Koşuyordum yine geç kalmaktan korkuyordum, ne zaman eve geç gitsem babam tarafından azar işitiyor ve hırpalanıyordum. Okulumdan çıkmış ana caddede evime dogru elimde ödev kağıtlarımla koşuyordum, insanlara çarpıyor 'pardon' deyip koşmaya devam ediyordum saatime baktığımda 17:05 geçiyordu olamaz geç kalıyordum! 17:10 da evde olmam lazım. Daha da hızlandım ve o anda sert bir yüzeye çarpıp yere kapaklandım dudaklarımın arasından bir inilti çıkıverdi

"Ahh"

Yerde alnımı ovuştururken aklıma gelen şeyle gözümü açtım yukarı bakınca bi adam ile göz göze geldik siyaha kaçan gözleri ,hafif dalgalı kumral saçları ,1.85 e yakın boy ve kaslı bi adama çarpmıştım ah salak kafam önüme baksaydım keşke diye geçirdim içimden adam yakışıklıydı elimdeki kağıtlara baktım hepsi başka yerlere dağılmadan toplamaya çalıştın kış ayındaydık rüzgar vardı ztn adam hemen eğilip kağıtları toplamama yardımcı oldu

"Özür dilerim bayım ve teşekürler"

Adam bana kısa bi bakış atti ve hafif tebessüm etti

"Estağfirullah özüre ve teşekküre gerek yok benim hatamdi küçük hanım ben özür dilerim"

Çok nazikti benim ona çarpmama rağmen o bende özür diliyordu. Kağıtlari toplayıp bana uzattı ve ayağı kalkmama yardım etti karşı karşıya durduk benden uzundu ben kumral beyaz tenli, elmacık kemikli, yeşil gözlü çilli, 1.58 boyunda, gamzeli güzel fiziğimle harika bi kızdım genelde öyle derler ama o kadar güzel olduğumu düşünmüyordum adamın dudaklarına baktım dolgundu benimkiler gibi oda ona baktığımı anlayınca gülümsedi

"Neden dudaklarima bakıyorsun"

Daldığımi anlayıp kendime geldim

"Oh hiç gozlerim kaydı"

Adamda benim dudaklarıma baktı ve alt dudağını ısırdı. Aklıma saat geldi hemen kol saatime baktım ve olamaz saat 17:21 di çok geç kalmıştım

"Sağ ol yakışıklı benim gitmem gerek herşey için teşekkürler"

Ona yakışklı dediğimi fark edip başımı eğip yanından geçtim ve tam koşacakken

"Lafı bile olmadı güzelim"

Dedi bende gülümsedim ama aptal gibi sırıtarak ve koştum. Evimin mahallesine girdiğim gibi onu gördüm

Babamı...

Kısa oldu ilk bölüm sorry