"Susamış arzularımı, acıyla ağlayan yüreğimi sadece o rahatlatabilirdi. Aşkın ve şefkatin çocuğuydum ben. Kalbim bir aşk ateşiyle yanar, dudaklarım sevgi dağıtır, gözlerim şefkati yansıtırdı.

Tanrının bana biçtiği kader, kız kardeşiminkiyle değişmişti. Onun olması beklenen her şey artık bendim. Düşlediğim, yüreğimin göz yaşı dökerek arzuladığı her şey de oydu.

Aşkın ve sevginin çocuğu, kan ve ölümün kollarına düşmüştü. Savaş ve cesaretin çocuğu ise aşk ve sevginin kollarına yükselmişti.

Kaderime boyun eğip görevimi de aşkla kabullendim. Kanından ve adından başka gücü olmayan bu fani, tahtını ve tacını, halkı adına sevgiyle kucaklamayı seçti.

Lâkin karanlık beni sahip olduğum tek şeyden de ayırdı.
Ne sevdiğim kaldı ne de adım. Sadece ben ve kanım.

Karanlığın istediği bendim. Ben de kendimi ona teslim ettim.

Bu benim önce aşkımı, sonra hakkımı ve en nihayetinde de ailemi, evimi nasıl kaybettiğimin hikayesiydi. Bu benim tüm sevgimi ve merhametimi, vicdanımı nasıl yitirdiğimin destanıydı."