Dudaklarımdan yavaşça ayrıldı. "aklımı kaçıracağım." Dedi kendi kendine. Yüzünü boynuma gömdü. Derin bir nefes aldı. Boynuma küçük öpücükler kondurdu. "Derileceğim güzelim. derileceğim..." Dedi. Son derece rahat hissediyordum. Sanki omzumdan büyük bir yük kalkmış gibi. Ama az önce öpüştüğümüz aklıma gelince yanaklarım kızardı. Gözleri yüzümde gezdi sırıttı.

🦋

O geceden sonra evde sanki saklanbaç oynuyorduk. Uras'ın işten gelmesine az kalmıştı. Bütün gün hiç gözüne gözükmemiştim utancımdan mı yoksa sesini duymasından korktuğum kalbimden mi bilmiyorum. Kapı çaldı. Derin bir nefes verdim. Kapıyı açtım. Urasın iki çift mavi gözü ile karşılaştım. "Hoş geldin." Düz bir sesle. İçeri girerken mırıldandı. "Hoşbuldum yavrum." Dedi içeri girip. Yemek hazırlamıştım zaten. Bu yüzden Hiç bir şey demeden merdivenlere yöneldim ki bileğimden tutup kendine çekmesi bir oldu. Yüzü yüzüme çok yakındı. "Nereye?" Dedi. "Odaya çıkacaktım." Dedim. "Beraber yemek yemeyecek miydik?" Dedi çocuksu bir tınıyla. "Ben sen gelmeden yedim." Omuz silkti. "Bir şey olmaz inceciksin biraz daha yersin." Bir şey demem fırsat kalmadan kolumdan tutup mutfağa getirdi ve berber yemek masasına geçtik. "Ama ben tokum ki" Dedim gözlerine bakarak. Yutkundu bir şey demeden önündeki yemeği yedi. Gözlerine bakmaya devam etti. Bir kaç dakika geçti. "Bakma şöyle." diyerek sessizliği bozdu. "Nasıl bakmayayım?" dedim. "seni zorla yanımda tutuyormuş gibi." diye cevap verdi.