Yüzümde hissettiğim baskıyla gözlerimi açtım. Yüzüme pansuman yapıyordu, vücudum hala çok ağrıyordu bazı yerlerin morarmaya başladığını hissedebiliyordum.

Gözlerimi açtığımın farkındaydı, dudaklarıma odaklanmış kurumuş kanı temizliyordu.

"Sana temiz kıyafetler ayarladım duş alabilecek misin?"

Hala yüzümdeki yaralarla ilgileniyordu, neden bunu soruyor ki niye umrunda olsun. Babası benimle bu kadar ilgilenmesini sorun yapmıyormuydu.

"Baban bana bu kadar yakın olmana izin verdi mi?"

Gözlerini gözlerime kitledi çok yakınımda duruyordu, ayağa kalktı elindeki bezi komidinin üzerine bıraktı.

"Babamdan izin almadım üzgünüm sana sahip olduğunu bilmiyordum"

Zorla yatakta oturur pozisyona getirdim kendimi

"Sana beni buraya getirmeni söylediğinde anlamış olman gerekiyordu"

Sinirle arkasına döndü sanki bana aniden yumruk atacakmış gibi davranıyordu.

"Kimse seni almamı söylemedi"

"Burası neresi"

"Evim"

"Neden beni buraya getirdin"

"Seni dövüp sonra da tecavüz etmelerini mi izlemeliydim"

"En başından beri bizi mi izliyordun"

Bana dönüp başıyla onayladı

"Madem b.."

"Duş alabilecek misin?"

Kafamla onaylayıp ona bakmayı sürdürdüm bana neden yardım ediyordu ki. Başıma gelen her şeyde onun da payı vardı.

Eli ile odanın içindeki banyoyu gösterdi, odadan çıktı.

Zorla da olsa ayağa kalktım üzerimdeki beyaz geceliğin çoğu yeri kan ile boyanmıştı. Hala ayakta durmak benim için zordu, yatağım öbür tarafında benim için bıraktığı kıyafetleri gördüm. Odanın kapısını kitledim artık kimseye güvenmemeliyim bu kararı geçte olsa aldım.

Sıcak suyu açtım ve altına girdim vücudumda acıdan sertleşen her yer sıcak suyun altında gevşedi. Çürükler dokununca canımı acıtıyordu.

Anlamıyorum madem ondan başkasının bana dokunmasına tahamül edemiyordu o zaman bu olanlar neydi? Mertin beni koruyacağını mı düşünüyordum. Hayır sadece zafına güvenmiştim çok büyük bir hata yapmıştım. Kayra neden bana yardım ediyordu.

Üzerime verdiği kıyafetleri giydim kendi iç çamaşırından birini vermişti, bol bir eşofman ve kalın bir sweat. Bu sıcak havada üşüdüğümü bilmesi garipti.

Çıkardığım pis çamaşırlarımı elbisenin içine koydum, bohça haline getirip kapının yanına yere koydum.

Kapı çaldı sonra açmaya çalıştı kitli olduğunu fark etti.

"Açar mısın? Lütfen "

Fazlasıyla garip

Kapıyı açtım ne yapmaya çalıştığını anlayamıyordum hiç bir şey belli etmiyordu yüzü aynı boş bakışlarla bakıyordu.

"Aşağı gel"

Zaten yapacak başka neyim vardı ki en savunmasız halimle dikiliyordum.

Onu takip ettim, merdivenlerden aşağı indik.

Önüme bir tabak çorba koydu ve bir bardak su yememi bekliyordu.

"Yemiycem"

Kaşığı eline aldı çorbadan biraz alıp ağzına götürdü sonra yutup yutmadığını görmem için ağzını gösterdi. Açtım

Çorbayı bitirene kadar beni izledi. Yerinden kalkıp dolaptan ağrı kesici kutusunu aldı, masaya getirdi.

İlacı kutudan çıkartıp önüme koydu, suyu uzattı.

Benim boş boş baktığımı görünce ağrı kesiciden bir tane aldı ve önümdeki suyla içti. Ardından bende bir tane alıp içtim.

"Neden bana böyle davranıyorsun vicdan azabımı çekiyorsun"

"Yaşadığın şeyleri haketmiyorsun"

"O yüzden mi beni babana vermek için kırk takla attın"

"Seni babama götürecek en son kişi benim ama bugün sanki babam senin sahibinmiş gibi konuştuğuna göre sevdin galiba yakışıklı adam parasıda var "

"Ne saçmalıyorum sen ne dediğinin farkında mısın hepiniz delirmişsiniz niye getirdin beni buraya öldürmeye mi?"

Ayağa kalktım elimin tersiyle masadaki bardağı itti elimi sertce masaya vurdum tüm vücudum yine sızlamıştı, ayağa kalktı bir adım bana doğru attı.

"Neden sadece kaçmadın ki? Neden kendini bu duruma sokmaya bu kadar meraklısın"

Evden çıkmak için mutfaktan çıktım kapıya doğru yürümeye başladım, kolumu tutup serçe çekti beni kendine çevirdi acıyla gözlerimi yumdum ve yutkundum.

"Sana bir şey olsun istemiyorum anlıyor musun?"

Hayır bu hiç iyiye alamet değil

"Sankın ba.."

"Hayır ben onun gibi değilim. Ben seni birine benzediğin için sevmiyorum"

Hiç böyle olsun istememiştim o bana babası gibi yaklaşsın istememiştim, seviyormuydu beni inanması güç o da takıntı haline getirmiştir sadece

"Sende salak baban gibi bana taktın kafayı yani"

Ağlamak istemiyordum artık daha fazla güçsüz gözükmek istemiyordum engel olamadım.

Elini yüzüme uzatıp göz yaşımı sildi, hiç şevkat beklemediğim insan neden bu kadar şevkatle bana yaklaşıyordu.

"Baban seni öldürecek"

"Umrumda değil"

Eğer Kayraya bu denli yakın olmaya devam edersem koynuna girip asla çıkmamayı isteyecektim. İlk gördüğümden beri sebepsiz çekiliyordum ona.

"Evime gitmek istiyorum kızlar bekliyor"

"Evde değiller Gölge'nin güzergahına saldırı düzenlendi şu an bütün herkes orada ve sen yaralısın"

Biliyordum böyle bir şey yapacağını,telaşla arkamı döndüm kapıya ilerledim tekrar kolumdan tutup çekti.

"Bir kayıp yok silah deposu patlatılmış ana bina sağlam kızlar iyi"

"Sana bunları kim söyledi"

"Bilemem biliyor musun ama bende bir Ruh üyesiyim"

"Kızların iyi olup olmadığını nerden biliyorsun"

"Kağan Betül ile konuşmuş"

"Hala konuşuyorlar mı Betül asla akıllanmaz"

"Tıpkı senin gibi"

"Ben bir salağım o ise bilerek yapıyor daha geçen gün babasının onu rehin almasını sağladı"

"Öyle bir şey olmadı. Siz gece gelmeyince bende evden çıktım onları yalnız bırakmak için normalde babam evime gelmezdi, sabah beni aradı önemli bir iş olduğunu söyledi evime doğru geldiğini söyledi. Ben eve vardığımda çoktan babam gelmişti. Betül görevmiş gibi davrandı Kağanı öldürmeye gelmiş gibi davranıyordu ve babam Betülün sana yakın olduğunu bildiği için onu öldürmedi"

"Neden babanı bu zamana kadar öldürmedin"

Tabi benim için söylemesi kolay gözümü kırpmadan yıllarca beni bunlardan koruyan babamı öldürmüştüm

"Yapamadım"

"Hadi yat ve dinlen olaylar durulunca kızları arayacağım ve seni alacaklar"

İtiraz edecektim ama beni kucağına aldı pek itiraz etmek ister gibi bir halim yoktu kollarında olmak güzel sanki bugün olduğu gibi her zaman gelip beni en boktan durumdan kurtaracak gibi.

Beni yatağa yatırdı üzerimi örttü, yanıma oturdu. Ellerini nemli saçlarımın arasında gezdirdi. Yaşadığım onca bokun arasında bu duyguyu hissediyor olmak kendimden nefret etmeme bir sebep daha kattı. İnkar edemiyordum ona bakmayı seviyordum ilk gördüğümden beri, bana bakmasını seviyordum, bana dokunmasını seviyordum.

Benimle uyuması bana sarılması için yalvarmak geliyordu içimden ama yapmıyordum. Ona bakınca içimden ağlamak geliyordu sebebi imkansız olması mı? Asla sesli bir şekilde ona sevdiğimi söyleyemeyecek olamam mı?

Söylememi beklemeden yanıma uzandı itiraz ettmememden bunu istediğimi farketmiş olmalıydı.

Yan yana uzanmış tavana bakıyorduk.

Ona doğru hareket edip kafamı gögüsüne koydum şaşkın surat ifadesi yalnış bir hareket yaptığımı tastikliyordu zaten bir daha bu kadar yakın ne zaman olabiliriz ki.

"Seni ilk gördüğüm günü hatırlıyor musun?"

Elini yanağımın üstüne koydu hala tavana bakıyordu kalp atışları ninni gibi geliyordu.

"Evet"

"O gün seni çok beğenmiştim belki de bana bunları yaşatmasaydınız ilk aşkım falan olacaktın"

Alayla güldüm ama o gülmüyordu

Ona olan duygularımı inkar edemiyorum, sanki o bana bütün her şeyi unutturacak gibi geliyordu.

"Özür dilerim"

Daha fazla konuşasım yoktu. Kayra bana çok iyi geliyordu ama bugünden sonra onunla bir daha yakın olmayacaktım hayatımın aşka ihtiyacı yoktu hayatımın güce ihtiyacı vardı Mertin yok olmasına ihtiyacı vardı, intikama ihitiyacım vardı.

Sadece sıcak gögüsünde uzanmaya devam ettim yüzündeki elini tuttum avuç içine sıcak bir öpücük bıraktım. Yalnızca anın tadını çıkarttım, bir daha olmaması için dua ettim çünkü Kayra bana ne kadar yakın olursa o kadar amacımdan uzak olacaktım.

Sakin huzurlu kalp atışlarıyla gözlerimi kapattım.