Keyifli okumalar dilerim.
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

Buyrun yeni hikayemiz Bir dilek yayında.

⭐⭐⭐⭐⭐

Hayat herkes için zor olabilir.
Ama bazıları için ise daha zor...

Yalnız başlar hayata bazı insanlar yalnız devam eder.

Arada bir üzülür, arada bir ağlar.
Arada bir mutlu olur sahte bile olsa.
Arada bir de mutlu takliti yapar.

Ebruli bir hayat yaşar renkler arasıda ki dalgalar gibi. Ebru gibi..

Gün gelir kırılma noktasında bir şans, bir yıldız doğar onun için.

Hayatını temellerinden sarsar.

Bittim dediğin yerden başlarsın yeniden...
Ölüyorum derken doğarsın.

Saçma bir dilekle bile değişebilir hayat...

🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟🌟

Kafamı sikeyim!

Dedi kendi kendine.
Şimdi işler daha da karışmış Sezer ve adamı elinde silah onu öldürmeye hazırlanıyordu. Bunu bilerek gelmişti buraya. Sezer onu sağ bırakmayı düşünmeyecek kadar deneyimliydi. Ama kendide hazırlıklıydı.

Biliyordu ki tek fırsatıydı bu. Hem Ebru'yu kurtarmak için hem Sezer'den kurtulmak için tek fırsat. Sezer,

" Son duanı et." dediğinde,

" Gebermeni diliyorum." Dedi dişleri arasından.

Aynı anda kızın kıpırdadığını ve yok olduğunu görmesiyle duyduğu silah sesleri, Sezer'in ve Fuat'ın yere düşüşü, uzaktan gelen polis siren sesleri...
Herşey bir kaç saniye içinde olmuştu.

Hamza ve adamları ellerinde silah ortaya çıkarken Çağrı göremediği ama bedeninde sarılı olduğunu hissettiği küçük bedenle kalakaldı.

Başını önüne eğdiğinde hâlâ hissettiği beden ve bir boşluktan akar gibi yere damlayan kanı gördü.
Ardındanda görünmezliğinden son kez sıyrılan kızı gördü kolları arasına düşerken.

" Ebru! "

İsmi depoda yankılandı kızın.

Çağrı sarıldığı kızı bir dizi üzerine yatırdı.

" Ebru!
Ne yaptın!?
Seni aptal ne yaptın!? "

Diye bağırdı. Kız kollarının arasında,

" Hamza araba!! "

Diye haykırdı!

Kızı kendine doğru çevirdi hemen. Sırtındaki yarasına baktı.

" Kahretsin!
Kahretsin! "

Kurşun kötü yere gelmişti.
Hamza aracıyla daldığı depoda hızla döndü çıkışa doğru ve durdu. İndi, arka kapıyı açtı.

" Çağrı hadi! "

Çağrı kızı kucakladığı gibi koşar adım ilerledi arabaya.

Hızla arka koltuğa geçti. Hamza kapıyı kapatıp yeniden direksiyona geçerek gaz pedalını kökledi.

" Seni aptal ufaklık!
Neden yaptın?
Neden girdin araya? "

" Be-benim..."

Dedi kız zorlukla. Dudaklarının arasından bir yudum kan aktı yanağına.

" Özür dilerim. Sus kendini yorma.
Hamza bas gaza. Bass! "

Gözlerini aralayan kız olabildiğince görmeye çalıştı adamı.

" Benim yüzümden kimse ölmemeli."

Ardından zor bir nefes çekti ciğerlerine.

" Yıldızım yerine dönerken bir dilek hakkım daha varmıdır...

Varsa... B-ben.. Be- en.."

Dedi kolu yanına düşerken. Gözleri kaydı gitti karanlığa. Kırıklarla dolu kalbi durduğunda bir damla yaş aktı yeşil gözlerinden yanağına doğru süzülen.

Ebruuuu!

Nerde başlamıştı benim hikâyem?

Kalbim durduğu noktada aklıma gelen son şeydi bu.

Evet hatırladım.

Ece ile koştura koştura okula gitmeye çalışırken, o gün geçtim felek denen çemberden.