Heran..

İsteme vakit gelmişti kalbim hiç olmadığı kadar hızlı çarpıyordu

Kalbimde bir ağrı vardı nefes alamıyordum

Derin derin nefesler almaya çalıştım başım dönüyordu ilk defa bu kadar acı hissediyordum

Kapımı açıp merdivenlere yöneldim Su içmem lazımdı

Mutfağına gittim suyumu doldurup odama yönelicektimki

Babam"isteme iptal oldu "

Nasıl vazmıgeçmişti ciddiydi oysaki önüme döndüm

"Kararı değiştiren ne oldu"

Babam sıkıntıyla kafasını salladı

"O soysuz Baran trafik kazası geçirmiş hastaneye gittiler"

Demesiyle elimdeki bardak yerle bir oldu

Bu kalbimdeki ağrı onun içinmiydi

Gözümün önünden bir siyah bişey geçti nutkum tutuldu trafik kazası bu cümle beynimin bı yerinde itaat etti

Ayaklarımın hızlıca konağın kapısını buldu

Konağı inleticek bir ses yükseldi

"Heran sakın o kapıdan çıkarsan seni affetmem "

Gözlerim kapandı bu sefer hayır baba bu sefer hayır

Kapıyı açıp hızlıca Mardin'in caddesine gittim yoldan bir taksi çevirdim

O ölürse bu düşünce kalbimin ağrısıni daha çok agrıttı Ben ilk defa hüngür hüngür ağlıyordum hıçkırıklarım doldu taştı

"Biraz daha hızlı olurmusunu"

Kafamı cama yasladım

Duran hastanesi

Bu onların hastanesiydi

Hastaneye girip baranın kaldığı odayı aramayı başladım tam karsimdaydi bütün aşiret yoğun bakımın ordaydi

Yavaş adımlarla oraya doğru yürümeye başladım

Boğazım çok kurumuştu yutkundum

Onlar bir telaş içindeydi

Beni İlk gören Haşmet beydi gözlerinin içi kıp kırmızıydı onu çok çaresiz gördüm

Bütün o heybetli sesiyle

"Çık bu hastaneden burası duran hastanesi yolunumu şaşırdın"

Kalbim hızlı atıyordu

"Ben ben oğlunuzu görmeye geldim "

Bütün aşireti bana öfkeyle bakarken

Haşmet ağa"oğlumu mu görmek istersen geç gör o kablolara bağlı halini gör yüzünün yarısını gör sana aşkını gör git gör oğlumu ne hale getirdin gör senin yüzünden ölümle savaşan oğlumu gör sen onun yaralarına merhem değil zehir olsun heran zehir"

Yoğun bakımın kapısı açıldı doktor dışarı çıktı

"Oğlum nasıl eğer ona bişey olduysa bu hastaneyle sizide yakarım"

Doktor güldü"çok şükür baran beyi hayatta tuttuk şuan uyanması bekliyoruz"

"Onu görebilirmiyim" dememle herkes bana baktı

"Tabi buyrun"

Hemen içeri girip hastanenin kıyafetleri giydim onun yanına oturdum ellerim onun yanaklarını buldu

"Sana bişey olucak diye çok korktum kalbim çok acıyor baran lütfen lütfen uyan tekrar kara gözlerin yeşil gözlerime baksın"

Kafamı onun göğsüne yasladım

Biraz öyle durdum ki o ses gelens kadar

Baran"heranım"

Kafamı hızlıca kaldırdım

"Baran iyimisin biyerin ağrıyor mu ailene haber verimi su istermisin gibi sorularımi ardı ardına sıralarken

"Yavrum az nefes al ya iyiyim ben"

Yavrum mu (eridim)

"Baran ben özür dilerim"

"Sakın kendini suçlu bulma benim dalgınsızlıgım"

Gözlerimi onla buluşturdum

"Şuan yeri değil ama Baran ben nasıl soyliycegimi bilmiyorum ama "

"Heran sakın ol güzelim "

Ayağı kalkıp belki hiç yapmiycagim şeyi yaptım

Dudaklarımı dudaklarıyla buluşturdum

Derin derin öptüm

Gülerek "seni seviyorum baran seni seviyorum"