-2:Kaçak Kedi-

Bölüm şarkısı: Gökhan Türkmen- İnadına Aşk

Medya: Bahsettiğim kedi

ꕥ

Ertesi gün üstünde muşamba serili olan kanepemde uyandım. Çok rahatsız bir pozisyonda uyuduğum için boynum tutulmuştu. Kanepede doğruldum ve elimi boynuma götürüp boynumu ovuşturdum, ayak ucunda hissettiğim yumuşak şeyler aşağıya doğru baktım ve kedim "Benekli" ​​​​​​yi farkettim.

Benekli; turuncu, siyah ve beyaz karışık renkte kürkü olan bir kediydi. 2 yıl önce anneannem ölünce onun kedisine bakmaya başlamıştım. Şuan dört yaşında bir oğlan ve çok obur bir şey.

Kuyruğunu ayağıma sürtünce dersini anladım. Acıkmıştı tabii ki. Belimi ve boynumu kütlettim ve ayağa kalkıp ev terliklerimi ayağıma geçirdim.

"Aç şey seni." diye mırıldandım ve mutfağa doğru ilerledim. En azından dün mutfak ve salonu boyadığım için rahatlamıştım ama daha eşyalarım tam olarak gelmediği için yemek yapamazdım (şahsen mutluydum aslında, yemek yapmaya üşenirim ben.)

Mutfağın kapısındaki boncuktan geçerken prenses havalarına girmeyi ihmal etmedim. Arkamdan gelen Benekli benden önce mutfağa girdi. Yerdeki mama kabını aldım ve Benekli'nin mama paketini ičinde doldurdum. Ayak ucuma baktığımda bana doğru bakan Benekli'yi farkettim ve gülümsedim, "Sakin ol şampiyon, yemeğini vereceğim." dedim, sanki beni anlayacakmışım gibi ve içi kedi kuru mamayla dolu olan mama kabını yere koydum

ꕥ

Elimdeki fırçayı içi beyaz boya dolu olan leğenin içine koydum ve sehpanın üzerindeki telefonu alıp telefonun kilidini açtım ve saate baktım, saat yediye geliyordu. Açlıktan içim kıyılmıştı artık ondan dolayı markete gitmeye karar verdim.

Mutfak tezgahının üstündeki cüzdanımı aldım ve çelik kapıya doğru yöneldim ve ev terliklerimi çıkartıp kapının önündeki çakma Crocs terliklerimi giydim.

Markete gidip donmuş, dolap reyonunsa bulunan çıtır tavuk kovası ve kola alıp eve geri döndüm tabii ki boykotçu teyzelerin bakışlarına maruz kalmadan olmazdı. Ev terliklerimi giyerken Benekli'yi göremedim ve endişelenmeye başladım. "Başk bir odaya mı gitti yoksa?" diye düşünmeden edemedim ve poşeti mutfak tezgahına koyup aramaya başladım. İlk banyoya baktık, bakarken ayrıca "Benekli gel pisi pisi!" diye sesleniyordum. Duşakabinin içinde bile değildim. Kafamda farklı farklı senaryolar dönerken yatak odasına girdim ve etrafıma baktım, zaten eşya olmadığı için bakacak başka bir yerim yoktu.

Tam mutfaktaki balkona gidecekken klasikleşmiş eski teyzelerimizden kalma kuş sesi olan kapı zilim çaldı ve oflayıp kapıya doğru ilerledim.

Çelik kapıyı açtığımda dünkü gürültücü komşum ve kucağında tuttuğu Benekli'yi gördüm ve gözlerim irileşti.

İsminin Doruk olduğunu hatırladığım komşum sırıttı ve, "Bu tatlı kedi sizin mi acaba?" diye sordu. İçime gelen rahatlamayla iç çektim ve başımı onaylarcasına salladım ve, "Evet, benim," dedim. "Her yerde arıyordum onu." diye ekledim. Doruk kediyi kucağıma bırakırken, "Kapıyı açtığımda ayakkabılarımla uğraşırken buldum." diye açıkladı. "En azından sahibini bulabildim." diye ekledi. Benekli'nin başının üstünü öptüm ve, "Nasıl kaçmış bilemedim, marketten geldiğimde evde değildi. Kesinlikle dün onunla kavga eden değildim. Doruk sırıttı ve, "Ben kedinizi bulduğumda kapı hafif bir şekilde açıktı." diye söylediğinde gözlerim irileşti ve ister istemez utandım hem de kendime kızdım. Ya kediye bir şey olsaydı? Kendimi asla affedemezdim.

Benekli'ye doğru baktım ve, "Neyse, teşekkür ederim." dedim. Doruk sırıttı ve kendi dairesine girmeden önce, "Bir şey değil," dedi. "Birdahakine dikkat et." diye ekledi ve kapıyı kapattı.

​​​​​​_______________

Bu kitabı da bir deneyim dedim önceki yayınladığım tutarsa ona da devam ederim, DK'ye nasıl devam edeceğimi hiç bilemiyorum yani şuanlık ona bölüm gelmiyecek

​​​​​​Bu arada nasılsınız? ben iyiyimmmm.

​​​​​

​​​​​

​​