Merhaba camlarım.
Yeni bölüm geldi.
Size bir tüyo vereyim ilerki bölümler süper olacak.
İyi okumalar demeden önce,aşağıdaki yıldıza bir dürtün.
Sonra okumaya geçin.😁

************************************

"Neden.?
Burda ol- ma- mam gerekiyor."

"Şeeey..
Aslı, sen bir kaç saat önce yukarıda şey... İşte.
Kriz geçirmişsin...
Aylin geldi falan işte.
İlaç. Nasıl. Yani ilaç verdi sana. Akşama kadar uyur dedi.
Ama burdasın...
Sen..sen nasıl ayağa kalktın."

"Artık işe yaramıyor o ilaçlar, anlamıyorlar.
Sadece Aslı'yı etkiliyor beni değil."

"Beni değil derken."

"Hıı? Yoksa...
Olamaz!!
A... A...lee..vv.
Sen Alev misin?"

"Aferin sanaaa çocuk..
Ben Alev."

****
Aslı'nın son hali,geçmişte yaşadığı olaylar, bilinç altından fırlayıp aklına gelen görüntüler Alev'in gelmesine ortam hazırlamıştı.

Aslı'nın yerine Alev ortaya çıkmıştı yine.
Aslı şuan içindeki o karanlık odada kalmak, sadece Alev'le konuşmak ve gerçek dünyadan uzakta hep saklanmak istiyordu.

İki yıl önceki olayların tekrar olmasından korkuyor, kaçıyordu.
Hâlbuki geçen zaman içinde Alev ile birlik olup dahada güçlendiğini hissediyordu.
Söz vermişlerdi.
Herşeyin sebebi olanlardan intikam alacaklardı.
Hakettiği yeri tekrar kazanacaktı.
Ama bir an babasının başına gelenler aklına gelince tekrar gücü kesiliyor, güçsüz haline baktıkca kendi kendine daha çok kızıyor kendinden nefret ediyordu.
Bir de üstüne o başına gelenler.
Sonunda kendisini bir hastanenin karanlıkve soğuk odasında bulmuştu.

Bütün yaşadıkları bir araya geldiğinde Aslı gerçekten korkuyor bütün enerjisini kararlılığını, intikam hırsını kaybediyor yavru bir kedi gibi kaçacak yer arıyordu.

Alev'de tam bu anda ortaya çıkıp ona güç veriyordu. Destek oluyordu. Hırslandırıyordu.
Alev Aslı'nın her yönden güçlü haliydi.
İlaçlara bile nasıl oluyorsa direnç gösterebiliyordu.

*****

Kerem,karşısındaki kıza korkuyla bakarak ne yapacağını düşündü.
Daha önce başına hiç böyle birsey gelmemişti.
Eli ayağı birbirine dolaştı.

Aslı'ya yani Alev'e yukardan aşağı baktı Kerem.
Eli yaralı ve bandajlıydı ama sızan kandan anladığı eli hala kanıyordu.
Saçı başı dağılmış gözleri ağlamaktan kızarmış, gözlerinin altları kararmış ve çökmüştü.

Alev, şuan tam da korku filmlerinin birinden fırlamış gibiydi.
Kerem kendi kendine,

" Oğlum Kerem, şimdi boku yedin.
Napacaksın bakalım."

Ona belli etmeden abimi aramalıyım diye düşünerek elini cebine doğru attı. Ama maalesef telefon salonda kalmıştı.

"Kahretsin.!" Diye hayıflandı.

Acaba bağırsam dışardaki adamlardan birileri duyup gelirmi.
Yok olmaz onlar gelene kadar Alev beni burada boğar.

Alev Kerem'e doğru bir adım atarak yere dağılmış içecek şişesine ve akan sıvıya baktı.

"Ne yapıyordun burda ?"

Kerem hızla bir adım daha geri gitti.
Ürkmüştü Alev'den.
Onun bahçedeki manyak halini hatırlamıştı. Gözünü kırpmadan iki kişiyi vurmuştu.
Yutkundu.

"Şeyy....Hiiiç...
Atıştırmalık bişeyler hazırlayıp korku filmi izleyecektim.
Ama şuan filmin tam ortasındayım galiba."

"Olur."

"Ne?"

"Olur, izleyelim bende severim.
Uzun zamandır film izlemiyordum."

" Ha! Ne?
Ne yani berabermi izleyim diyorsun?"

"Evet.
Severim film izlemeyi. "

"Şey... Tamam.
Atıştırmalıkları alıp geliyorum.
S... Sende salona geç is..ter..istersen."

Alev salona geçerken Kerem'de ağzına bir tane vurarak.

"Çocuk gibi kekeledigime inanamıyorum." Dedi.

Yerdeki dağılmış şişeyi görmezden geldi. Dolaptan yeniden içecek alarak elindeki yiyecek ve içeceklerle Alev'in arkasından salona geçerken, hızlı hızlı merdivenlerden inen Esma teyzeye rastladı.
Kadın korkuyla nefes nefese kalmıştı.

"Esma teyze yavaş düşeceksin şimdi ne oldu?"

"Kerem oğlum diğer kız odada yok.
Az önce baktığımda güzel güzel uyuyordu ama şimdi yok.
Kaç.ç.mı...?"

Sözünü tamamlayamadan salonda oturan kızı gördü Esma.

"Şiiişşştt!
Gözünü seveyim sessiz ol Esma teyze."

"Ama nasıl olur o kız uyumuyormuydu."

"Esma teyze gözünü seveyim ses çıkarma yaa.
Bu kız O kız değil.
Yani o ama, o değil.
Yani şey...Aman neyse işte.

Korkma kız kaçmadı ama onunla ne yapacağım bilmiyorum. Bu kızın ne yapacağı belli olmaz.

Sen abimi ara.
Ben de onu oyalayım.
O kızla evde tek olmayı istemiyorum."

"Bu kız geçen gün korumalardan ikisini vuran kızmı?"

"Valla o Esma sultan.
Napacaz bilmiyorum ne yapsak kızabilir. Herşeye kızıyor.
Hemen abimi ara gelsin."

"Ona deki sevgili biricik kardeşinin hayatı tehlikede."

"Esma gözlerini devirerek abartma istersen oğlum." Dedi.

"Kerem!!!"

Alev birazda sinirli şekilde Kerem'e seslenince zaten gergin olan Kerem birden yerinde zıpladı.

"Ah! Geliyorum.
Hadi Esma teyze yaa hadi. Ara.
Çabuk gelsin abim. Kalbim sıkışıyo valla"

"Tamam tamam."

Kerem salona geçince ortadaki büyük sehpaya elindekileri bırakarak Alev'e baktı.
Alev koltuğa gayet rahat şekilde sırtını yaslamış,yaralı elinide yastığın üzerine kaldırmış şekilde oturuyordu.

"Ee hadi. Aç."

"Hı! Ne?"

Alev soğuk bir sesle.

"Filmi diyorum aç."

"A evet doğru. Şey..
Kusura bakma ben biraz şey.
Yani... Alışık değilim."

"Korkuyorsun!"

"Hıı!"

"Korkuyorsun.
Benden...Korkuyorsun, değilmi? "

Yüzüne kötü bir gülümseme yerleştirerek ayağa kalkan Alev Kerem'e doğru bir adım attı.
Kerem bir an geri çekildi.
Alev başını yana eğerek boynunu kıtlattı.
Bir adım daha yaklaşınca Kerem gerçekten korkmaya başladı.
Ama belli etmemeye çalışarak bir adım daha geriledi.

Kerem, kendi kendine,

"Oğlum Kerem şimdi burada sana saldırsa ne yapacaksın.
Ona dokunursan abin seni gebertir.
O saldırsa zaten gebereceksin.
Şimdi çık bakalım işin içinden."

Alev daha da yaklaşınca Kerem salon duvarına sırtını dayayarak.

"Yoo! Neden korkacakmışım ki."

"Korktuğun her halinden belli.
Şimdi senin yerinde olsam.
Abim evde yoksa ve Aslı yerine Alev ile birlikte evde yalnızsam ve bu Alev iki gün önce sinirle iki kişiyi vurmuşsa, ben olsam korkardım.
Bence sende korkmakta haklısın."

Alev kan lekeleri olan sargılı elini tam Kerem'e doğru kaldırmıştı ki
birden kapı açılıp nefes nefese kalmış Ferman içeri girdi.
Arkasında da her an silahını çekmeye hazır şekilde olan Zafer.

Ferman karşısında korkudan duvara yapışmış Kerem ve tam dibinde ona doğru elini uzatmış şekilde duran Alev'i gördü.

Ferman ve Zafer ne olduğunu anlamaya çalışırken Alev,'de yavaşça geriye doğru çekildi.
Böylelikle Kerem nefes alabildi.
Zira iki dakikadır nefesini tutuyordu.

"Benden korkmana gerek yok aslında diyecektim.Jerry."

"Jerry?"

Kerem şaşkın ve sinirle baktı Alev'e.
Ferman yavaş adımlarla yürüyerek yaklaştı.
"Neler oluyor burada?"

"Aslı. Sen...nasıl buraya.. indin?
Ben çıkarken sen derin bir şekilde uyuyordun."

Alev sinsi bir gülümsemeyle Kerem'e baktı.
Kerem bıkkın şekilde. "Alev" dedi.

"Aslı değil Alev. Abicim."

Ferman:

"Sen yine,niye Aslı yatıp Alev kalktın.
Ve nasıl oluyorda uyanıksın.
Aylin sana ilaç vermişti. Akşama kadar uyur demişti."

Kerem aynı konuşmanın tekrar yapılacağını anlayınca pes edip kendini koltuğa atarak oturdu.

Zafer araya girerek,

"Abi bi sıkıntı yok galiba ben diğer işlere bakayım."

"Tamam koçum çıkabilirsin."

Ferman büyük koltuğa oturarak tekrar konuşmaya döndü.
Cevap beklediğini belli edecek şekilde kollarını göğsünde birleştirerek gözlerinin içine baktı kızın.

Alev de karşısındaki koltuğa gözlerini devirerek otururken.

"Daha öncede söyledim.O ilaçlar beni etkilemiyor sadece Aslı'yı etkiliyor."

"Aylin'e söyleyim dozu artırsın."

"Arttıramaz,o ilacın fazlası zarar verir."
Ferman bıkkın geriye yaslanarak.

"Peki az önce ne oldu?"

"O mu. Imm!!
Kardeşine şaka yapmak istedim.
Benim onu öldüreceğimi düşündü.
Bende üzerine biraz fazla gittim.
Ama yüzünü bir görmeliydin.
HaHaHaaHaha!!!"

Kerem surat asarak,

"Çokmu komik" Dedi.

Ferman derin bir nefes alıp verdi.

"Bu arada abicim sen nasıl bu kadar çabuk gelebildin.
Esma teyze daha yeni aradı seni."

"Zaten yoldaydım yakındım eve."

"Peki Aslı niye yok.
Neden yine seninle muhatap oluyoruz."

"Aslı yok. Gelmek istemiyor.
Şuan kendinden nefret etmekle meşgul."

"Neden?"

Alev bir süre sessizce bekledi.

"Neden diye sordum."

Alev sinirle ayağa kalktı.
Sinirle el kol hareketleri yaparak ve bağırarak,

"Çünkü aptal. Çünkü güçsüz. Çünkü zayıf.
Çünkü korkağın teki. Kahretsin.!!!
Çünkü...Pes etmek üzere.
Vazgeçmek üzere."

"Neden vazgeçmek üzere.
Allah aşkına yeter artık.!!
Bi anlatsanızda bende kurtulsam, sizi kovalamaktan. Yani seni.. sizi...
Allahım beynim yandı.
Yardım etmek istiyorum ama sır küpüsünüz. İzin vermiyorsunuz ki yardım edeyim."

Alev, kendini tekrar koltuga bırakarak gayet sakin bir sesle.

"Aslı gelmeye karar verdiğinde kendisine sorarsın."

Ferman:
"AAhhhhıı! " Diyerek ellerini saçlarının arasına daldırıp tekrar yaslandı.
Başını geriye doğru yatırarak gözlerini kapattı. Sinirliydi.
Cevaplar arıyor ama bulamıyordu.

Kerem:

"Yaa böyle zor olmuyormu?
Bir bedende iki kişi nasıl olur benim kafam almıyor."

Ferman başını yatırdığı yerden kaldırıp ters ters baktı Kerem'e.

Alev boş boş bakarak cevap vermeden Ferman'a dönerek.

"Teşekkür ederim." Dedi.

Pes etmiş bir yüz ifadesiyle,

"Neden." diye sordu Ferman.

O adamın bizi almasına izin vermedin. Sözünü tuttun.

"Evet birde o mesele var."

"Bu sabah içinde teşekkür ederim.
Aslı'ya yardım ettiğin için yani..."

Dedi Alev, elindeki kanlı sargıya bakarak.

"O an onu ikna edemeseydin,
Aslı kendi boğazını keserek bizi öldürecekti."

"Ne? Neden..?"

"Kurtulmak için. Artık yorulduğunu hissediyorum.
Şuan aklında sormak istediğin bir çok soru var biliyorum.
Ama o soruların cevabı bende değil.
Bu yüzden Aslı'yı bekleyeceksin.
Yalnız, Aslı'da senin birşeyler anlatmasını beklediği biliyor ama istemiyor. Bu yüzdende saklanıyor.
O yüzden fikrini değiştirmezse bir süre geleceğini sanmıyorum."

Konuşurken Ferman az ilerdeki Esma'yı farketti.

"Esma teyze.İyimisin neyin var."

"Kusura bakma Ferman oğlum sen bana onlara iyi bakın dedin ama bu kız odadan çıkarken farkedemedim.
Kaçtı diye korktum."

"Tamam Esma teyze sorun değil."

"Teyzecik sen ilk geldiğinde ben uyanıktım zaten.
Senden sonra çıktım odadan. İstesende yakalayamazdın beni." Dedi Alev omuzlarını silkerek.

Alev kollarımı göğsünde bağlayarak,

"Şimdi ne yapmak istiyorsun. Ferman Bey."

Dedi , bey kelimesini özellikle vurgulayarak.

Ferman bir süre sessiz kalarak bütün konuşulanları kafasında sıraladı.
Şimdilik bir süre daha bekleyecekti.

Ayağa kalktı.

"Sen benimle geliyorsun" Dedi, Alev'e bakarak.
"Elini yeniden saracağız."

"Kerem sende kalk elini yüzünü yıka ruhun çekilmiş gibi görünüyorsun. Kendine gel!"

"Evet bi yüzümü yıkamalıyım"

"Esma teyze akşam yemeğinde kalabalık olacağız. Ona göre hazırlık yapın,kızlar geldimi?"

"Evet geldiler hazırlanıyorlar.
Herşeyi anlattım özellikle kızların durumundanda bahsettim. Hata yapmayacaklar."

"Güzell."

"Alev gel benimle."

"Gerek yok yeni sargıya,böyle iyi."

"Geliyormusun zorlamı götüreyim."

Alev ayağa kalktı çaresiz. Ayaklarını sürüyerek Ferman'ın peşine takıldı. Ferman önde Alev arkada üst kata odaya çıktılar.

"Alev otur ve kıpırdamadan beni bekle."

Alev yatağa oturdu sessizce.
Ferman banyoya gidip sağlık kutusunu alıp geldi.
Alev'in yanına oturdu.
Eğilip dikkatli şekilde bozulan bandajı açarken, Alev'de Ferman'ı inceledi.

Saçlarına, yüzüne ,ellerine , çenesine sakallarına baktı dikkatle.

"Acıyormu?"

"Biraz."

Ferman kızın kendisini süzdüğünü anladı.
Aslı ne kadarda sıkı tutmuştu camı. Bu yüzden derin kesilmişti eli.
Amacı camı kendi boğazına sürttüğünde camın elinden kaymaması olmalıydı.

Sonra bileğindeki dikiş izleri gözüne ilişti.
Diğer bileğine baktı çaktırmadan. O bileğindede aynı izden vardı. Birden fazla intihar girişimi mi diye düşündü.

Aylin,Aslı için hastaneye gelmeden önce bileklerini keserek intihar etmeye çalışmış demişti.

Ferman içinde acı ve korku hissetti.
Normalde böyle duygular hissetmezdi, ama nedense konu bu kız olunca aklı ve kalbi doğru çalışmıyor gibi hissediyordu.

Ya aynı şeyi yine denerse diye bir endişe kapladı içini.
Kendisi acıların dikenli çalılarından geçerken. Kurtuluşu ölümde ararken,onu kurtarmasına ne demeliydi peki.
Düşüncelerini bir kenara itip yaptığı işe odaklanarak yavaşça tentürdiyot ile temizledi yarayı.
Sonra ilaç sürerek yeniden bandaj yapmadan önce Alev'in gözlerine baktı. Birşeyi yeni farketmişti.
Aslı'nın gözleri maviydi.
Ama Alev'in gözleri koyu maviydi. Aslı gidip Alev gelince göz renkleri de değişiyordu. Tıp bunu nasıl açıklıyor diye düşünmeden edemedi.

Ferman muzip şekilde,

"Benimi izliyorsun? " Dedi.

Bandajı dikkatlice sararken konuşuyordu.
Alev inkar ederek,

"Hayır ama sen beni izledin. Neden.?"

"Hayır incelemedim" Dedi Fermanda. Tıpkı Alev gibi oda inkar ederek.

"Tamam oldu işte." Dedi Ferman.
Son bandı da yapıştırırken.

"Yemeğe kadar bir duş al istersen ama sargıya dikkat et."

Alev biraz düşündü.

"Uzun zamandır duş almamıştı. Hâlâ üzerinde vurulduktan sonra giydiği Gülce'nin kıyafeti vardı.
"Tamam olur."

Ferman odadan çıkarken kızlardan birini yollarım dedi ve çıktı.

***********************************

Evet uzun bir bölüm oldu.😁😁1750 kelime.
Sonraki bölümleri daha da uzatmak niyetindeyim.
Sonraki bölümde görüşmek üzere.

Beğeni ve yorumlarınızı eksik etmeyin 😊😊