Selam canlar. Yeni bölüm geldi.
İyi okumalar.

*****************************

Demir ve adamlarının gidişinin ardından, yanıma gelen Zafer'e ve adamlara,

" Toparlanın gidiyoruz." Dedim.

Ve hızlı adımlarla içeri girip Aslı'nın odasına çıktım. Aslı yatağında hâlâ baygın yatıyordu.

Zafer:
"Şimdi ne yapacağız abi." Diye sordu.

"Kızıda alarak eve gidiyoruz." Dedim.

Aylin hâlâ, yatağında yatan Aslı'nın yanındaydı.
Aslı'nın yanına gelerek kızı kucağıma aldım. Başı omuzuma düştü.
Saçlarından burnuma yine yasemin kokusu geldi. Kendimi toparlayıp ,kapıya yöneldim.

Aylin:

"Napıyorsun." Diyerek önüme geçti.

"Onu böyle götüremezsin.
Yine kriz geçirirse ne olacak."

Sinirle,

"Şimdi iyi dinle beni.
Bir daha tekrar etmeyeceğim.
Aslı benimle gelecek bir daha da buraya dönmeyecek.
Sana bir teklif yaptım.
Gülce ve Aslı'yı benim evimde tedavi edeceksin,benim için çalışacaksın.
Maaşının 10 katı ödeme yapacağım." Dedim.

"Sana söyledim. Nasıl olacak bu ben burda doktorum, hastalarım var."

"İkisini bir arada götürebilirsin.
Gülce sana alıştı, Aslı'nın da doktorusun zaten.
Kabul ediyorsan ne âlâ, yok eğer kabul etmezsen bir daha gözüme görünme.
Düşün taşın cevabını bana ilet.
Şimdi çekil. "

Kenara çekilen Aylin'in yanından geçerek koridorda kayboldu Ferman.

Az sonra aşağıda bekleyen adamlarının yanına indi.
Kapısı açık sekilde bekletilen arabasına gelerek Aslı'yı arka koltuğa yatırdı. Kendide kızın yanına oturdu. Kızın başını dizlerine koydu.
Zafer direksiyona geçerek gaza bastı. Arkadan gelen adamların eşliğinde hastaneden çıkıp evin yolunu tuttular.
Eve geldiğinde arabanın kapısını açarak hâlâ uyuyan Aslı'yı kucağına alarak eve doğru ilerledi.
Zafer'e omuzunun üzerinden bakarak.

"Korumaları arttır.
Kuş uçsa bileceksin.
O şerefsizin ne yapacağı belli olmaz.
Hazırlıklı olalım."

"Tamam abi merak etme sen."

Kerem Ferman'ın geldiğinden habersiz salonda ileri geri turlarken.
Kapının açılmasıyla gelenlere baktı.
Kucağında Aslı'yla içeri giren Ferman'ı görür görmez yanına koştu.

"Abi neler oluyor.
Gülce eve gelmiş.
Sen ortalarda yoksun."

Aslı'yı yeni görmüş gibi kıza bakarak,

"Aslı neden kucağında, iyimi neler oluyor anlatsana."

"Kerem!!"

"Efendim."

"Bi Sus!! "

"Hı!"
Omuzları düşen Kerem öylece baktı.

"Anlatacam bi soluk alalım lan.
Gülce nerde?"

"Odasında Esma teyze yanında onunla ilgileniyor.
Oda özlemiş Gülce'yi."

"İyi.
Yukarı çıkıp Aslı'yı odaya bırakıp geliyorum. "

Kerem Ferman'ın arkasından merdivenleri çıkışını izlerken koltuğa bıraktı kendini.

"Gamsıza bak yaa.."

Ferman odasına girdi.
Kızı yavaşça kendi yatağına yatırarak üzerini örttü. Yatağın kenarına oturarak elinin tersini kızın yüzünde gezdirdi. Yüzüne gelen bir tutam saçı kulağının arkasına doğru kıstırdı.
Alev'in hastane bahçesindeki hali geldi gözümün önüne.

"Neler oldu neler yaşadında o şerefsizi görünce yine böyle delirdin.
O piç herifmi yaşadıklarının sorumlusu. Sana ne yaptılar böyle.

Uyandığında lütfen Aslı ol.
Her şeyi anlat bana , anlatki bende senin için birşeyler yapayım.
Sana yardım edeyim.

Ferman aklına gelen şeyle endişeye kapıldı.
Ya uyandığında yine kriz geçirirse, ya yine kendine zarar verirse.
Ama kaçınılmaz olandı bu.
Kriz geçirme ihtimali yüksekti.
Aylin uyarmamışmıydı.
Kızın yüzüne üzülerek baktı.
Böyle birşey olursa elbette onu durdurabilirdi, gücü yeterdi buna. Ama canını yakmaktan korkuyordu.
O na zarar vermek en son isteyeceği şey bile değildi.

Uyandığında nasıl tepki vereceğini bilemiyordu bu yüzden.
Kapıyı da kilitleyerek çıkıp Gülce'nin odasına gitti.
Kapıyı tıklayıp içeri girdi.
Esma teyze,

"Ferman oğlum, gel."

"Gülce nasıl Esma teyze."

"İyi. Yemeğini yedi ilaçlarını verdim.
Şimdi uyudu.
Çok özlemişim güzel kızımı,çabucak düzelip eski sağlığına kavuşsa artık.
Onun bu hâline çok üzülüyorum."

Ferman Gülce' nin yanına geldi.
Elleriyle saçlarını severek yüzünü avuçlarının arasına alıp alnından öptü.
"Çabuk iyileş olurmu."

GÜLCE.

"Sağol Esma teyze.
Bu arada bir misafirimiz daha var. Benim odamda. Oda Gülce gibi hasta.
Bir süre bizimle bu evde kalacak."

"Tamam oğlum."

"Bu günden sonra ev biraz kalabalık olacak, işler için senin kızlarıda çağır istersen. Yardımı ihtiyacın olacak."

"Tamam oğlum ben hallederim sen tasa etme herşeyi hallederiz biz."

Ferman ,odadan çıkıp merdivenlerden inerek salona gelip kendini koltuğa bıraktı.

"Abi. E hadi anlat."

Ferman dirseklerini dizlerine koyarak öne doğru eğildi. Elleriyle şakaklarını ovarak olanları bir bir anlattı.

Kerem hop oturup hop kalkarak dinledi olanları.Arada bir sinirle salonda tur attı hatta.
Son olarak bir süre ikiside sessizce oturup beklediler.

"Peki şimdi ne yapacağız abi.
Aylin gelirmi sence. Ablamın ve Aslı'nın ona ihtiyacı olacak."

"Gelecek."

"Birde o Demir denen adam bizi rahat bırakır mı.?"

"Demir'in Aslı'nın üvey abisi olması işleri dahada karışık hale getirdi. Demir'i tekrar görmesiyle Alev ortaya çıktıysa. Bu durum bir krizi daha tetikleyebilir.
Aslı uyandığın da ne yapar belli değil.
Offf. Başıma ağrı girdi valla.
Ben bir duş alacağım. " Diyerek kalktı Ferman.

"Peki yemek."

"Sonra."

******

Akşam yemeğinin ardından Kerem ödevlerim var dedi ve odasına gitti.

Bende kendi odama çıktım. Bakmam gereken bir kaç dosya vardı bu yüzden ofis odamdan dosyaları ve laptopumu alarak salona indim.
Bir süre çalıştıktan sonra iyice çöken uykuyla odama çıkıp yatmaya karar verdim.
Üst kata çıkarak önce Gülce'yi kontrol ettim.Kullandığı ilaçlar ağırdı.
Uzun süre uyuyordu.
Yarın öğlene kadar uyanmaz o zamana kadar Aylin gelse iyi olur.
Aylin'inde bir süre burda kalması gerekebilir. Neyseki bu evde yeterince oda var.

Allah'ım iki kişiyle nasıl baş edeceksem. Yoksa üç mü demeliyim Alev de var.
Neyse diyerek derin bir nefes alarak verdim.
Aslı'nın olduğu odama girdim .
Dolaptan eşofmanlarımı aldım.
Bir süre Aslı'ya baktım kaşları çatıktı. Parmağımla çatık olan kaşını düzelttim. Odadan çıkarak karşı taraftaki diğer odaya girerek üzerimi değiştirdim.
Üzerime spor atletimi altımada eşofmanımı giydim. Kendimi yatağa bırakıp Gözlerimi kapattım.

*****

Sabah bir çığlık sesiyle uyandım.
Alışkanlık hâline getirdiğin gibi hemen , yanıma aldığım silahımı yastığımın altından alarak yataktan fırladım.
Önce ne oluyor diye düşündüm. Sonra Aklıma Aslı'yı dün buraya getirdigim geldi. Hemen odaya koştum.
Aslı içerde çığlık çığlığa bağırıyordu.

"Benden uzak dur!! gitt!
Yaklaşma bana!
Rahat bırak beni..
İmdaaat.
Babaaa!!
Bana yardım et.
AAhhhhhh!!!"

Attığı çığlığın arkasından da kırılan cam sesi geldi.
Hemen cebimden çıkardığım anahtarla kapıyı açtım.
İçeride biri olmalı diye düşündüm.
Bu şekilde bağırması onu gösteriyordu.
Silâh elimde içeriye daldım ama kimse yoktu.
Aslı'nın ağlama sesi geliyordu ama onu göremiyordum.
Hızlı şekilde dağınık odanın heryerine bakarken,dolapla duvarın arasında yerde, olduğu yere sinmiş Aslı'yı gördüm.
Karşı duvara kitlenmiş gözlerle bakıyordu.
Onu bu şekilde görmek içimi acıtmıştı.
Hemen yanına yaklaştım ama beni görünce yeniden çığlık atarak bağırmaya başladı.

Mümkünmüş gibi duvarın dibinde olmasına rağmen hâlâ geri geri gitmeye çalışıyordu.

Elimdeki silahı kenara fırlattım.
Ellerimi Aslı'nın göreceği şekilde öne kaldırarak,

"Aslı, güzelim!
Aslı sakin ol.
Sana zarar vermeyeceğim.
Benim Ferman.
Beni tanıyorsun."

"Uzak dur benden!
Rahat bırak beni!
Yaklaşma bana!"

Aslı elleriyle başını sarmış kendini koruma moduna almıştı.

Arkamdan gelen ayak seslerine duyunca arkama baktım.
Zafer elinde silahla içeri daldı. Kerem'de paniklemiş şekilde Zafer'in arkasından bize bakıyordu.

"Yaklaşmayın korkutmayın onu."

Kerem:

"Abi neler oluyor burda."

"Kriz geçiriyor.
Zafer, hemen Aylin'i ara gelsin. Hayır birini yolla hemen alıp getirsin."

"Sizde,yaklaşmayın çıkın."

"Ama abi"

"Çıkın Lan!

Aslı'ya döndüm.

"Aslı, güzelim sakin ol.
Bak ben buradayım kimse sana zarar veremez.
Korkma.
Lütfen bana bak."

"Uzak dur benden.
Dokunma bana.
Yine keseceksin.
Yine kanatacaksın."

Dedi ağlamaklı sesiyle

"Acıyor...
Çok acıyor."

Kafası karışmıştı.
Beni başka bir sanıyor , benden korkuyordu.

"Sen bileklerimi kestin...
Bak kanıyor.. Bak heryer kan..."

Dedi. Aslı ellerini gösterirken.

Ferman o an farketti. Aslı'nın elindeki cam parçasını ve kanı.
Korkuyla etrafa baktı.
Ayna kırılmış , etrafta kan lekeleri vardı.

"Aslı.
Ne yaptın sen?"

"Sen.. Sen beni öldürdün.
Babamla birlikte ölmedim diye sen öldürdün beni.

Cesedimi o hasteneye tıkdın.
Aylarca kan ağladım.
Aylarca bağlı kaldım , haykırdım. Duyan olmadı..

Kimse bana inanmadı. Kimse beni dinlemedi. Kimse gelmedi.
O kapkaranlık..... soğuk..... odada..."

Ağlaması dahada şiddetlendi Aslı'nın.
Ferman Aslı'yı dinledikçe
kaşları çatıldı. Bütün damarlarını gerildiğini hissetti.

"Zavallı kız neler yaşamış.
Kim ve neden yapmış. Bu kız bu yapılanlara nasıl dayanmış."

Acımakta olan sol yanı dahada acıdı Ferman'ın.

"Aslı.
Güzelim sakin ol. Bak elini yaralamışsın. Hadi gel eline bakalım hı!!"

"Benden uzak dur.!
Aslı duvardan destek alarak ayağa kalktı.
Sinirle Ferman'a doğru bir adım atarak elinde tuttuğu cam parçasını Ferman'a doğru bir hançer gibi savurdu.

"Uzak dur benden!"

Ferman hızlı bir şekilde kenara çekilerek camı savuşturmayı başardı.

Tam o sırada kapı açıldı.
Aylin nefes nefese içeri girdi.
Önce Aslı'ya sonra odanın haline ve Ferman'a baktı.

Ferman:
" Nerde kaldın." Dedi sinirle.

"Sana götürme demiştim.
Böyle olacağı belliydi."

**********************************

Vee bölüm sonu canlar.
BEĞENMEYİ ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. Görüşmek üzere. Sevgiler saygılar.