Bülbül sesli bir komutanla gül kokulu kızın sevdasına ortak oldu bu topraklar...

O geceye sızan ufak bir ay ışığıydı. Bense ölüm ve zulümden başka bir şey görmemiş zifiri karanlık.

Kör kurşunlara direnmiş büyük enkazlardan sağ çıkmışken bir boncuk bakışa vurulmuş ufak bir barakanın altında kalmıştım.

Ruhunu karanlığın içinden çıkartacak bir el bulan herkese...

🥀

"Boncuk," dedi sessizliğini bozmaya karar verirken. "İris çiçeklerine neden ölüm çiçeği dendiğini biliyor musun?"

Gözlerimi kırpıştırdım. Nereden çıkmıştı şimdi bu? "Hayır."

Kamuflajının yakasını düzeltti. "Mezarlıklarda yetişir çünkü ölümü simgelerler," dedi ve çenesiyle karşımızdaki hapishaneyi gösterdi. Bahçesinde binlerce ölüm çiçeği olduğunu görmüştüm. "Ve bu ada devasa bir mezarlık görmüyor musun? Senin gibi tertemiz bir hemşirenin ölülere bir faydası dokunmaz."

Yutkundum. Sesindeki o huzursuz edici tınıya bir anlam veremiyordum. "Bunu bana neden anlatıyorsunuz?"

Bir adım daha attı. Yüzümü askeri botlarına çevirmekten başka bir şey yapamamıştım. Hava bozmuştu bir anda. Her an boşalırcasına yağıp adayı karıştırabilecek gibiydi. Adım attığında botlarının çıkardığı gıcırtı kalbimi çarptırmaya yetiyordu.

Yavaşça yüzümü yerden kaldırdı. "Yüzünü," dedi ondan ilk kez duyduğum sıcaklıkta bir sesle. "Beni her gördüğünde yere eğişine titriyor yüreğim."

Birkaç damla düştü kaküllerine. Buraya geldiğimden beri ilk kez bu kadar uzamış görüyordum. "Yüzbaşım," dedim titreyen sesimle. "Bir gören olacak içeri girin lütfen."

Hala bana baktığını fark edince boğazını temizleyip bakışlarını kaçırdı. Derin bir nefes alırken omzunun üzerinden üsse baktı. Bir süre sessizce bekledi.

Dudağı belli belirsiz kıvrılacak gibi oldu ve bu güzel gamzelerinin gün yüzüne çıkmasına yetti.

"Bazen ansızın bir türkü düşüyor dilime. Hayallere daldıran başımda kavak yelleri estiren." Arkasını dönüp giderken durduğum yerden ayrılamadım. "Bazen de ansızın dualarıma ortak oluyorsun." Elimi kalbimin üzerine koydum. Bir süredir kendi ritminde değildi.

Derin bir nefes koyverdikten sonra arkamda duran hapishaneye baktım. Yarın gece nöbetçiydim ve karabağır'da nöbetçi olmak mezarlıkta uyumaktan daha berbat olmalıydı. En acısı onun da dediği gibi Karabağır kocaman bir mezarlıktı.

Çünkü burası normal bir cezaevi değildi. Burası en ağır suçları işlemiş oldukça tehlikeli ve psikolojik problemleri olan mahkumların kaldığı bir zindandı ve bu zindanda ufak bir ışık arıyordum.

Ben Güliz Hemşire. Arkadaşıma kıyamadığım için kimsenin gitmek istemeyeceği bir adaya onunla birlikte sürgün edildim.

"SİYAHA BULANMAK"

ŞÜPHESİZ BAZI HİKAYELERİN ÖZETİ GECEYE KAVUŞMAK...

🥀

Evetttt💕Selam canlar yepis yeni bir kurguyla geldimm.

İlk asker kurgu deneyimim. Nicedir aklımdaydı. Umarım beğenirsiniz ve birlikte büyürüz. Gizem gerilim aksiyon ve bolca romantizm bizi bekliyor❤️

Beni takip etmeyi ve yıldıza

basmayı ihmal etmeyin. Bir sonraki bölümde görüşmek dileğiyle🫠 @aysegulcee1