Adam eli kanlı bir avcıydı kadınsa onun kafesine meftun bir av.

Kuzey'in oğlu ile Güney'in kızının doludizgin Aşk-ı Macerası.

"Kuzey'in oğlusun yani," dedi kadın.

Her şekilde soğuk bakan adamın gözleri nasıl olur da bu kadar içimi yakardı?

"Öyle," dedi adam. "Ben Kuzey'in oğlu sen Güney'in kızı. Zıt kutuplar birbirini çekermiş güzelim. Ne güzel çekildik ama?"

***

Araba, siyah boyalı büyük bir kapının önünde durdu. Kapının ardındaki boşlukta bir sürü adamın şınav çektiğini görüyordum.

Başlarında tanıdık iki kişi vardı. Onu görür görmez bedenime yayılan yalnızca öfke oldu. Öfke ve nefretin dışında bir his daha yayılıyordu her zerreme ve bu his hiç hoşuma gitmiyordu.

Az sonra olacaklardan sonra sağ kalabilir miydim onu da bilmiyordum ama bu beni vazgeçirmeye yetmiyordu.

"Duranı acımam ağaca asarım," diye bağırıyordu yerdeki adamlara bakarken. "Yüz şınav çekemiyor musunuz tembel herifler?"

Bir süre durdum ve onu izledim. Koca adam epey hoş görünüyordu. "Efendim," dedi yerden başını kaldıran genç bir adam. "Yavuklunuzla mı bozuksunuz? Sabahtan beri özel gününde olan kadınlar gibi huysuzsunuz."

Güldüm. Adama yaklaştı ve ayağını kafasına bastırdı. Kapıdan içeri yavaşça girdim. Ona doğru yürürken ellerim yumruk haldeydi. Aramızda 3-4 metre kadar bir mesafe kalınca durdum.

Aklım, sırtımdaki okuma gittiğinde bu düşünceden hızla kurtuldum. Vahşi adamın masmavi bakışları beni bulunca afalladı. İri yarı arkadaşı, beni görünce keyifle gülümsedi ve Peşrev'in yanından birkaç adım uzaklaştı.

Ne yapacağımı anlamış olmalıydı. Evet bunu bir sürü kişinin içinde yapacak kadar öfkeye esir düşmüştüm. Beni gördüğüne sevinerek hayatının hatasını yapıyordu.

Aynı gülümseme ile karşılık verdiğimde bedenini bana doğru döndürdü ve kollarını iki yana açtı. Ona sarılacağımı düşündüren şey neydi?

Birkaç adım ötemdeyken hızlandım ve yumruk yaptığım elimi çenesine indirdim. Elim, müthiş bir sızıyla zonklarken dev gibi adamı onca adamın önünde yere devirdiğime ben bile inanamıyordum. "Merhaba güzel surat," dedim dişlerimin arasından.

"Gönül kuşu," dedi. "Ah gönül kuşu!"

Gerçekten her şeyi göze aldırmıştı ona olan öfkem. Ayağımı karnına bastırdığım halde bana tepki vermiyor ve şoka girmiş bir ifade ile gözlerime bakıyordu. "Sürprizimi beğendin mi vahşi?"

Kollarını başının altına yerleştirdi ve sinsice sırıttı. "Bayıldım," dedi dişlerini göstererek. "Öldüm bittim hatta!"

Dudağının kenarına indirdiğim yumruktan sonra yüzüne doğru kan sızdı. "Şaka yapıyorsun değil mi?" diye bağırdım. "Seni öldüreceğim zaten."

Bana doğru gelen birkaç adamı onun bir işareti durdurdu. Üzerindeki ayağımı hızla çekince kalktı ve üzerindeki tozları temizledi. Yine dağınık ve yine epey yorgun görünüyordu. "Ova," dedi kanamaya başlayan burnunu tutarken. "Neden buradasın körpe ceylan?"

İri arkadaşının kahkahası kampın bahçesini doldururken karşımdaki adam gözlerimin içine bakmaya devam etti. Hem şaşkındı hem de mutlu. "Hak ettiğimi almama engel oldun ve ben de intikamımı alacağımı söylemiştim." Gözlerinin içine bakarak güldüm. "Nasıl buldum seni?"

Başını iki yana salladı ve hafifçe gülümsedi. "İçin soğudumu bari? Ayrıca beni bulmadın, beni bulmana ben izin verdim."

Gözlerindeki hayal kırıklığı bana neden buraya geldiğimi sorguluyordu yine de. Elini havaya kaldırdı ve parmağını şıklattı. "Çocuklar! Bu körpe ceylanı hücreye kapatın."

Yanımda duran üç adama bakarken güldüm. "Bir kadını götürmek bu kadar zor olmasa gerek. Bir kadına karşı üç kişi gelmiş olmanız ne acı!"

Bu yerde gerçekten hücre yoktu değil mi? Peşrev, elleri belinde kaşları çatık bir halde bana bakarken benimle ne yapacağını düşünüyor gibiydi.

İri ve esmer arkadaşı, Peşrev'in kulağına benim kaçık olduğumu fısıldarken bunu duyduğumdan bir haberdi. Peşrev kızgın bir bakış atarken, "Götürün," diye emretti. "Sabaha kadar aç kalacak."

***

Merhaba canlar💜 Macera aksiyon ve aşk dolu bir yolculuğa başlamış bulunmaktasınız🤭🤩

Oldukça heyecanlıyım. Umarım beğenirsiniz💕🥹

Başlama tarihinizi buraya bırakabilir misiniz?🦋

Beğeni ve yorum yapmayı unutmayın🙈İnstagram: aysegulcee1