Tik tak tik tak...

Saat çaldı kapılar kapandı sonsuzluğa adıldı minik çocuk ağladı kimse bakmadı

Çocuk büyüdü herkesi üzdü intikam alındı gönül rahatladı

Ablacığım anneciğim bak bu benim dizelerim andımı verdim herkesi yerle bir ettim

🪷

Havanın bir ritim edâsıyla esişi yüzüme vuruyordu alnımdan kaçmak istercesine akan teri elimin tersiyle sildim ve önümdeki erken ve behere baktım bir türlü çözemediğim bir formül vardı sinirle herşeyi yerli yerine koyarak sırtımdaki önlüğü çıkartıp askılıkta asılı olan çoğu kişiye göre kızlara gitmeyen motorcu ceketimi aldım telefonumuda cebime koyup beni saatlerdir boğan yerden çıktım yavaş adımlarla motorumun yanına geldim etrafıma bakındım,insanlar ne kadar acizdi sırf korkuları yüzünden dışarı bile çıkmıyorlar dı sanki yüzlerce kişi arasından gelip sadece sizi seçecekti kafamı iki yana salladıktan sonra motoruma bindim eve doğru sürerken bir mahallede polis ve ambulans arabasının olduğunu gördüm içimden yinemi? Diye geçirmeden edemedim eve vardığımda kasfetli bir ortam vardı "nevooş" ses yoktu bütün odalara bakmıştım kahretsin! Nerede bu kız hızlıca arama yerinden çaldırdım açan olmadı zaten sinirlerim üstümdeyken bir de başıma bu çıkmıştı sinirle dışarı çıktım kimsecikler yoktu ara sokaklara bakıcaktım telefonun fenerini açtım sözde para verdiğimiz belediye sokak lambalarını açmıyorlardı etrafa bakındıktan sonra geri döneceğim anda bir ses kulağıma ilişti "yemin ederim ben birşey söylemedim kimseye lütfen bırakın beni lütfen" ardından acı bir ses geldiğinde hızlıca çöp konteynırın arkasına saklandım birazcık kafamı çıkardığımda onu gördüm kıyamet, bunca yıldır şehirdeki hatta ülkelerdeki insanlara korku saçıyorlardı yanında 2 tane iş birlikçisi olduğu söyleniyordu bence dahası da var ama neyse, yerde yatan adama baktım iğrenç! Şelale gibi kan fışkırıyordu o sırada arkamdan fare geçmesiyle istemsizce minik bir çığlık dudaklarımdan firar etti büyük ihtimalle duydukları için saklanmak beyinsizlik olacağı için ayağı kalktığım gibi kostüm sadece ortaklarından biri peşimden geliyordu manevralar yaparak farklı sokaklara kaçtım çıkmaz bir sokağa girince cebimdeki cikleti uzatıp kenardaki taşla ayağıma yapıştırdım sokağın başına baktığımda hızla buraya koşuyordu duvarın dibine geldiğimde zıpladım sanırım kurtulduğumda kendimi ödüllendiricektim ayağımı kendime çekince kaçma imkanım olmuştu o duvar onlar için hiçbir şeydi fakat bana zaman kazandırmıştı yakındaki oyuncak dükkanına girdikten sonra yavaş ve temkinli adımlarla arka kapıya ulaştım ilk önce kafamı çıkarıp sağa ve sola baktım kimse yoktu ardından koşarak mahalleye girdiğimde yüzümde bir gülümseme peydah etti evin kapısını açıcağım anda...

merhabalaaaarrr normalde bu kitabı wattpadde yayınlayacaktım fakat kapandı bende bu uygulamadan devam ediyorum oy vermeyi unutmayın iyi okumalar