Şarkı dinlemeye bir ara verdim. Annem 7 de evde olurdu ama babam beni almaya gidecegi için eminim ki geç gelecekti. Evde yalnız 1 veya 2 saatim varken, babamın çalışma odasına gidip bir şeyler aramaya karar verdim. Odanın kapısı kilitliydi ama umrumda değildi anneme her şeyi söylemek zorundaydım. Alet edavatların olduğu yerden keseri aldım, kapının kilit kısmını kırdım içeri girdim. Oda havasız, sıcak ve kasvetli masasındaki evrakları inceledim boş isle ilgili bir sürü kağıt vardı. Odada ufak bir kitaplık vardı tek çekmeceli çok uzun olmayan bir kitaplık. Eminim ki anahtarı yanındaydı keserle kitaplığın çekmecesini açtım. İçinde yan yana dizilmiş oldukça geniş kayık bir çekmece. Evraklardan birini elime aldım hiç tanımadığım adam ve ona dair bir çok bilgi. Yanındaki bütün evraklar aynı şekilde hiç adını bile duymadığım 100 yakın insan ve onlara dair her şey bu belgelerdeydi. Bir mali müşavirin böyle dosyalara ihtiyacı var mı? Bir şeyler bulmak için her yeri dağıtmıştım. Tekrardan kitaplığa göz gezdirdim aralarından bir kitabın ayraç gibi bir şeyle ayrıldığını gördüm, kitabı ayıran bir ayraç değil fotoğraftı.

Babamın dans ettiği kadın yanında tanımadığım bir adam adamın hemen yanında babam ve babamın hemen yanında tanımadığım bir kadın . Babam oldukça genç görünüyor fotoğrafta, bu kadın babamla yatan kadın ama diğer kadın ve adam kim ?

Odama geçtim çekmeceme gizlediğim sigaradan bir tane aldım yatağımın yanına oturdum yatağımın aldından küllüğü yanıma çektim titremeden kendimi alıkoyamıyordum 2 gündür ne yaşıyorum bilmiyorum açım susuzum ve bok gibi hissediyorum, küllüğü yatağın altına ittim. Saat 6.30

Evin yemek masasına oturdum ve fotoğrafı önüme koydum gelmelerini bekledim.

Boş boş etrafa bakıyordum nası bu duruma geldim ki gayet normal sıradan bir hayat, annem çok üzülecek en çok o etkilenecek güzel mutlu yuvamız ailemiz onun için her şeydi babamı çok seviyordu. Babam neden böyle bir şey yaptı ki

Kapının açılma sesiyle annem ve babam aynı anda eve girdi seslerini duyabiliyordum.

Oturma odasına geldiler bu bitik görüneceğimi düşünmüyolardı galiba şaşkınlıkla yanıma koştular. Babam yüzümü tutup sanki çok seviyormuş ve umursuyormuş gibi nasıl olduğumu soruyordu, annem masadaki fotoğrafa bakakalmıştı.

"Anne"

Bana döndü bu sefer babam fotoğrafa döndü kafasını hiç kaldırmadan öylece fotoğrafa bakıyordu

"Anne babam seni aldatıyor hemde fotoğrafta en sağdaki kadınla birlikte dans videoları bile var lütfen üzülme gidelim burdan geride bırakalım onu"

Annem tek kelime etmeden yüzünde değişik telaş vardı korkuyordu sanki babama döndü babam hala fotoğrafa bakıyordu. İkiside deli gibi davranıyor tek kelime etmiyolardı

"Bir şey söyleyin,konuşun. Anne bir şey söyle"

Ağlamaktan sesim zor çıkıyordu. Babam hala tepkisiz devam ediyordu.

"Yeter artık Oğuz ben dayanamıyorum, para da istemiyorum işi de istemiyorum dayanamıyorum hayatımın 15 yılı bu evde çöp gibi geçti"

"Tek kelime daha edersen seni boğarım"

Babam sinirden delirmiş gibiydi kıpkırmızı olmuştu gözünden ateş saçıyordu ya anneme bir şey yaparsa, annem yüzüne garip bir gülümseme yerleştirdi bana dönerek

"Ben senin annen değilim. Baban benim kocam değil kiminle ne bok yediği umdurmda değil"

Yalanlar üzerine kurulmuş bir sıradanlık.

En azından bir ailem var derdim o da yokmuş hiç bir şeyim yokmuş kimsem yokmuş. Çocukluğumdan beri annem diye sevdiğim kokusunu huzur saydığım her zaman örnek aldığım yemeklerini sevdiğim o beni yalnız bırakmaz dediğim insan aslında yalanmış.

"Seni orospu tek istediğim o 18 yaşına girene kadar ona annelik yapman ve sıradan sakin bir aile hayatı sunmandı bunun karşılığın hayatını satın alacak kadar para verdim kendine ait bir iş açmanı sağladım salak sevgiline iş imkanı sundum ve sen benim şu dünyada en sevdiğim en çok değer verdiğim insandan kalan tek şeyi benden uzaklaştırmaya çalışıyorsun"

Söylediklerinden çok annemin üzerine yürümesi beni korkutmaya başladı Annemin boğazını sımsıkı tuttu annem sadece çırpınıyordu.

"Sadece onu yurt dışına yollayana kadar dişini sıkman gerekiyordu. Şimdi geber tıpkı anlaştığımız gibi eğer yalnış yaparsan ölürsün! "

Hızlıca odama koştum kapıyıp kapattım ve kilitledim bu evden çıkma fırsatım vardı telaştan korkudan ne yaptığımı bilmiyodum yatağımın yanına saklandım gelmemesi için dua ediyordum. Noluyor hayatım neden bu hale geldi? Babam niye böyle davranıyor annemi öldürdü mü? Onu annem gibi seviyordum.

Kapının zorlanma sesiyle ağlamam şiddetlendi hıçkırık seslerim duyuluyordu titrememe engel olamıyordum

"Aç kapıyı meleğim konuşucaz sakın kendini benden uzaklaştırmaya çalışama"

Az önce annem bildiğim kadını öldüren adam asla babam değil konuşan babam değil.

Kapı daha çok zorlanmaya başladı, kapıyı kırdı adım seslerini duyuyordum. Sakin ama sinirli bir suratla yatak ve duvar arasındaki boşlukta öylece suratıma bakıyordu. Korkudan tek kelime edemiyordum. Eğildi elini yanağıma koydu.

"Hepsi geçti baban burda asla seni benden kimse ayıramaz, seni en değerlimin hediyesini asla kimse benden alamaz kimse, cüret eden olursa onu da öldürürüm"

Bu adam benim babam olmazfı

"Bırak beni seninle kalmak istemiyorum polisi arayacağım ve hapise gireceksin kimseye zarar veremiyceksin"

Onu itip ayağa kalkmaya çalıştım, beni hızlıca itti üzerime doğru çöküp çenemi tuttu

"Bana bunu yapamazsın onu benden ayıramazsın"

Kimden bahsettiğini bile bilmiyordum canımı yakıyordu

"Bırak nefret ediyorum senden iğrençsin"

Ellerini boğazıma götürdü

"Deme böyle bunu yapma istemiyorum beni sevdiğini söyle lütfen söyle ölmeni istemiyorum sende beni bırak istemiyorum"

Bedenim gücünü kaybediyordu elimi yatağın altındaki cam küllüğe uzattım. Çok sert bir şekilde kafasına indirdim. Küllük paramparça oldu çok geçmeden üzerime yığıldı. Nefes almakta zorlanıyordum iğrenç bedenini üzerimden itti ve kalktım nefesim hala çok düzensizken evden çıkmak için koştum. Annem solanda gözleri açık bir şekilde öylece yerdeydi ölmüştü.

Elimden kan damlıyordu. Ne yapaçağımı bilmiyordum.