunları düşünmeme rağmen güçten ve hırsımdan vazgeçemiyordum

Babam kendi başına mafyacılık oynayan bir adamdı annem ve ben yalnızdık her zaman ikinizinde içinde derin bir sevgi boşluğu vardı.

Her gün çalışsada hiçbir zaman yeteri kadar güçlü olamadı ve annemin ölmesine sebep oldu o gün kendime bir söz verdim herkesten daha güçlü olmaya ezilmemeye bu sözümü yerine getirmek için annem gibi yüzlerce masumdan vazgeçmek bana dünyanın en pislik insanı gibi hissettirsede vazgeçmedim

"Haruto Asuminin ortağına dair bilgi topla"

"Tefeci lavuğu öldürmeye gittiğimizde izlendiğimi fark ettim siyah bir maske takıyordu ful siyah giyinmişti fark ettiğimi anlayınca bana saldırdı sana dair sorular sordu zayıf biri değildi sadece bacağına derin bir yara bırakabildim dün Asumiyi alan motorla aynı motor olduğuna eminim"

"Asumiden önce de bizi izliyor olmalı onu araştırmanı istiyorum Haruto. Ben ve Usagi ortalıkta yokken dikkatli olun bütün işi berbat etmeyin sakın yoksa ilk işim sizi öldürmek olur"

Hepsini odadan gönderdiğimde yaşadığım sessizlik beni eski günlere götürüyordu bu sessizliği bozan hep Asumi olurdu, ölmediği için sevinmek beni zararımaydı ama engel olamıyordum onu bir şekilde yanımda tutabilirdim ona hiçbir zaman gerçekleri anlamayabilirdim hem bu acıları yaşamamış olurdu hemde koynumdan asla çıkmak zorunda kalmazdı

Şeytani bir gücü olsada benim için masum küçük bir kızdı saçma olsada bazen onun yaşındaki halimle onu hayal etmeden duramıyordum, şu an onun yaşında olsaydım kesinlikle onunla evlenirdim masa başı bir iş bulurdum her sabah karımın kollarında uyanmaktan mutluluk duyardım, ona benzeyen bir kızımız olurdu, onun kadar güzel ve güçlü bir kadın olması için çabalardım, yaşlanınca sahil evinde yaşamaya başlardık ama ne yazık ki onu o eve öldürmek için götürmüştüm

Çok fazla kadınla birlikteliğim oldum ama Asuminin isteyerek ve severek birlikte olduğu ilk erkek olmak bana hayal olacak kadar güzel geliyordu

Onun yaptığı yemekleri tatmak, onunla göreve çıkmak, onun her şeyi koruma arzusu her şey hayal olacak kadar güzeldi kendime verdiğim sözü tutmaya bu kadar yakınken kazanıyor gibi hissetmem gerekiyordu ama ben kaybediyor gibiydim

Kiminle neyin peşinde olduğunu bilmiyorum ama herhangi bir şeyin kendine verdiğim sözün önünde engel olsun istemiyordum, sadece kendini önemseyebilseydi hala yanımda olurdu ama o kendisinden çok başkalarının canını önemsiyordu

Madem ölmedi umarım ben geri döndüğümde kendine basit güzel bir hayat çizmiş ve her şeyi unutmuş olur.