"Gerçekten iyiyim bir şeyim yok"

"Ya ne demek bir şeyim yok kaç gündür bir deliyle birlikte yerin dibindesin"

Ne kadar gidersen gelme dese de beni affedeceğini biliyordum onda gerçekten tam bir anne yüreği var.

Ortam çok garipti ev artık eski havasında değildi Betül hiç olmadığı kadar sinirli, sert, umursamaz duruyordu. Küçük bir çocuk gibiydim yapma dedikleri halde yapmıştım ve elde var sıfır sadece daha çok kendimi suçluyorum.

"Evet günlerce o adamla yan yanaydım ve hiç bir şey yapamadım üstüne dayak yedim tacize uğradım ve evdeki insanların ölmesine sebep oldum"

Telefonun çalmasıyla İdil telefona bakmaya gitti

"Artık bu aptal orospu modundan çık evi darma duman etmişsin başarılı ve akıllı bir ajansın sen o adamdan fazlasın sadece yanlış kararlar veriyorsun"

"Ben sadece şahsi olayıma sizi katmak istemedim beni yalansız seven insanlara zarar gelsin istemiyorum"

Kalkıp Betülün kucağına atladım çünkü gerçekten soğuk durmasına katlanamıyordum saçlarıma güzel öpücükler kondurduktan sonra bana kocaman sarıldı

"Seni seviyorum ufaklık"

"Bende sizi seviyorum düşünme yetisi olmayan kız çocukları"

"Telefonuna bakmaya devam et kadın sevgi dolu dakikalarımıza karışma"

"Iııeeeewww"

İdilin sesli iğrenme sesinden sonra iyice sokulduk birbirimize normalde hiç bu kadar sevgi gösterisi yapmazdı ama sanki bırakası yoktu beni. İdili de kolundan çekip boğumaya başladı sevgi boğmasına.

"Madem bugün bu kadar sevgi dolusun akşam yemeğinde sana mantı yapıcam hemde elimle açıcam"

"Ben akşam yemeğinde yokum sizler yalnız takılan bakireler olabilirsiniz ama benim sevgilim var"

Bizi üzerinden ittirip ayağa kalktı üzerini temizler gibi ellerini vücuduna sürttü

"Nerden biliyosun bizim yalnız bakire olduğumuzu"

Hayatının tüm şokunu yaşamış gibi şaşırdı suratıma yaklaştı gülüyormuydu şaşkınmıydı anlaşılmıyordu

"Siktir yattın mı kayrayla"

"Neee"

" bir dakika ne alaka sen niye hemen şaşırıyosun ben savaşın ortasından çıkıp gelmişim yaptığınız muameleye bak"

"Savaşın ortasından çıkıp Kayranın koynuna koşmuşsun ama"

"Ya ne alakası var onu anlamıyorum normal konuşuyoduk ortaya laf attım Kayra niye dahil oldu"

İdil koluma çimdik atıp kaşlarını çattı

"Küçük şeytan bize yalan söylemeye mi çalışıyosun o evden kaçta çıktığını biliyoruz sen eve sabahın 6sında geldin. Nerdeydin?"

"Kayranın yanındaydım"

"Ve sex yaptınız"

Nası bu kadar emin ki evi mi izledi diye düşünmeden edemedim

"Bizi mi izledin"

"İnanmıyorum gerçekten yapmışsınız"

" ya idil neden hamileymişim gibi tepki veriyosun"

"Yakında o da çıkar"

"Betül abartma amk ya"

"Ortalık kan gölü millet seni arıyor adam ashina ashina diye ülkeyi yıkıyor bizim kız adamın oğluyla ateşli geceler"

Betül gerçekten kırıcı olmaya başlıyordu sanki bulunduğum ve kendi bulunduğu durumu bilmiyormuş gibi

"Haddini bil bak döverim seni"

"Normalde olsa gel deneyelim derdim ama dün o evden kaçtığına göre sana hiç bulaşasım yok adamın gözüne çatal sokmak nedir"

"Siz ergen semt kızları gibi kavgaya tutuşmadan ben kahve yapayım bari"

"İki kişilik yap ben çıkıyorum şimdi kağanla buluşucam"

Yanımdan geçerken götüne şaplak attım çığlık atıp ellerini ağızına götürdü

"Napıyosun ben bakireyim"

İdil gülmekten mutfağa sürünerek giderken gülmemek için yüzümü buruşturdum.

Duş almak için yukarı çıktım, sıcak suyun altında sanki vücudumdan ağırlık akıyormuş gibi hissettim.

Bazen kalbime söz geçiremiyordum beton duvarlar bile örsem sesi sürekli kulağıma geliyordu, yapmamam gereken şeyleri yapmakta üstüme yoktu gerçekten. Hayatımın en güzel gecesiydi sadece onunla olmak bana söylediği güzel sözler, göz yaşları, gülümsemesi her şeyi beni sanki başka bir evrendeymiş gibi hissettirdi sadece o ve ben varmışız gibiydi tüm gerçeklerden uzak. Dokunduğu her yer hala aklımda her yerim aynı yangıda. Sabah o kadar masum uyuyordu ki çıkıp eve gelmekten vazgeçicek gibiydim.

Aptal orospu çocuğuna hala bir şey yapamamış olmak çok zoruma gidiyordu.

Ben annemin sadece dış görünüşüydüm babamın ise tüm duygusallığı ve benliğiydim.

"Bir saattir ne duşu alıyorsun yoksa dün geceyi mi düşünüyordun"

" off artık komik gelmiyor"

"Aman hemen triplere girme"

"Sen niye gitmedin"

İdil hazırlanmış şekilde aşağı iniyordu

"Sizi de götürmeye karar verdim"

Betülün seviyorum ama o sevgilisiyle bizi aynı ortama ya da sohbete sokmaya çalışınca deli oluyordum

"Kafayı mı yedin demicem onun yerine beni öldürmeye çalışan benden yaşça büyük bir adamın bana taciz etmesine göz yuman biriyle oturmak istemiyorum diyim"

"Doğru söylüyorsun biliyorum haklısın sonuna kadar ama bu sefer farklı özür dilemesini istiyorum bu asla affedilecek şeyler değil ama biz burdan kaçmak ve bir hayat kurmak istiyoruz o yüzden önce seninle arasındaki şeyi çözsün istiyorum"

Sessiz kalarak kabul ettim çünkü Kağanın her şeyi bırakıp Betül ile kaçması demek o kadar rahatlatıcı ki mutlu olacaklarını bilmek.

Mekan bir klüptü hep böyle yerlerde buluşuyorlarmış çünkü buraya normalde bizim gibilerin girmesi yasakmış. Biz İdil ile sessiz sessiz otururken onlar gülüşüp sevişip duruyorlardı Betülün mutlu olması çok güzel onu gülerken görmek çok huzurlu o her zaman güler ama bu en mutluluğu yansıtan gülüşü.

Dans pisti çok kalabalıktı dans etmeye kalktılar cidden bu Kağanı daha önce görmemiştim.

"Sözde konuşcaktık salaklara bak aptal aşık gibiler"

"Gittiği için onu özleyeceğim ama sevdiği adamla olduğu için mutluyum"

"Bakarsın sende birini bulursun bırakırsın bu işleri çocuklu bir ev kadını olursun"

"Kim bilir"

İdilin nasıl erkeklerden hoşlandığı sır gibi bir şey bizim için.

Dans pisti git gide daha kalabalık hale geliyordu bizimkiler gözden kaybolmuştu

"Madem burdayız hadi bizde dans edelim"

İdili zorla aşağı indirdikten sonra kalabalığın içinde dans etmeye başladık buranın kattığı enerji çok hareketli hissettiriyordu bir an için kalabalığın içinden sarılan Kağan ve Betülü gördüm yavaşca yere doğru kaydıklarını gördüm duraksadım çok kalabalık olduğu için tam göremiyordum İdil baktığım yere kitenince oraya doğru yürümeye başladık ateş sesi gelince curcuna oluştu insanlar kaçışmaya başladı oraya ilerlememiz zorlaşıyordu çığlık seslerinden müzik bile duyulmaz hale gelmişti.

Zorla da olsa aralardan yaklaşmaya çalıştığım yeri görebiliyordum kafasından vurulmuş Kağan Betülün göğüsünün üstünde duruyordu Betül nefes almaya çalışıyor ağlıyor Kağanı kendine bastırıyordu, son gücüyle bağırıyordu. Daha hızlı hareket etmeye ulaşmaya çalıştım yerde yatan hareketlenmenin durduğunu görünce panikledim insanları yarıp geçmeye vurmaya itmeye başladım. İdil benden önce başlarına gittiğinde bir anda kendini yere bıraktı, daha fazla direnmeyip yere çöktüm ne kadar ağlarsam ağlayayım onların acısına denk değil içimde ki ufacık umudun sonunu da yok etmiştim.

Yerde sırt üstü yatan Betül kalbinden bıçaklanmış, onun göğüsünde yatan Kağan kafasından vurulmuş,

Ölüm bile ayıramamış ellerini Kağanın saçlarından.

İdilin gözü kırpmadan akıyordu yaşları titreyen vücudunu fark ettiğimde hızla yanına yaklaştım sadece titriyor nefes bile almıyordu onu sakinleştirmeye çalıştıkça daha çok ağlamama engel olamıyordum.

"İdil dur yalvarırım dur"

Ne yapıcağımı bilmiyordum ellerimle kilitli çenesini almaya çalıştım siren sesleri gelmeye başlamıştı.

Ekipler gelir gelmez İdilin yanına müdahaleye geldiler orda köşede öylece oturup iki bedeni poşete koymalarını izledim, lanet olsun hiç mutlu olmamıştım Kağanın öldüğüne hani içim soğurdu.

Beni gerçekten yalansız seven kadını kaybettim benim yüzümü güldüreni, şefkat göstereni.

İdil çocukluğunu kaybetti, ben umudumu.