Selâm canlarım. Geldik bir hikâyenin daha sonuna. Okuyan herkesin diline yüreğine sağlık. Diğer hikayelerime de misafirim olmak isteyenler! Başımın üzerinde yeriniz var. Çıkın çıkın gelin. Beğeni ve keyif garantilidir hikayelerim.

Yarın final olacak bölümden alıntı bırakıyorum. Sevgi ve saygılarımla 🤗 🌺

🔥 " Ay! Ay Allah'ım!"

Diyerek ayağa fırladı Ramo. Kızlar! İşaret parmağını ekrana doğru uzatarak.

" Yanlış okuduğumu söyleyin! "

Dediğinde ekrana odaklandık.

" Olamaz! " Dedim ayağa kalkarken.

Haberlerin altında kırmızı şeritle Son dakika. Yazıyordu. Hemen yanından hayatımızın şokunu yaşatan cümle geçti kayarak.

Ünlü mafya babası Derman Kurtoğlu ve karısı kendi adamları tarafından evinin önünde saldırıya uğradı!

Kahretsin! diyen Anıl la Turgay da bizim gibi ayağa fırladı. Ekrandaki haber değişti. Stüdyodadaki kadın spiker konuştu.

Sayın seyirciler şuan aldığımız Sondakika haberine göre. Yer altı dünyasının ünlü mafya babalarından Derman Kurtoğlu kendi evinin önünde karısı ile birlikte kendi adamları tarafından saldırıya uğradı! Aldığımız bilgiye göre saldırı sabah saatlerinde gerçekleşti.

Bir çığlık daha attım.

Kurtoğlu ve eşi hastaneye kaldırılırken sağlık durumlarının ne olduğu bilinmiyor. Kurtoğlu'nun kardeşi ve avukat eşi özel uçakla İstanbul'a geldiler.

Saldırının sebebi bilinmiyor. Ama son dönemlerde Kurtoğlu'nun ünlü İtalyan mafya babaları ile arasında anlaşmazlıklar ve çıkar kavgaları yaşadığı yönünde. Arkadaşlarımız şuan hastanedeler ama Kurtoğlunun adamları yüzünden hastaneye giremiyorlar. Polis ekipleri ise hastanedeler.

Duyduğunuz haberle şok geçirmiştik. Ne yapacağımızı bilemez şekilde kalırken Sevgi de bende ağlamaya başladık. Arkadaşımız. Elmas...

" Hemen hastaneye gidelim."

Diyen Turgay ile kendimize gelirken çantaları alıp apar topar çıktık kafeden. Kafe önündeki arabaya binerken hâlâ ağlıyordum.

" Allah'ım ne olur birşey olmasın ona.
Allah'ım ne olur! "

Derken hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım.

Mafya olsun yada olmasın sevdiği adamla yeni evlenmiş, yıllar sonra annesini bulmuş ve bir bebek bekliyordu. Elmas için herşey yeni yeni güzelleşmeye başlarken onlara birşey olmasın Allah'ım ne olur.

" Turgay bas gaza. Daha hızlı gidelim ne olur. "

Ben artık konuşmadığım için Sevgi konuşmuştu.

Turgay cevap vermedi. Belkide veremedi. Direksiyonu yumrukladı arka arkaya sadece. Ardından araçların arasında daldı. Makas atarak geçmeye başladı her birini. Kısa süre sonra hastane önüne geldik.
Acil girişinin önü hınca hınç doluydu.
Haber araçları, haberciler meraklı insanlar polis araçları. Bunlara hastalar ve yakınları da eklenince kalabalıktan giz gözü görmez olmuştu. Arabaya yer bulamayınca cadde üzerine bırakarak hızla inip koşarak geri geldik. Ama insanların ve polislerin arasından geçmenin imkanı yoktu.

" Ana girişten girip acile geçelim."

" İlknur haklı." Diyen Anıl ile binanın etrafından dolaşıp ana kapıdan girdik. Zemin katta koşarak ilerlerken kalbim kulaklarım da atıyordu. Bacaklarımın dermanı kesilince tökezleyerek olduğum yere dizlerimin üzerine düştüm.

" İlknur! !

Turgay anında kollarından tuttu.

" İyimisin Nurum! "

Sorduğu soru daha kötü etti beni. Gözlerim sağnak sağnak akmaya başlarken,

" Değilim." Dedim.

" Değilim Turgay.
Ya kötüyseler!
Ya Elmas'a ve bebeğine birşey olduysa. Ya! Ya öldü... "

" Kes sesini İlknur!"

Ramoydu bağıran.

" Aynı şeyi bi daha söylersen yırtarım ağzını."

Dedi kaşların çatık gözlerini silerken.
Aslında hali bizden de kötüydü. Ama iyi düşünmek istiyordu.

" Aynı şeyi kim söylerse ağzını yırtarım."

Sonra arkasını döndü. Başı önüne düştü.

" Benim çirkin ördeğime hiç bir şey olmaz. Derman korur onu. Ölsede korur. "

Diyerek koşmaya başladı. Saniyelik baktık arkasından. Yerimden kalkıp Turgay'ın kolunda yürümeye başladım hızlı adımlarla. Az sonra acil geçişi önündeydik ve buranın da dışarıdan farkı yoktu.

" Nasıl geçeceğiz." Derken kapının önündeki Derman'ın adamları arasında gördüğüm tanıdık ses ve yüzle adama baktım. Habercilere ve magazincilere bağıran kişi Batur denen adamdı. Ellerinde ve kıyafetlerinde kan izleri vardı!
Doğruydu duyduklarımız, doğruydu.
Olamazdı. Olmasındı.

Hızla kalabalığın arasına dalıp ite kaka yanına geldik. Bizi tanıdı.

" Neredeler. Arkadaşım nasıl iyiler mi? Yoksa? "

Dedim aklımdan geçsede dilime indiremediğim kelimeyi yutarak. Arkamdan Anıl çıktı öne. Batur'u yakasından tuttu.

" Konuşsana be adam. Arkadaşım nerde nasıl?"

Başı önüne düştü. Gözlerini kapatırken kanlı yumruklarını ve dişlerini sıktı. Hali hâl değildi.

Arkamda ki Sevgi,

" Hayır olamaz!!" Diye feryat etti.

" Hayır." Dedim.

" Hayır, hayır, hayır. "

Olamazdı. Arkadaşım ve bebeği ölemezdi.

" Çekilin içeriye gireceğiz! "

Hiç birşey söylemedi. Önündeki kalabalığı geriletti. Diğer adamlar kalabalığa engel olurken kapıyı bizim için açtı. Hızla içeriye geçip koşarak geçtik koridoru.

Nefes nefese geçtiğimiz bitmek bilmeyen o koridorun sonunda bir feryat daha duyduk. Derya...
Derya buradaydı ve sinir krizi geçiriyordu. Abi! Elmas! Diye bağırışları koridoru inletirken kocası Murat yanında ve sakinleştirmeye çalışıyordu karısını. Gördüğümüz son sahne ile bütün gücüm orada bitti. Bir adım daha atacak gücü kendimde bulamadım. Gerçeklerle yüz yüze gelecek takatim kalmamıştı.

" Olamaz Elmaas! " Diyen Sevgi'nin feryadının arkasından benim ki koptu.

Son gücümüzle hıçkırıklar arasında geldik odanın önüne kadar. Derman Kurtoğlu'nun adamları acil müdahale odasının önüne etten duvar örmüş geçit vermiyorlardı.

" Çekilin!
Çekilin kenara kardeşimizi göreceğiz!"

Diye bağırdık teker teker. Önce izin vermeselerde. Sefa denen adamı bizi görüp izin verdi. Kenara çekildiklerinde yan yana iki yatak vardı odada. Birinin üzerinde üzeri örtülü bir bedenki kadın olduğu belliydi, diğerinde Derman Kurtoğlu'nun yüzünü örtülürken gördük.

" Doğru, bu olamaz! "

Diyen Sevgi kapının önüne yığılırken Anıl tuttu arkasından. Benim de son gücüm orada bitti. Zavallı Elmas sevdiği adam ve bebeğiyle birlikte gitmişti. Ya annesi. Zavallı kadına ne söyleyecektik. Kahrından oda ölürdü.

Kararan gözlerin ve dönen başımla son hatırladığım Turgay'ın kollarının arasına düşüşüm...