Selam canlar nasılsınız...

Valla kusura bakmayın biraz geç geldi.O yüzden bugün 2 bölüm birden gelicek. Kız ben günleri karıştırıyorum tamam da siz de hatırlatsanıza bana ayol bölüm atmadın diye

Saat kaçta okudunuz yazın bakalım.

***********************************************

Çiçek, saat yediyi biraz geçe Cihangir'in evine doğru yola çıktı.Eve yakın bir pastaneden tatlı alıp eve doğru yol aldı. Heyecanlıydı ve biraz da gergindi, çünkü bu akşam yemeği, hayatındaki önemli bir dönüm noktası olabilirdi. Cihangir’in ailesiyle tanışmak ve onlardan yardım almak ona umut veriyordu.

Kapıya vardığında, derin bir nefes alıp zile bastı. Birkaç saniye sonra kapıyı Narin ve Can açtı. Gülümseyerek Çiçek’i içeri buyur ettiler.

“Öğretmenim Hoş geldiniz ,sizin geliceğinizi duyunca çok mutlu oldum.”dedi Can öğretmenine sarılırken ve Çiçek Can’a gülümserken

“Hoş geldin, Çiçek. Seni görmek ne güzel,” dedi Narin, Çiçek’i kucaklayarak.

“Hoş buldum, Narin Hanım. Davetiniz için çok teşekkür ederim.” diyip tatlıyı verdi.

“Hanım mı ? Ne hanımı kızım abla de teyze de ayrıca rica ederim, biz teşekkür ederiz ne zahmet ettin. İçeri gel, Cihangir ve Alparslan seni bekliyor.” dedi.

Çiçek, evin içindeki sıcak atmosferi hemen hissetti. Yemek masasındaki hazırlıklar özenle yapılmıştı. Cihangir ve babası Alparslan, oturma odasında sohbet ediyorlardı. Çiçek’i görünce ayağa kalktılar.

“Hoş geldin, Çiçek,” dedi Cihangir, gülümseyerek.

“Hoş buldum, Cihangir. Merhaba Alparslan Bey,” dedi Çiçek, nazikçe elini uzatarak.

“Merhaba, Çiçek kızım ne bey i amca de lütfen seni ağırlamaktan memnuniyet duyarız,” dedi Alparslan, elini sıkarak.

Herkes masaya oturduktan sonra, Narin harika bir akşam yemeği sunarak sohbeti başlattı. Yemek boyunca, Çiçek’in hikayesini ve yaşadıklarını dinlediler. Çiçek, kendini rahat hissetmeye başladı ve Cihangir’in ailesine güvendiğini fark etti.

“Çiçek, doğduğun günle ilgili bazı bilgileri bulduk,” dedi Cihangir, yemeğin sonunda. “Hastane kayıtlarında bir yangın ve bir bebeğin kaybolduğuna dair notlar var. Bu bebek büyük ihtimalle sensin.”

Çiçek, derin bir nefes aldı. “Bu çok büyük bir bilgi. Gerçek ailemi bulmam için büyük bir adım. Ne yapmamız gerektiğini düşünüyorsunuz?”

Alparslan, ciddiyetle başını salladı. “Çiçek, bu süreçte sana yardımcı olmak için elimizden geleni yapacağız. Hastanedeki bağlantılarımızı kullanarak daha fazla bilgi edinmeye çalışacağız. Ayrıca, eski belgeleri ve kayıtları inceleyerek bir ipucu bulabiliriz.”

Narin, Çiçek’in elini tutarak ona destek verdi. “Bu süreçte yalnız değilsin, Çiçek. Biz senin yanındayız. Gerçek aileni bulmak için birlikte çalışacağız.”

Çiçek, gözyaşlarını tutamıyordu. “Sizlere çok teşekkür ederim. Bu benim için çok önemli. Gerçek ailemi bulmak, hayatımın en büyük dileği.”

Cihangir, Çiçek’e güven verici bir bakış attı. “Birlikte başaracağız, Çiçek. Bu yolda ne gerekiyorsa yapacağız.”

Yemekten sonra, Narin tatlıyı servis ederken Cihangir ve Çiçek’in çocukluk anıları üzerine sohbet açıldı. Cihangir gülümseyerek konuşmaya başladı. “Çiçek, hatırlıyor musun? Küçükken mahalledeki parkta ne çok oyun oynardık. Annem bizi eve çağırdığında bile ayrılmak istemezdik.”

Çiçek de gülümseyerek anılarını canlandırdı. “Evet, hatırlıyorum. Sen hep lider olurdun, ben de sana uyum sağlardım. O zamanlar ne kadar mutluyduk. Mahalledeki diğer çocuklar da bize katılırdı, ama seninle oyun oynamak her zaman daha keyifliydi.”

Narin de bu anılara katıldı. “Sizi izlemek gerçekten keyif verirdi. Küçük şeylerden bile nasıl mutlu olduğunuzu görmek harikaydı. Cihangir, sen hep Çiçek’e çok iyi bakardın tıpkı bir abi gibi.”

Alparslan da konuşmaya katılarak, “Evet, Cihangir, senin liderlik yeteneklerin o zamanlardan belliydi. Çiçek, sen de Cihangir’i çok iyi tamamlardın. Birlikte çok uyumlu bir ikiliydiniz.”

Çiçek, bu anıları hatırlarken duygulandı. “O zamanlar gerçekten çok güzeldi. Şimdi, bu anılar bizi tekrar bir araya getirdi. Belki de bu bağ, bize gerçek ailemi bulma yolunda yardımcı olacak.”

Cihangir, Çiçek’e bakarak, “Evet, Çiçek. O zamanlar olduğu gibi, şimdi de birlikte her şeyin üstesinden gelebiliriz. Geçmişin izlerini sürerek, senin gerçek aileni bulacağız.” dediler Çiçek’ in ailesinin kendileri olduğunu bilmeden...

Bu sohbet, Çiçek ve Cihangir’in arasındaki bağı daha da güçlendirdi. Çocukluk anıları, onları tekrar bir araya getirmişti ve bu bağ, onların birlikte geleceğe dair umutlarını güçlendirdi. Yemek masasındaki sıcak ve samimi ortam, Çiçek’in kendini daha da güvende hissetmesini sağladı. Bu akşam yemeği, Çiçek için yeni bir başlangıcın kapısını aralamıştı.

***********************************************************

Bölüm nasıldı?

Hangi karakterleri sevdiniz?

Birde karakterlere kim uyuyo hala karar veremedim sizde yardım edin lütfen 🤍

Lütfen yorum ve beğeni yapın o kadar emek veriyorum.