Hani herkesin bir vazgeçişi bir tükenmişliği bir bıkkınlığı her şeyden uzak durduğu herkesi silebildiği hatta ölümü sessizce kovalayan bir dönem olur ya biri çıkar gelir sessizce gönül kapını çalar ve usulca o gönlünde oturur tam seni hayata güzel umutlara tekrardan hayal kurmaya inandırdıktan sonra hiç oraya uğramamış gibi çekip gider. Sanki o değilde sen kapısını çalmışsın gibi. Ve hiç bir şey demeden gidişi bir daha dönmeyişi. herkeste olduğu gibi oda benim misafirimdi ben ağırladım bütün misafirperverliğimle, şimdi yolcu ettim evine. bakmayın böyle dediğime gönderdiğim evi yaktım hep içimde ama içimde sadece. Bazen fark etmek acı olabilir ama gerekli ya. Şimdi kavuşamayan iki aşık diyemem size ama bir hayatın nasıl altüst edilişini en önemlisi de unutmadan; “Sana kurban olurum dediğim de kızan bir adamın nasıl başkasına kurban ettiğini anlatıcam.