Kızlar gece bende kalmıştı. Kızlar eve gelmeden önce Zeynep’i aramış,durumu anlatmıştım. Benim adıma çok sevindiğini ve kızların kalmasında hiçbir sıkıntı olmadığını zaten arkadaşında kalacağını söylemişti.
Saat 14.00’a yaklaşırken evin içinde tam bir karmaşa hakimdi. Herkesin ne giyeceğini seçmesi ve tamamiyle hazırlanması çok uzun sürmüştü. Selin ve ben gece iki saat istişare yaparak giyeceklerimize karar versekte Damla hala daha karar verememişti. Damla, sekiz kez kıyafet değiştirmişti.
Sonunda siyah renk bir elbisede karar kılmıştı. Selin ve ben elbisenin abartılı olduğunu belirtsekte ‘Bir daha hayatımda ne zaman dünyaca ünlü biriyle tanışacağım?’ Demişti.

Selin,kot bir tulum giymişti. Bende saten siyah bir gömlek ve jean giymişti. İpek Hanım, herhangi bir durumda ulaşabilmem için şöförün telefon numarasını atmıştı. Numaradan evin önüne geldiğine dair bir mesaj gelmişti.

İçimde tutamadığım bir heyecan vardı. Hiçkimse bilmese de biz Batu'yla tanışıyorduk. Batu’yla hiç yüz yüze görüşmemiştik. Ortaokulda yedinci sınıfın ortasından yaz sonuna kadar uygulama üzerinden konuşmuştuk. Her yazdığı şarkının onun içinde yarattığı duyguları bana anlatıyordu. Beraber çok şarkı yazmıştık. İlk çıkardığı albümde çok fazla izim vardı. Sonra Batu,aniden yazmayı kesmişti. Bir daha da ona ulaşamıştım. O zaman ki küçük Bensu’yu anımsıyorum. İlk aşkının aniden iletişimi kesmiş olmasının hüznünü taşıyordu. Küçük Bensu, hayal kırıklığı içinde uzun zaman geçirmişti.

Kızlarla zorda olsa evden çıkmış,bizi bekleyen arabaya binmiştik. Araba ilerlerken kızlarla bakıştık. Hiçbirimiz böyle bir şey yaşayacağımızı düşünmemiştik. Üçümüzün de heyecanı yüzümüzden belli oluyordu.
Araba durmuştu. Arabadan inmemizle alımlı ve sarışın bir kadın bize yaklaştı.

“Merhaba. Ben İpek Yıldız. BTG’ye hoşgeldiniz. Bensu Hanımla telefonda konuşmuştuk.” Diyerek üçümüze baktı. “Merhaba İpek Hanım. Ben Bensu Yıldırım.” Dedim ve elimi uzattım.

İpek Hanımla tokalaştıktan sonra sırasıyla kızları tanıttım. Herkes birbirini tanıdıktan sonra İpek hanım bize yolu göstererek binanın içine girdik. Asansörle ofisin bulunduğu kata çıktık. Asansör durup da indiğimizde sanki bir iş yerine değil de eğlence mekanına gelmişiz gibiydi. Her yer çok renkliydi. Renkler göze batmak yerine mutluluk hissi uyandırıyordu. Full etrafı camlarla kaplı küçük çalışma odaları vardı. Çalışma odalarının tam karşısında ise oyun makineleri vardı. “Batu Bey, şu anda bir telefon görüşmesi yapıyor. En kısa sürede sizinle görüşecek. Bu sürede beklemeniz için sizi dinlenme odasına götüreceğim.” Dedi ve bizi odaya yönlendirdi.

Odaya doğru giden koridorda Batu’nun albüm kapakları vardı. Şimdiye kadar çıkardığı bütün albümler çok başarılı olmuştu.

İpek Hanım’ın yönlendirmesiyle odaya girdik. Oda çok büyüktü. Odanın orta alanında orta büyüklükte ahşap görünümlü oval bir masa vardı. Odanın kenarında L tipi koltuklar ve armut koltuklar vardı. Odanın içinde oyun makineleri ve müzik aletleri vardı. Biz odanın içinde farklı yerlerde bulunan armut koltuklara oturduk.
“İstediğiniz herhangi bir içecek var mı?” Diye sordu İpek Hanım. Üçümüzde filtre kahve istemiştik. İpek, odadan çıkmadan önce odadaki her şeyi kullanabileceğimizi söylemişti. Normalde başka birilerine ait eşyalara dokunmayı hiç sevmezdim ama aletler çok ilgi çekici duruyorlardı. Damla, ayağa kalktı ve bir oyun aletinin önünde durdu. “Arkadaşlar, babam küçükken bu aletlerden oynadığınından bahsediyordu.” Dedi ve aleti çalıştırdı. Damla’da aldığım cesaretle bende hoşuma giden oyun makinesine gittim. Selin’de kendi istediği oyunu oynamaya başladı. Oynarken o kadar eğlenmiştim ki ne kadar zaman geçtiğinden hiçbir fikrim yoktu. Önümdeki tuşlara basarak prensesin ejderhadan kaçmasını sağlıyordum. Oyunun 34 levelinde takılı kalmıştım. Bir türlü bu leveli geçemiyordum. Bölümün ortasına kadar geliyor sonra ejderha tarafından yakalanıyordum. Tuşlara sert bir şekilde basmaktan parmaklarım ağrımıştı.

“O bölümü geçmen zordur. Bende o levelin hilesini buldum. Sana yardım ediyim.” Diyen bir ses tüm düşüncelerimi böldü. Aniden gelen ses yüzünden korkuyla yan tarafıma baktım.

Tam yanımdaydı. Sadece yanımda durmuyordu. Elleriyle parmaklarımı tuşların üzerinde hareket ettiriyordu. Parmaklarımın kontrolü tamamiyle ondaydı. Bölümü geçmişti. Ama ben buna sevinemedim. Hep internetten gördüğüm tanışmaya hiç fırsatım olmayan adam şu an tam yanımda duruyordu.