K:Aren ben ben çok özür dilerim o gün hata yaptık farkındaydım ama senin ablan olduğunu bilmiyordum gerçekten özür dilerim

Özür diledikçe daha çok sinirleniyordum

A:Özür dileme sakın özür dileme özür dileyince geçseydi keşke özür dileyince ablam geri gelecek mi ha

Duvara yaslandım dizlerimi kendime çektim kafamı bacaklarımın arasına gömdüm ve ağlamaya devam ettim yanıma eğildi ve saçma sapan şeyler konuşuyordu hiçbirini kulaklarım almıyordu

K:ben gerçekten çok üzgünüm onun senin ablan olduğunu bilmiyordum gerçekten çok üzgünüm

A:Sus anladın mı sus

Bi anda ayağa kalktım koşarak arbama bindim o da arkamdan geldi ve yan koltuğa bindi iyi olmuştu onu ablamın yanina götürecektim o kadar hızlı gidiyorudum ki birkaç sefer kaza yakmaktan ucuz kurtuldum sonra mezarlığı geldik hızlıca arabadan indim koşarak ablamın mezarına gittim o da arkamdan geldi sadece beni izliyordu hiç konuşmuyordu ilk önce dua okudum sonra toprağını suladım kendimi tutamadım ve toprağına sarıldım ve ağladım

A:Özür dile istersen masum bir insanın canına kıydın

K:*ablasının mezarına döndü dua etti ve özür diledi

A:Afferin

K:ben gerçekten çok-

Onun sözünü kestim

A:Sakın sakın özür dileme anladın mı yoksa seni öldürürüm hicbisey de umurumda olmaz

Bi süre sonra ayağa kalktım ve arabama bindim o da yanıma bindi evime geldim içeri girdim arkamdan o da geldi ama umurumda olmadı

Mutfağa gidip bi su içtim biraz olsa da içindekileri kustugum için rahatlamıştım bi şişe bira aldım ve icmeye başladım

K:Aren lütfen çok içme

A:Sen karışma

Herşey istemsizce oluyordu herşey sanki önceden planlanmış gibiydi gözlerimden yaşlar akıyordu ama istemsizce oluyordu bu da sonra konuşmaya başladım

A:Senden neftet etmiyorum biliyormusun

K:ama neden az önce beni dövüyordun

A:Senden neftet etmiyorum çünkü sen nefret duygusuna bile layık değilsin nefret duygusunu bile haketmiyorsun

K:bana böyle konuşmaya hakkın yok Aren tamam ablanı öldürmüş olabilirim ama sadece yanlışlık oldu bu kadar kızmaya hakkın yok

Söyledikleri iyice sinirimi bozmuştu sanki beni deniyor gibiydi

A:Ne diyosun sen ya kızmaya hakkım yok mu sen benim ablamı öldürdün anladın mı halla yüzsüz gibi karşıma geçmiş konuşuyorsun bi de bana ahkâm kesiyorsun şimdi defol git evimden

Ben böyle söyledikten sonra Koray evden çıktı yarım saat sonra Sarp geldi

S:birtanem balım iyi misin

A:Sence Sarp iyi miyim ben

Hicbisey söylemedi bana sarıldı bu da beni çok rahatlattı herşeyi ona anlattım sabaha kadar konuştuk ben biraz düşünmek için işten izin aldım bütün günü ruh gibi geçirdim hep içtim ağladım düşündüm akşamda ablamın yanına gittim sonra eve döndüm para harcamayı çok seven bi insan değildim paramı ihtiyaçlarımı alınca hep bankaya yatırırdım bi de doktorken kurduğum bi fon vardı ordanda para geliyordu ani bir kararla işten istifa ettim

aslında rahatlamıştım en azından bi yük üstümden kalmamıştı işimi seviyordum ama şuan işe kafa yoracak zamanda değildim ablamın yanına gittim sürekli onunla konuştum intikamını aldığım için çok iyi hissediyordum ama bunlar yetmezdi evime döndüm biraz içtim birkaç gün sonra kapı çaldı gidip açtım gelen kişi koraydı

A:Neden geldin

Elinde bi çiçek vardı

K:şey içerde mi konuşsak

A:Tamam

Çiçekleri elime verdi ve içeri geçtik

A:Ne anlatmak istiyorsun

K:Aren ben çok büyük bir hata yaptım farkındayım sana çok kötü konuştum bunların da farkındayım hepsi için binlerce kez özür dilerim özür dileyince gecmeyecek farkındayım ama-

Sözünü kestim

A:Seni affetmemi falan bekleme helallik falan da isteme hicbirini yapmiyacagim anladın mi seni affetmem affedemem

K:Aren bak ben çok üzülüyorum lütfen böyle yapma

A:Ne yapma ya ne yapma ablamı öldürdün sen benim ablamı bu hayattaki tek ailemi öldürdün şimdi bana gelip kendini acındırma

İkimizde bi süre sessiz kaldık sessizlikten rahatsız olmuştum boğazına yapışmak istiyordum birkaç bişey geveledi sonra da gitti dediklerinin hiçbiri aklıma dahi girmemişti hepsi uçup gitmişti intikam almam lazımdı ama ne yapacağımı bilmiyordum yine elim kolum bağlı hissediyordum böyle böyle yaklaşık 1 ay geçti sürekli düşünüyordum yemek yemiyor su içmiyordum sarp bana zorla yemek yediriyor su iciriyordu aklıma hicbisey gelmiyordu kendimden nefret ediyordum bu zamana kadar çok şey yaşamıştım ama asla intihar etmeyi düşünmemiştim hayattan bıkmıştım Sarpın zoruyla yaşıyordum ablamın yanına bile gidemiyordum

Bi gün kendimi toparladım hazırladım önce bi kafaye gittim tek başıma kahve içip şiir yazdım şiir yazmayı çok severdim son zamanlarda hiç başına oturamamıştım ama bu gün kelimeler cümleler dokülüverdi sanki söyliyemediklerimi yazıyordum içime oturanları söylemeye cesaretim olmayanları sonra ablamın yanına gittim akşama kadar onla konuştum uzun süre sonra iyi hissediyordum evime gittim birkaç kadeh içtim o anki gazla Koraya mesaj attım

A:Koray

K:efendim Aren

A:Ben bişey soracağım

K:sor

A:Bana açıklamak istediğin şeyleri acilaman için yani bahaneni sunman için sana şans vermek istiyorum

K:dinliyecek misin yani beni

A:Evet dinliyecegim

K:gerçekten çok teşekkür ederim

A:Yarın saat 17 de z kafesinde

K:tamam yarın ordayım