Gözlerimi açtığımda yine yatakta değildim. Yine havada uyanmıştım.
Önce evde olduğumu sanıp umursamadım,ama Hazar'ın evinde olduğumu hatırladığım anda gözlerim kocaman oldu. Hazar'ın evindeydim ve havada uyanmıştım.

Olamaz ya beni görseydi.
Demiştimki kapı tıkladı. Panikleyip korkunca kendimi sırt üstü yerde buldum. Bir kolum askıda ve yatakta
yüksek olunca dengesiz şekilde düşüp kafamdaki acıyla,

"Aahh!" Dedim.

Aynı anda Hazar gir dememi beklemeden içeri daldı.

Beni yerde sol elim başımın arkasında görünce hızla yanıma geldi.

"İyimisin.?"

"Değilim!
Sana demiştim başka yerde uyuyamam diye,yine düştüm."

Diye çıkıştım.
Bu şekilde durumu kurtarmaya çalışıyordum.
Havada uyandım sen görürsün diye korktum ve düştüm diyemezdim.

Beni sol kolum ve sırtımdan destekleyerek kaldırırken,

"Gayette iyi uyuyordun aslında.
Yalnız gerçekten deli yatıyormuşsun, yinede iyi uyuyordun."

Dedi.
"Uyurken benimi izledin sen?"

"Hayır tabiki.
Bir ara ateşine baktım o kadar."

Kalkıp yatağa oturunca başımın arkasını eliyle kontrol etti.

"Birşey yok."

"Bi dakka ya...
Ben en son aşağıydım. Nasıl.?"

"Uyuya kalınca ben getirdim."

Üzerimdeki pijamalara kaydı gözlerim. Sonra da yukarıya doğru Hazar'a baktım kaşlarım çatık.

"Pijamalarını Emine hanım giydirdi.
Hadi aşağıya inde kahvaltını yap ilaçlarının vakti geçiyor."

Diyerek kapıya yöneldi.
O odadan çıkınca elimi alnıma koyarak bir oh çektim.
Nerdeyse yakalanacaktım. Bugün bu evden gidiyorum ötesi berisi yok. Diyerek ayağa kalktım. Önce kolumdaki askıyı çıkardım sonra pijamamın üst kısmını. Spor arletimle kaldığımda akşamki yediğim çikolatalar geldi aklıma. Kıyafetlerimi giymeden önce banyoya gidip dişlerimi yıkasam iyi olur diye düşündüm. Kapıyı açarak odadan çıktım.
Koridora baktım, nerdeydi banyo.

A evet merdivenlerin diğer tarafındaydı. Banyoya giderken aşağıdan gelen sesler dikkatimi çekince salona kaydı gözlerim.

Salondaki gürültünün müsebbibi Ceylan'dı. Bu saatte hiç üşenmeden buraya kadar gelmesini taktir ettim doğrusu.

Hazar. Dün olanların fırçasını atıyordu.

"Dalga geçiyor olmalısın.
Senin derdin ne?
Senin yüzünden kız camdan düştü. Az kalsın ölecekti. Sende katil olacaktın.
Kafan almıyomu senin, sana bu iş olmaz dedim.
Baban istedi diye, sen istedin diye olmaz. Ne diye inatla aynı şeyi söyleyip duruyorsun.
Ya şirkete ya evime gelip durma artık!"

Derin bir nefes alıp verdi Hazar.

"Bak Ceylan güzellikle olsun.
Kendine uygun birini bul ve onunla evlen. Sen bulamazsan baban bulur zaten. Tamam mı. Anladın mı.?"

"Hazar asıl sen anlamıyorsun.
Ben seni seviyorum ,seni istiyorum başkasını değil.
Senin yanında başka birini görmeye tahammül edemiyorum.
Özelliklede o kız. Nefret ediyorum ondan. Hem dayının hem senin gözünü boyamış, hiç birşey görmüyorsunuz.
O kenar mahalle dilberi zengin koca avcısının teki."

Vay be ben ne acayip biriymişimde haberim yokmuş. Dedim kendi kendime.

Tam o sırada beni görmesiyle cırlaması bir oldu.

"Seenn!"

Hızla bir kaç adım attı merdivene doğru, çelik topuklu ayakkabısının sesi salonda yankılandı. Uzun kırmızı tırnaklı işaret parmağını bana doğru uzatarak,

"Bu şıllığın burda ne işi var Hazar?
Yoksa. Yoksa dün gece burdamıydı."

Hırsla Hazar'a döndü.
Parmağı hâlâ bana, yüzü Hazar'a dönük,

"Sana soruyorum Hazar.
Bu kız geceyi burda mı geçirdi."

Dediğinde artık cümleler başka anlamlar kazanmadan müdahale etmeliydim. Yoksa bu çiyan adımı çıkaracaktı. Hızla merdivenlerden inerek son iki basamakta durdum.

"Saçma sapan..."
Demiştimki Hazar elini kaldırarak beni susturdu.

Ceylan'a bakarak,

"Burası benim evim.
Evimde kim kalmış nasıl kalmış beni ilgilendirir seni değil."

Güzel gol atmıştı Ceylan'a. Ama kendimi vurulan top gibi hissetmem.

Ceylan bir Hazar'a bir bana baktı. Gözlerindeki nefret eşliğinde,

"Bunun hesabını vereceksin.
Sana bunun hesabını soracağım." Dedi.

Hazar elini alnına bastırarak araya girdi. "Ceylan Gece'yi tehtit edip durma."

"Oo bakıyorum savunmalarda başlamış.
Ne o. Şimdiden koynunamı girdi yosma."

Duyduğum şeyle gözlerim kocaman açılırken dişlerimi ve yumruklarımı sıkarak Ceylan'a baktım.

Yüzünde adi bir gülümseme ile bana bakıyordu.
Hazar'a baktım sonra.
Onun şaşkınlığı daha fazlaydı.
Bir bana bir Ceylan'a bakarak kükredi.

"Ceylan!
Kes sesini. Defol git evimden."

Dişlerimi alt dudaklarıma bastırarak zor sabrettim.
Ben bu kızı oracıkta kızartmalıydım. Ama onun yerine koşarak yukarı çıkıp odama döndüm.

Üzerimi çıkarıp dün gelirken üzerimde olan kıyafetlerimi bulup giydim. Çıkardıklarımı çantaya tepip fermuarı çektim. Bu arada kolumuda kontrol ettim. Çok hafif bir ağrı dışında gayet iyiydi.

Odadan çıkıp merdivenin başına geldiğimde Hazar'da yukarı çıkıyordu.

Beni görünce,

"Nereye." Dedi.

"Kendi evime." Dedim basamakları inerken,
Yanından geçmek isterken kolumdan tuttu.

"Dudağın kanıyor."

Az önce kalbim kanadı.
Dudağımın bir önemi yok diyemedim.

"Önemsiz.
Bırakırsan gitmek istiyorum."

"Ceylan'ın adına özür dilerim."

"Sana demiştim. Benimle görünme adın çıkar sonra diye."

Bir basamak daha indim.

"Elini çeker misin.?"

"Önce kahvaltını yap lütfen.
Gitmek istiyorsan ben bırakırım."

"Zorlama Hazar."

Derin bir nefes daha aldı.

"Tamam.
Aşağıda biraz bekle hiç olmazsa geliyorum hemen."

Diyerek merdivenleri çıkarken bende inmeye devam ettim.

Bir kaç basamak inmiştimki odadan birşeylerin devrilme sesi geldi. Sinirliydi ve eşyalardan çıkarıyordu sinirini. Ben salonda beklerken oda 5 dakika kadar sonra merdivenlerde göründü. İndiğini görünce kapıya yönelip açtım. Tam bir iki adım atmıştım ki Paşa beni ben Paşa'yı gördüm.

Olduğum yerden bir kaç adım gerileyince arkamdaki Hazar'a çarptım.

Elini belimde hissetmemle anında kendimi toplarlayıp öne geldim.

"Paşa. Gel oğlum." Diye çağırılınca Paşa Alpay'ın yanına gitti bende hızlı adımlarla yürüyerek çıkış kapısının önündeki jeep in önene gelip durdum.

Hazar Alpay'la birşeyler konuşup yanıma geldi. Arabayı uzaktan açınca arka kapıyı açıp çantamı önden içeri atıp sonrada bindim.
Hazar direksiyona geçince hareket ettik. Yol boyunca ne o,nede ben tek kelime etmedik. Ceylan'ın söylediği şeyler ettiği hakaretten attığı tokattan daha ağır gelmişti doğrusu.

Yol boyu çenemi sıkmaktan çenem ağrıyınca kendime gelip sıkmayı bıraktım. Nihayet eve geldiğimizde çantamı alıp önden indim. Hazarda inip yanıma gelerek elindeki küçük poşeti bana uzattı.

"İlaçların.
İç mutlaka."

Bakışlarımı yerden kaldırmadan,

"Bıraktığın için sağol."
Diyerek eve yönelmiştimki kolumdaki el ile durdum.

"Özür dilerim. Benim yüzümden kalbini kırdı."

"Unuttum bile."

Dedim yalanlarıma bir yalan daha ekleyerek.

"İyi günler." Dedim kenar mahalle güzelime doğru yürüdüm.

🦋🦋🦋

Gece'yi hastaneden çıkarıp kendi evime,köşke görürdüm.
Önce itiraz etsede zorlayarak ikna etmiştim.

Doktor 3-4 saat uyumasın demişti. Üstelik hem omuzu sakatlanmış hemde hastaydı. Tek kalmasına izin veremezdim.
Zaten yalnız yaşıyordu. Onunda benim gibi ailesi yoktu. Bir sorun çıkarsa kendine bakamaz diye yalnız kalmasına razı olmadım.

Gece'nin isteği ile önce Gece'nin evine gidip bir kaç parça kıyafet alıp benim evime geçtik.

Uzun zamandır ilk kez evime bir misafir, hemde kadın misafir gelmişti.

Gece'nin uyanık kalmasını sağlamak için yada belkide bana iyi geleceğini düşünerek bilmiyorum,Bade'yi nasıl kaybettiğimi ve yaşadıklarımı bile anlatmıştım.

Sonrasında kendimi daha iyi hissettiğimi farkettim. Gece'ye anlatmak iyi gelmişti sanki.
Gece değişik,rahat bir kızdı. Hissettiği gibi konuşup istediği gibi yaşıyordu.

Tek anlamadığım ölümü nasıl bu kadar kolay kabul edip beklediğiydi.
Bir kaç kere başka daha iyi olan doktorlardan bahsettim ama hiç bir şekilde tedavi istemiyordu.
Yinede kolay vazgeçmeyecektim. Bir şekilde onu ikna edecektim.

Doktorun söylediği süre dolduğunda akşam olmuştu. Birlikte akşam yemeği yiyerek sonrasında kahve içmek için salona geçtik.

Sehbadaki çikolataları gördüğünde iştahla yemeye başlayınca hayatımda ilkkez çikolatanın tadını merak ettim.

Ben tatlı sevmezdim. Çikolatayı hayatımda merak edip tadına dahi bakmamıştım. Ama Gece'nin iştahla yemesini görünce yerimden kalkıp yanına oturdum.

"Gerçekten tadı bu kadar güzelmi.?"

"Ne yani sen hiç yemedin mi?" Dedi. dişlerimin arasındaki çikolatayla.

"Hayır."

"Hiç mi.?

"Hiç."

"Nasıl yani ya. Sen uzaydan falan mı geldin.?
Dayısının çikolata fabrikası var, adam çikolatanın tadını bilmiyor.

Ben olsam eve çikolata çeşmesi yaptırırım."

Bu kadar şaşılacak bir şeymi çikolata yememek diye düşünmeden edemedim.

Eliyle tuttuğu çikolatayı ağzından alıp ağzıma attım.

Gece öylece bana baktı.
Tadı çok farklı gelmişti ve de tatlı.

"Gerçekten tatlıymış."

Dedim gözlerine bakarak.

"Tabaktan alsana benimkini niye yedin." Diye kızınca

Omuzumu silkerek önümdeki tabaktan bir çikolata alıp Gece'nin ağzıma uzattım.

"Al çikolata manyağı." Dedim.

Elimdeki çikolatayı alıp ağzına attı. Üzerinede kahvesini içti.

Bir süre ordan burdan konuştuk. Sonrasında Gece yorgunluk ve ilaçlar yüzünden olsa gerek uyuklamaya başladı.

Kafası koluma düştüğünde çoktan dalmıştı. Uzun zamandır ilk kez bir kadın bana bu kadar yakındı.

Gözlerimi kapatıp düşündüm.
Bade'yi düşündüm. Onu nasıl sevdiğimi ve kaybedişimi hatırladım. Onsuz nasıl yalnız kaldığımı delirmeden nasıl yaşadığımı düşündüm.
Gözlerimi açtığımda Emine hanımı gördüm tam karşımda. Fincanları almak için gelmişti ve bize bakıyordu.

Benim yaşadıklarımın en yakın şahidiydi Emine hanım.
Kaç gece krizlerimi ağlayarak dinlemiş ,dayımı gece yarıları yardıma çağırmıştı.
Ve şuan yüzünde bir gülümseme ile bize bakıyordu.

Gece'nin iyice daldığından emin olduktan sonra yavaşça yanından kalakarak kucağıma aldım.

Çikolata bulaşmış dudaklarından kahve ve çikolata kokusu yayılıyordu.
Sanırım bu kokuyu sevebilirdim.

Yavaşça yukarı çıkarken,

"Emine hanım gelip Gece'nin üzerini değiştirmisin?"

"Tamam.
Fincanları bırakıp geliyorum."

Gece'yi odaya çıkarıp bekledim. Emine hanım gelene kadar kucağımda uyuyan kızı izledim.

Beyaz teni kara kaşları kara gözleri dolgun dudaklarıyla tatlı bir kızdı.
Yüzüne bakınca aklıma çikolata geliyordu nedense.

Emine hanım gelip yatağı açınca yatağa bıraktım.
Dudağının kenarındaki çikolata bulaşmıştı.
Parmağımla silerek yerimde doğruldum. Birkez daha baktım yüzüne.
Sonrada dışarı çıkıp kendi odama geçtim.