13-İzin

Selamün aleykümm 😻

Size kendimi nasıl affettiririm bilmiyorum ama inanın geçerli (!) sebeplerim vardı 😔🙏

Normalde bölümleri kısa yapacağımı dedim kabul ama son zamanlarda tek uğraşım kitabımı worde geçirmekti ve fark ettim ki sırf okunsun diye bölümleri kısaltmak istemiyorum.

Yani normal bir kitap gibi,iki yıl önce nasıl yazdıysam o şekilde 'orjinale' sadık kalmak istiyorum.

İnşallah beni anlayışla karşılarsınız🎀

Ne demişler gülü seven dikenine katlanır.(Zaten siz ayda yılda bir bölüm atan bu yazarın kitabını hala okuyarak gayet fedakarlık yapıyorsunuz 😔)

Sadece sizi daha fazla meraklandırmamak için bölümün başından kısa bir kesit getirdim.

(Yani bir dahaki bölüm aslında bu bölümün devamı,bu da bir dahaki bölümün başı)

Bir dahaki bölüm çok uzun ve eğlenceli olucak,bu da onun kısa bir fragmanı 𖤐

[Dipnot: tamam bunu söyleyip gidicem, aynı gezegen farklı dünyalara yeni bölüm beklerken yaşlandınız kabul ediyorum ama ramazanda söz verdiğim gibi yazamadım.İnanın bu ramazanım o kadar yoğun geçti ki,sadece bir bölümün yarısını yazabildim. Oraya da en kısa zamanda gelicek İnşallah 🙏💗]

Bölüm 13: İzin

1 Hafta sonra...

Nihayet! Bu bir hafta boyunca açlık,susuzluk,uykusuzluk gibi hayati meselelerle sınav haftasını atlattıktan sonra İstanbul gezisini ayarladık ve iki güne kadar İstanbula iftardayız.

Bu akşam da babamdan güç bela izin almaya çalıştım..

“Kalacak mısınız?”

Bu nasıl soruydu? İlk sorması gereken bu muydu gerçekten.

Yok baba,beş dakika bakıp çıkacağız.(İç ses)

“Hayır,sadece biraz geç dönebiliriz.”

Babam bakışlarını bir noktada sabitlenmişti.

“Biriyle-” diyordu ki, annem araya daldı.

“Ne saçma sorular soruyorsun Oğuz, kız sadece izin istedi.”

Hayret kız annenin merhameti gelmiş.(İç ses)

Normalde baskın bir karaktere sahip olan babam,annemin onu yönetmesinden hiç hoşlanmazdı.Hele de söz konusu babamın soruları ‘saçma’ bulunuyorsa,ama annemin kaşları kavisli bir şekilde havaya kalktı.

Bu babam için ‘ciddi mesele’ alarmıydı.Dilara derin bir nefes aldı.Babam sustu.

Bunlar kesin senden bir şey gizliyor he,sen aptal kızsın pek anlamazsın ama ben şıp diye çözdüm,demedi deme iki güne çıkar kokusu.( İç ses)

“Nerelere gideceksiniz Ceren?” diyen annemin sesi hiç olmadığı kadar ılımlı geliyordu,hayret.

Hiğğ,kız, sakın annenin bu merhametinin sebebi- (İç ses)

“Guruba atıldı anne,sende guruptasın, ordan bakabilirsin.”

“Hmm” diyen annem telefonundan gezi gurubuna bakmış gibi yaparak tek kaşını kaldırdı ve “Tamam,tamam,git hadi değişiklik olsun sana da dimi Oğuz?” dedi babama bakarak.

Baktığı şeyin sınıf gurubu olmadığına yemin edebilirdim.

Aboww annen kesin hamile! (İç ses)

İç sesimin bu fikrini duyunca bir öksürük krizine tutuldum.

Ne saçmalıyordu bu gerizekalı!?

“Helal,helal,ay bi su iç Ceren.”

İç sesime haddini bildirmek için mutfağa gidip su içtikten sonra geri döndüğümde babamın soğuk bakışları beni yerime çiviledi.

Bir insanın babası bu kadar soğuk bakabilir miydi?

Bu kadar mesafeli?

Ama benim babam bakıyordu...

“Tamam.”dedi.“Gidebilirsin,dikkatli ol.”

Duygusuz sesi söylediği şeylerden dolayı yüzümde gülümsemeye sebep olurken ortam buz kesmişti,herkes sessizdi.

Bu sessizliği bozan Dilara oldu,sesi sıkıntılı geliyordu.

“Hadi Ceren,gel ne giyeceğini falan seçelim.”

Beni tabiri caizse ittirerek yukarı çıkardı.

Dilara mükemmel bir abla değildi,sadece gergin ortamları dağıtmayı iyi bilirdi.

Ama neden bu kadar gerilmişlerdi?

Benden bir şey mi saklıyorlardı?

Yoksa gerçekten annem hamile miydi..

Lan ben şaka yaptım- (İç ses)

...

Sizi ve buraları çook özledimm 💌

Belki eliniz şu köşedeki yıldıza çarpar... (Oy dilenmek için yöntem kalmadı artık fkfkdk)

En kısa zamanda bölümün devamı gelicekk

Her şeye rağmen burda olan bütün okurlarıma teşekkürler iyi ki varsınız son iki ailesi💘

Bide bazıları hayalet olmasa keske 😔🙏

Allaha emanet olunnn <3

(Yeni bölüm yazmaya uçuyorumm)