Alarmın sesi ile gözlerimi araladım. Yarısı açık perdeden gelen güneş ışınları gözlerimi buldu. gözlerimi kıstım. Yetişmem gereken bir yerim yoktu aslında ya da gitmem gereken ama hafta sonu bile olsa alarm ile uyanmayı seviyordum. Ayağa kalkıp hızlıca ellimi yüzümü yıkadım yatağımı toplayıp mutfağa geçtim. Muhtemelen babam da birazdan uyanırdı. Telefonumdan rasgele bir şarkı açıp kahvaltı hazırlamya başladım. Müzik benim için bir kaçış noktasıydı kafamı düşüncelerden bir an olsun sıyıran tek şeydi. Kapının sertçe çalındığını duyunca müziği kapattım. Kapıya yöneldim durmadan çalan kapıyı açtım. Şaşkın bakışlarım kapıda dikilmiş üç yapılı adama çevirdim. uzun bir sessizlikten sonra sağda ki adam konuştu. "Necdet iti evde mi?" dedi buz gibi bir sesle. Umarım düşündüğüm şey değildir. Başımla onayladım. Kelimelerimi seçmekte zorlanarak konuştum. "Ne için geldiniz?" Dedim net ama kısık bir sesle.

Görüşürüzzz🍀💗🎀 kendinize iyi bakın olaylar biraz hızlı ilerledi ama olsunn.