"Üzgünüm efendim fakat yalnızca 6 ayınız kaldı. "

Son zamanlarda üzerime çöken halsizlik ve karamsarlığı ilk başlarda pek umursamamıştım. Fakat her geçen gün ölüme bir adım daha yaklaştığımı hissettiğimde sevgilimden habersiz soluğu hastane köşelerinde almıştım. Muayene sonrası sonuçları almaya gittiğimde doktorumun yüzündeki kasvet ve gözlerindeki hüzün bana çoktan herşeyi anlatmıştı. Dudaklarını aralamıştı ilk önce sonra kapadı. Bana diyeceklerini söyleyemiyor dili varmıyor gibiydi. Korku ve endişeyle geçen dakikaların ardından söyleyi vermişti bu cümleyi. O an düşündüğüm tek şey sevgilim lavinya olmuştu. Lavanta kokulu lavinyam. Mavi ile yeşilin buluştuğu badem gözleri. Bir akarsu misali dökülen bukleleri... Gözlerim dolmaya başlıyordu. Bende gidersem ne yapacaktı bu acımasız dünyada kim koruycaktı sevecekti güldürecekti benim güzelimi. Göz yaşlarım yanaklarımdan süzülürken hıçkırıklarım da onlara eşlik ediyordu. Doktorum yanıma gelip titreyen omzuma elini koydu cesaret vermek istermişçesine. Sonra sarıldı bana göz yaşlarım ıslattı beyaz önlüğünü.

Hastaneden çıktıktan sonra ağır adımlarla evime lavinyama doğru ilerlemeye başladım. Zar zor ilerleyen ayaklarım eve gitmek istemiyor gibiydi. Onun göz yaşlarını görmek istemiyordu sanki.

Ya benden vazgeçerse? Onu suçlayamazdım ne de olsa kim bir ölüye aşık olabilirdi ki hayatını onunla mehfedebilirdi ki?

Yaklaşık yarım saat sonra evin önüne varmıştım. Titreyen ellerimle kapıyı üç kez tıklattım. Çok geçmeden kapı açıldı. Lavinya beni görünce gülümsedi gülüşü tüm dünyaya bedeldi. Saçlarındaki her bir bukle kendine has güzellikteydi. Dolan gözlerimi birbirine bastırıp hüznümü gizlemeye çalıştım. Lavinya hala kapının önünde bana gülümsüyordu. Gülüşüne karşılık verip içeri geçtim o ise beni soru yağmuruna tutmaya başlamıştı bile.

" Sen nerdeydin bu saate kadar bana da birşey söylemedin? "

Kafamı çevirip ona baktım ve birkaç adım atıp aramızdaki mesafeyi kapattım. Kollarımı beline dolayıp burnumu saçlarına daldırdım ve lavanta kokusunu içime çektim. Benim gibi bir ölüye layık değildi. Ben gidersem çok canı yanacaktı ve ben ardımda ağlayan bir eş bırakmak istemiyordum. Tek bir çarem vardı.

Lavinya'yı kendimden nefret ettirecektim.

Selamm yine ben. Bu da benim 2. Eserim ÖSBD. Umarım beğenirsiniz yeni bölüm 1 ila iki güne gelir beklemek istemeyenler çizgi stüdio dan eserine bakabilir. Asıl eserimi hala yayınlamadım onu da ya bu akşam yada yarın akşam yayınlarım öpüldünüz :)