Şuan Cevher elindeki silahı doğrultmuş,kaşları çatık mavi şimşeklerini gözlerime dikmiş bana bakıyordu.

Ben onu bu kadar sinirli hiç görmemiştim.

Bunun sebebi söylediğim cümlemi, yoksa o cümleyi kuran kişinin ben oluşum mu bilmiyorum.
Ama o şimşekler düştüğü yeri delecek kadar elektirikliydi.
Ve şuan hedefteki nokta ben görünüyordum.

"Ne.? Dedin sen!"

" ASLAN KARABEY.!!"

Adım mekanda yankılandı.

"Tekrar et.
Ne dediğini."

"Tekrar etmeye gerek yok.
Duydun işte."

Dedim sakin şekilde.
"Beni bu yüzden vurmak istiyorsan vurabilirsin.

Kader."

Dedim ve arkamı dönerek çıkışa doğru yürüdüm.

Tam iki üç adım atmıştım ki silah sesiyle kulaklarım çınladı.

4 SAAT ÖNCE.

Özge'yi koluma takarak içeriye doğru yürümeye başladım.
Şöyle bir etrafa baktım çok değilse de kalabalıktı.
Tanıdık kim var diye bakarken
ilk gördüğüm kişi Aslan oldu.
Onun burda ne işi vardı.

Anna Aslan'ı tanıyormuydu?
Özge etrafa bakarak,

"Vaaayy.
Ortam süper.
Kardeşim burası harikaymış."
Diyerek ağzı açık bakarken
Bende etrafa baktım.
Süs havuzunun etrafına masalar hazırlanmış, bahçedeki ağaçlara boydan boya renkli fenerler asılmış, karanlık olmasına rağmen ışıl ışıldı.

Aslında bu ışıltı karanlığa karanlıkta bu ışıltıya yakışmıştı doğrusu.
Anna canlı müzik için birilerini bile bulmuştu.
Şuan ortam gayet eğlenceli görünüyordu.

Biz etrafı süzerken Anna bizi farkederek yanımıza geldi.

"Oo.. Mücevherim gelmiş.
Beani çok sevindırdi.
Nasilsin kuzuum."

Anna'nın aksânı hâlâ yerinde sayıyordu.

" Teşekkür ederim Anna."

"Bu güzeal haniim kimdir ? "

"Ben Özge.
Memnun oldum."

Dedi Özge.

"Bean Anna.
Memnun oldi beande."

"Anna,
Özge uzun süredim benimle."

"Anladi bean."
Dedi gülümseyerek.

"Hadi gel sizin masa ayirdi."

"Nerden çıktı bu parti Anna."

"Aklima geldi yapmak istedi bean."

Bize eşlik eden Anna ile birlikte kolumda Özge bahçeye girdiğimizde Aslan'da bizi farketti.
Elinde kadehi ile yanımıza gelerek.