MERHABA CANLAR YENİ BÖLÜM
Okumaya başlamadan beğeni için aşağıdaki yıldıza basmayı unutmayın.
İyi okumalar. 🤗
****************************
"Sana anlattım işte.
Ben o kızı günlerce aradım . Konuşurken yanında olmalıyım. Gerçekten de omu anlamalıyım Aylin.
Aslı, ne zaman kendine gelir."
"Belli olmuyor.
İlacın etkisi hastaya göre değişebiliyor. Gidelim bir bakalım, uyanmış mı?"
Aylin ile birlikte Aslı'nın odasına giderek içeri girdik.
Uyanmıştı ama hareketsiz şekilde öylece yatıyordu. Yatakta bağlı olan kıza üzülerek baktım.
Benim hayatımı kurtarmıştı.
O günden sonra içimdeki çocuk onu kahramanı ilan etmişti. Onu bu şekilde burada böyle görmek en az Gülce'de olduğu kadar beni yaralıyordu.
*****
"Aslı hiç kıpırdama geliyorlar."
"Tamam."
"Sadece yukarı doğru bakacağız."
"Tamam dedimya."
*****
Aylin Aslı'ya yavaşça yaklaştı.
Sonra Aslı'ya doğru eğildi.
Saçlarını severek düzeltti.
Elini yüzüne koyarak,
"Aslı'cım. Beni duyuyor musun?" Diye sordu.
Ama Aslı'nın gözleri hâlâ yukarıya çevriliydi.
"Beni duyuyormusun? Aslı."
Yine tepki vermedi Aslı.
Aylin yerinde doğruldu bana baktı.
"Şuan iletişim kurmak istemiyor.
Kendini bize kapatmış."
"Ne olacak peki? "
"O bizimle konuşana kadar bekleyeceğiz."
Bağlı olan bileklerine baktım Aslı'nın.
"Ya elleri."
"Bağlı kalacak."
Kalbimde bir sızı hissettim o an.
"Aylin.
Ben biraz burada kalabilir miyim? "
"Olur ama ellerini çözme."
"Tamam."
Aylin dışarı çıkınca, Odadaki sandalyeyi Aslı'ya yakın olacak şekilde yatağın yanına koyarak oturdum.
Aslı'nın bağlı olan bileklerine sonra da yüzüne baktım dakikalarca.
Kendi kendime konuşmaya başladım.
"Eminim sendin, hata yapmıyorum.
O gece beni hayata döndüren sendin.
Gözlerin aynı saflıkta ve aynı bakışlar. Sendin.."
Dedim. Aslı'nın duyacağı şekilde.
"Sendin Aslı , seni tanıdım.
Bana bak, beni hatırla.
O gece orda beni hayata döndüren sendin. Beni o arabadan çıkaran,
nefesiyle bana nefes veren sendin değilmi? Bu nasıl bir tesadüf."
Dedim elimle saçlarımı karıştırarak.
*****
Sessizce yukarı bakarken bu adamın söylediği şeylerle aklıma anıların hücum etmesine sebep oldu.
Bu o. Dedim.
O gece kaza yapan adam. Benim yardım ettiğim adam. Ben onu çoktan unutmuştum. Burda ne işi var?
Neden burada? Aa! Yeni kızın abisi o gece yardım ettiğim adam mı?"
"Aslı sakın kıpırdama tanıdığımızı anlarsa peşimizi bırakmaz.
Bizim başka planlarımız var unutma."
"Bi sus be Alev bi sus."
Karşımda oturmuş sessizce bana bakan adam, yüzüme bakarak,
"Aslı. Bana bakmayacakmısın?
Bana bak. Beni hatırla, beni tanı."
Daha fazla dayanamadım.
Görmek istedim
O gece yüzünde kan lekeleri olan o baygın adamı gerçekten, tekrar görmek istedim. Yavaşça gözlerimi Ferman'a doğru kaydırdım.
*****
Aslı'nın gözlerini bana doğru çevirdiğini görünce çok sevindim.
Elimi ister istemez Aslı'ya uzattım.
Ama dokunamadım.
"Aslı.. diyebildim."
*****
Aslı dikkatle baktı sadece.
Yüzünün her santimini ezberler şekilde baktı. Sonra tekrar bakışlarını tavana doğru çevirdi. Ama bu bile Ferman'a yetmişti. Acele etmeyecek zamanla daha çok iletişim kuracaktı.
Biraz sonra Aylin içeri girdi.
"Ferman, bu günlük bu kadar yeter.
Hem..Senin önceliğin, Gülce değilmiydi? "
Dedi gülümseyerek.
"Evet haklısın, ama bundan sonra artık iki önceliğim var.
Bundan sonra her gelişimde iki ziyaret yapacağım." Dedi Ferman
Aslı'ya bakarken.
" Teşekkür ederim Aylin.
Herşey için.
Onları sana emanet ediyorum.
Artık gitmeliyim,ama yine geleceğim."
"Her zaman gelebilirsin. Ferman."
Ferman hastaneden çıktığımda kafası gerçekten karma karışıktı.
Onu bekleyen Zafer'in yanına geldi.
Arabaya binip,
" Şirkete gidiyoruz." Dedi.
Zafer, "Abi rengin atmış."
ZAFER( SAĞ KOL, KORUMA )
ZAFER( SAĞ KOL, KORUMA )
"İyimisin birşeymi oldu.
Gülce kardeş iyimi."
"Gülce iyi.
Doktor da Naci'nin anlattığı kadar iyi biri. Gülce ona tepki verdi.
İlk defa bir doktora tepki verdi."
"Çok sevindim abi.
İNŞALLAH bu doktor onu iyileştirir."
"Dahası da var aylardır aradığımız o kız burda bu hastanede."
"Gerçektenmi.
Buradamı doktormuş."
"Doktormu?
Hayır. Hastaymış."
Zafer,
"Nee!! " diyerek frene basınca Ferman öne doğru savruldu.
"Napıyorsun oğlum."
"Af..Afedersin abi.
Sen öyle diyince birden şaşırdım. "
"Ben daha beter şaşırdım.
Üstelik kız bugün yanımda bir doktoru dövdü."
"Nasıl yani?
Abi? Kız delimiymiş?
Vay anasına abi kurtarıyorum diye seni öldürmemiş iyiki."
"Bilmiyorum oturmayan birşeyler var. Şimdi. Şirkete bırak beni.
Akşam Kerem'i de alarak yeni eve gelin.
Adamlara söyle o evi toparlayıp kapatsınlar.
Artık yeni evde yaşayacağız.
Çalışanlarada bilgi verin yeni eve gelsinler."
"Tamam abi."
Ferman, akşama kadar kafası karma karışık çalışmış, sonunda akşam oluşuna sevinerek eve gelmişti.
Bir türlü aklını toparlayamadığı için günü zor geçmişti.
Özellikle de girdiği toplantılar.
Salona geçip kıravatımı gevşeterek kendimi koltuğa attı.
Başımı geriye yaslayarak gözlerini kapattı.
Düşünmeye başladı.
Hem Gülce hem Aslı'nın şuan nasıl olduklarını merak ediyordu.
Garip bir gün geçirmişti.
Sabah şirkete gitmeden önce onları görmek için tekrar hastaneye gidecekti.
*****
Açılan kapıyla gelen kişiye baktım.
Gelen Kerem'di. Benim diğer kardeşim. Bu yıl üniversiteye başladı.
İnşaat mühendisliğini bitirip şirketimiz için faydalı olmak istiyormuş beyimiz.
Bana kalsa tıp okumalıydı.
Ama şirketimiz için iyi bir meslek seçmişti.
Gülce'den ve benden küçüktü.
"Ooo abicim. Bu evi daha çok beğendim."
Dedi etrafa göz gezdirerek.
"Gelirken gördüğüm manzara süperdi."
Oda kendini başka bir koltuğa bırakarak devam etti sözlerine.
"Bahçe ve bahçedeki havuzda öyle.
Bu evi almak süper fikirmiş.
Tebrik ederim."
Dedi alkışlayarak.
"Abartma Kerem aldık işte.
Belki Gülce içinde iyi olur."
"Umarım olur."
Bir süre sessiz şekilde durdu Kerem.
"Ee bugün nasıl geçti."
Dedi yüzüne umursamaz Kerem maskesini takarak.
"Gülce'nin doktoru söylendiği gibi iyi birimiymiş."
"Evet.
Naci'nin de söylediği gibi iyi bir doktormuş. İlk günden tepki verdi Gülce."
"Gerçektenmi? "
Dedi yerinden fırlayarak.
"Çok sevindim."
Tekrar başını öne eğdi.
"En kısa zamanda düzelsin be abi.
Yeniden bizimle konuşsun sohbet etsin,hatta bize bağırsın çağırsın ama böyle sessiz hayalet gibi olmasın be abi."
Ayağa kalktım.
Yaklaşıp omuzundan kavradım.
"Herşey düzelecek," Dedim.
Eskisi gibi olmayacak ama şuankinden daha iyi olacak koçum."
"Sözmü abi."
"Söz veriyorum koçum.
Sen şimdi git ve yemeğini ye.
Sınavlardan çakarsan elimden kurtulamazsın bende sana çakarım ona göre."
Kerem'in bir anda rengi attı. Hızlı adımlarla mutfağa doğru gitti.
Bende oturduğum yerden kalkarak üst kattaki odama çıktım.
Önce sıcak bir duş alıp,üzerimi değiştirdim.
Daha sonrada yorgun vücudumu yatağa bıraktım.
Gözümün önüne kaza gecesi geldi. Arabam yoldan çıktığında karşımda onu görmem, çarpmamak için direksiyonu çevirip takla atmam.
Her anı tekrar tekrar yaşadım.
Bu düşünceler arasında uykuya daldım.
