Ve o beklediğim gün gelmişti hızlıca üzerimi giyindim . Altıma krem bir pantolon üstüme ise beyaz bir gömlek giymiştim. Çok heyecanlıydım.

Tablolarimi bir bez poşetin içine koymuştum. Sonuçta ismim başlardaydi bu nedenle hızlı çıkarmak adına bez poşete koymuştum.

Babannem Dilek ve dedem Hasan hazırlanmış dışarıda beni bekliyorlardı . Tam çıkacakken babannem şöyle dedi.

" Mevsim üstüne hırka al üşüteceksin sonra "

Babannemi dinleyip üzerime gri hırkamı aldım . Ve evden çıktım. Hızlı bir şekilde arabaya bindik ve yarışma yerine doğru yola çıktık.

Yaklaşık 40 dakika sonra yarışma salonuna gelmiştik . Babannem ve dedem izleyici salonuna gitmişlerdi . Bende yarışmacı hazırlanma yerine ilerledim .

Salona girmek için ilerlerken sola döndüm derken bir çocuk elinde kahveyle bana çarptı.

Aniden şöyle dedim. " Hayır hayır hayır ya napiyorsun ya of dua et birşey olmasın" Sinirle tabloma baktım her yeri kahveydi.

Yeşil gözlü çocuk: Amma abarttın kızım ya veririm kıyafetinin parasını.

Sinirle " sence sorun kıyafetim mi? Şunun haline bak gitti emeklerim senin yüzünden. " dedim .

Yeşil gözlü çocuk: Zaten o kadar güzel değilmiş sen kazanamazmışsın boşuna üzülme ben aslında sana iyilik yaptım.

Bu çocuk beni daha çok sinir ediyorduki izleyici salonundan ismim okundu. Ben ne yapacaktım. Kariyerim bitmişti. Hepsi bu hergele yüzündendi.

" Şimdi gitmek zorundayım bil ki bu iş burada bitmedi Yeşil gözlü çocuk bir daha önüne bakmadan yürüdüğün zaman görüsücez. Ve senin yüzünden kariyerim nasıl bittiyse seninkinide

öyle bitiricem. " dedim .

Arkamı döndüm ve izleyici salonuna doğru ilerledim.

Arkamdan deli gibi bağırdı. " Umarım görüşürüz asabi kız. " dedi.

Salona girdim önce babannem ve dedemi çizdiğim tabloyu gösterdim neyseki onda bir şey yoktu daha sonra ikinci tabloyu çıkarmam istendi olacakları tahmin etsemde tabloyu çıkardım. Juriler bir anda bağırmaya başladılar. " Sen bunu ne hakla getirirsin ." Gibi cümleler kurdular . Gözlerim babannem ve dedeme kaydı sorgulayıcı bir şekilde baktılar bana.

Gözlerim dolmuştu açıklama dahi yapamadan dışarı kapının önüne attılar sanki bir çöpü dışarı çıkarır gibi sanki hayattaki kötü şeyleri silebilirsin gibi.

Eve dönünce bir süre ağladım. Daha sonra babannem ve dedem konuşmak için odama geldiler. Olanları eksiksiz bir şekilde anlattım. Onlarda eksiksiz bir şekilde dinlediler.

Babannem bundada bir nasip oldugunu falan söyledi. Daha sonra odadan çıktılar. Onlar çıktıktan sonra ağlamaya devam ettim emeklerim gitmişti. Herşey mahvolmuştu.

Tabloda orada kalmıştı.

Göz yaşlarımı sildim. Ve kendime bir söz verdim o çocuk bunları yaptığına pişman olacaktı. Benim adımda Efnan Mevsim Akbulutsa onu yaptığına pişman edecektim.

~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~♡~

Evett bölümü nasıl buldunuz ?

Efnan Mevsim nasıl?