siz hiç uyuşturucu bağımlısı oldunuz mu?

peki hiç öyle biriyle karşılaştınız mı?

Cevabınız hayırsa.. tam şuandan itibaren karşılaştınız. Ben Melisa Sözer, Bir uyuşturucu bağımlısıyım. Bu bağımlılık yüzünden başıma neler geldi size bunları anlatmaya başlamak istiyorum. ama öncelikle bu bağımlılık nasıl başladı ona bir bakalım... Ekim 2005'te soğuk gecede ismarya'nın tenha bir sokakta kendimden geçmişçesine yürüyordum. Ölüyordum.

Abim, bu zamana kadar hiç yapmadığı o şeyi yapıp bana sahip olmuştu.

Ah hayır, sizin düşündüğünüz sahip olmaktan abice erkeklerden korumaktan.. bahsetmiyorum. daha iğrenç olan bir şekilde sahiplenmek, kısacası öz abim tarafından tacize uğramıştım. evet yanlış duymadınız, öz abimden aramızda kan bağı olan adamdan.

*

bir elimle kapıyı kapatırken diğer elimle çantamı sehpanın üzerine koyuyordum.

heyecanlı sesimle ve hala kaç yaşına gelirsem geleyim bitmek bilmeyen çocuksu halim ile salondan içeriye seslendim "Abi, ben geldim!" ona üniversite de hukuk fakültesini ve üstüne üstlük istediğim bölümü kazandığımı söyleyecektim. Aşırı derecede sevinecegine çok emin bir ifadeyle ayağımdaki topukluları hızla çıkartarak oturma odasına doğru ilerledim bir yandan da Hayıflanıyordum. "Abi?" dedim sorar gibi. sonra yapay ve tatlı bir kızgınlıkla ekledim "Eğer evde değilsen bozuşuruz, sana güzel bir haber.." derken laflarım boğazıma dizildi. oturma odasının kapısının eşiğindeyken bakışlarım ilk önce abimin bana bakan delice sinirli gözlerine, ardından yerde cansızca yatan Hilal ablanın masum bedenine.. Hilal abla, benden beş yaş büyüktü. abimin sevdalısı benimde gerçekten ablam sayılırdı. fakat şuan gördüğüm bu kan doldurucu manzara ile gözlerime inanamadım bakışlarım tekrar abimin yüzüne gitmektense elindeki kanlı kurban bıçağına kaydı kurban bıçağı diyordum çünkü basbayağı kurban kesmek için kullanılan büyük bıçak vardı abimin elinde oraya baktığımı fark eden abimden bıçağı korku içinde yere atıp 'Benim bir suçum yok Mel. geldiğimde bu haldeydi!' demesini ya da 'Bilerek olmadı ben, yanlışlıkla oldu!" diye kendini bana açıklamasını beklerken bıçağı daha sıkı tuttu ve beklemediğim hamleyi yaparak bana doğrulttu.

Bana, Öz kardeşine bıçak doğrulttu!

o an korkudan kalbim daha hızlı atmaya başlamıştı. abim elindeki bıçağı bana dogrultmuş bir şekilde bana küçük adımlarla yaklaşmaya başlayınca bende gerilemeye basladım. göğüskafesim korkuyla yükselip alçalırken yerde yatan cansız kadının yani Hilal ablanın bedenine içler acısı bir bakış attım.

abim sadece bana değil sevdiğine de bıçak çekmiş, onu canice katletmişti.

Kendimi bir geriz zekâlı gibi hissettim, o benim abimde yapmazdı hayır. “O elindeki bıçak ne alaka?” diye sorunca dişlerini gösterecek şekilde gülümsedi gerim gerim gerildiğimi hissettim. Ne yapmaya çalışıyordu? Kendinde değildi. Yutkunmaya çalışarak ona doğru bir adım attım “Abi!” diyerek sesimi yükseltince bu sefer o bana doğru bir adım attı fakat onun attığı adım ile benimki bir değildi. Onun bir adımı iki adıma bedeldi o yüzden aramızda sadece bir adımlık mesafe kalmıştı tam o anda gözlerim yine yerde

yatan Hilal ablaya kaydı. Abimin elindeki soğuk metalin ucunu çenemde hissedince ona bakmak zorunda kaldım buz mavisi gözleri resmen lacivert olmuştu. Başımı yavaşça iki yana salladım “Sen kendinde değilsin,” derken çenemdeki bıçağı umursamadan iki elimi kaldırarak omzuna koydum ve onu silkeledim. “Bunu yapmadım de..” diye fısıldarken aşırı çaresizdim ölüm kokuyordu etraf, kan vardı heryerde. Abimin bana olan bakışları anlık donuklaştığında kaşlarım çatıldı. “Cevap ver abi!” diye direttim yüzüme çok dikkatli bakıyordu. Neden? gözleri tekrar eski haline gelirken yüzünde bir ifade oluştu bu ifadeyi biliyordum bir şey isteyecekti. onun dudaklarını aralamasına dahi izin vermeden “Ne istiyorsun?” diye mırıldandım kısık sesle çenemdeki bıçağı sürterek yanağıma çıkardı ve acısı beni mahvetti. sanırım kesmişti ve kanımın sıcaklığını hissediyordum “Seni istiyorum.” demesini beklemediğimden gözlerim anında irileşti ve ondan kaçmak istedim fakat buna izin vermedi büyük silah tutmaktan nasırlaşmış ellerinden birini belime sardı ve beni iyice kendine çekti korku nedir? İhanet? Sikerler..

Bu sözü sadece okuduğum kitaplarda ya da izlediğim yabancı dizilerde duyardım. Şu an abim karşıma geçmiş ‘Seni istiyorum’ diyordu. Pardon?

Sevdiğim adam söyleseydi belki de heyecanlanırdım, sevinirdim kalbim yerinden çıkacak gibi atardı. Şimdi de atıyordu fakat arada ki fark şuydu: Benim kalbim korkudan delicesine atıyordu.

*

Giriş bölümü sonu..

(Devam edecek)