Karşımda'ki adam hiç şaşırmamış bana bakıyordu beni tanıyorduki elbet baran yerinden biraz dikleserek "dicle küçüklüğünden beri bana fazla düşkün babasını kaybettiği günden beri böyle kötü bir niyeti olduğunu düşünmüyorum"

Verdiği cevap ne beni ne de onu tatmin etmişti"anlıyorum ama biraz fazla yakın değil mi" baran gözlerimin içine bakarak ellerimi ellerinin arasına aldı "heran Dicle fazla kafaya takılacak bir insan değil onun için huzurun kaçmasını istemem seni huzursuz eden bir davranışi varsa gereken cevabı ben veririm" bu içimi rahatlatti etrafımıza baktım gelen kimse var mı diye "seni seviyorum" dememle baranin yüzünde geniş bir gülümseme geldi "yıllardır bu anı bekliyorum şimdi o kadar hayal gibi geliyor ki heran " bu dediğine sustum telefonum zil sesi yüklendi kulaklarıma babam arıyordu "gitmem lazım baran" ayağı kalktımda Baran beni hızlıca öptü "hasret kalmistim" bu dediğine güldüm ve oradan ayrıldım Berfin canı çıkmış sıkıntıdan gözüküyordu "babam aradı koş kızım koş" bu dediğime gülerek hemen eve koyulduk

Konağa girer girmez babamın sesi yükseldi "odama" dedi allah kahretsin kimse yoktunorda görmesi imkansizdi hızlıca onun kaldığı odaya gittim hızlı hızlı nefesler alıyordum babam içeriye girdiğinde korkum daha çok arttı babamı tanıyamıyordum artık ben onun kızıydım..

Dolabındaki silahı çıkardı"beni öldürücekmisin kızını" gözlerinde hala gram merhamet yoktu silaha mermileri yerleştirmeye başladı " anneme benzedigimi söylerdin oysa annemi çok severdin sen canına bişey gelse yas tutardin şimdi beni öldüreceksin kendi elinle kendi silahınla öyle mi annem bu halini görse seni sevdigine utandırdı"

bağırarak. "sus sus seni görse utandırdı düşmamizin oğlunu sevdigin için "

Gözlerimden yaşlar yerinde durmuyordu" o kadar yalancısınki annem onlara hiç düşman gözüyle bakmadı hep sana söyledi senin kinin bizi bitirdi Bana bizi sen bitirsin"dedemle ayaklarım beni taşımadi diz üstü olduğum yere çöktüm hıçkırıklarım odayı doldurdu

Babam yıllar önce annemi kaybettigi zamanki gibi ağlıyordu kafasını yukarı kaldırdı sanki annemi görüyordu

Bana doğru baktı iciney çekti nefesini "ağlama niye ağlıyorsun ki annen senden nefret etmiyor benden nefret ediyor işte ağlama "

Yavaşça ayağa kalktım babamın oturduğu koltuğa yanına oturdum elindeki silahı alıp komidine koydum ve kollarımı ona sardım sıkıca sarıldım

Bir açıklama yapmadım o gözümle herşeyi anlamıştı zaten

Annem Züleyha benim ay tenli kadınım bizi izliyorsan eğer bizimle gurur duy çünkü kocamda kızında ne olursa olsun sarılmayı başardı sen hep dersin

Bir diken bin gül:)

​​​​​​biraz duygulandımmmm 25 oy bekliyorummmm 🌷🤍