2.BÖLÜM

"Ayşim ve Mahir evlenecek."

Ayşim duyduğu cümleyle başı dönmeye başladı. "Ne?" Diyebildi sadece.

Karşısındaki koltukta oturan Mahir ise şaşırmıştı. Aslında içten içe mutluydu. Sonuçta sevdiği kızla evlenecekti. Fakat kimsenin onu önceden sevdiğini anlamaması için mutluluğunu saklamaya çalıştı.

"Baba, nasıl? Bana neden bahsetmedin bundan?" Annesine dönüp baktı. "Var mıydı haberin?"

Annesi tereddütte bulundu. Dişlerini sıkmaya başladı. "Vardı oğlum."

"Yuh ya! Söylenmez mı bu? Ama yani, baba!" Rol yapmaya çalışıyordu.

"Evet!" Diye geçiştirdi Ercan. "Teklifimize ne diyorsunuz?" Ergin'in bu teklif karşısında ne diyeceği tabiki de belliydi. Ortaklık konularında fazla görmemişlik yapardı.

"Olur, olur tabii."

Ayşim'in duyduğu cümleden sonra gözleri dolmaya başladı. "Siz ciddi misiniz?" Babası başıyla onayladı. Ayşim'in şuan elinden hiç bir şey gelmiyordu. Ne dese umursanmayacaktı o yüzden sustu.

Sadece sustu.

Çünkü eve gittiğinde ağlayacaktı.

14 Şubat saat 19:46

Hazırlıklar yapılmış, her şey tamamlanmıştı.

Ayşim aynada gelinliğine bakarken bir yandan saçlarını düzeltiyordu. Ne kadar isteksiz olsa da bu evlilik gerçekleşmezse hapise girebilir, 10 hatta onun üzerinde yıl kadar hapis cezası alabilirdi.

Kapı açıldı. Gelen Mahir'di.

Ayşim'in de içten içe ona karşı duyguları vardı fakat kabullenmek istemiyordu.

"Çok güzel olmuşsun" dedi Mahir. "Teşekkür ederim." Diye karşılık verdi. "Bunun için özür dilerim."

Ayşim anlamamış bir şekilde sordu. "Ne için?" Mahir gözlerini onun gözlerine kilitledi. "Evlendiğimiz için. Fakat evlenmeseydik.."

"Evet." Dedi Ayşim. "Sen hapise girerdin. Girmeseydin bile elbet bir ceza alırdın. Ailen ve senin ismin kirlenirdi. Yani bayağı kötü şeyler olurdu."

"Evet." Dedi sadece. "Yapacak bir şey yok." Hemen kabullenmişti. Her şeyi çabuk kabul ederdi. Her şeyi olduğu gibi bilirdi. Değiştirmeye, itiraz etmeye zahmet etmezdi bile.

"Nasıl yani?" Dedi Mahir. "Ben istemezsin diye düşünmüştüm. Hiç mi itiraz etmedin babana, annene?"

"Hayır." Dedi Ayşim. "Neden uğraşayım ki."

"Bu çok saçma." Ayşim dudaklarını birbirine bastırarak Mahir'e baktı.

"Ne yapabilirim ki? Zaten bir sesimi çıkarsam, istemesem, itiraz etsem cezaevine gitmekten başka şey olmazdı. Ben bir hakimim Mahir. Neler olabileceğiniçok iyi bilirim."

Mahir bir şey söylemeden çıktı odadan.

Saat 19:55

Konuklar masalarında, gelin ve damadın gelmesini bekliyordu. Mahir ve Ayşim giriş kapısının arkasında organizasyonu yapan kadının konuşmasını dinliyordu.

"Giriş müziği bu olsun mu o zaman?" Diye sordu kadın.

"Farketmez." Dedi Ayşim. "Nasıl farketmez? Seç işte birini Ayşim." Dedi Mahir. Ayşim bir iç çekti. "Off, tamam. Bu olsun." Listedeki şarkılardan birini gösterdi rastgele. Kadın onaylayıp yanlarından ayrıldı.

Mahir "Neden hiç bir şeyi ciddiye almıyorsun?" Diye sordu. "Neden alayım ki?" Mahir derin bir nefes aldı. "Giriş müziğini bile daha listeye bakmadan seçtin. Hiç bir şeyi umursamıyorsun."

Ayşim göz devirdi. "Biz zorla evleniyoruz Mahir. Bilmem farkında mısın ama. Sen de her şeyi çok ciddiye alıyorsun bakıyorum da."

Mahir duyduğu cümleye karşılık veremedi. Belki de Ayşim haklıdır diye düşündü. "Onu sevmiyorsa zorlayamam" diye düşündü.

O sırada Ayşim'in annesi geldi.

"Hadi, herkes sizi bekliyor girsenize." Mahir başıyla onayladı. Annesi ikisinin kolunu birbirine dolayıp kol kola girmelerini sağladı.

Ayşim annesine "ne yapıyorsun?" bakışı attı. Annesi ise "ne var?" anlamında ona baktı. Ayşim ise göz devirdi.

~

"Siz, Mahir Gürer. Ayşim Atasoy'u karınız olarak kabul ediyor musunuz?"

Mahir hiç tereddüte girmeden "Evet." Dedi.

Ayşim duvağının altından iki kaşını kaldırıp Mahir'e baktı. Mahir ise "ne var?" bakışı attı. Ayşim ise alaycı bir tavırla nefes verdi.

"​​​Siz Ayşim Atasoy, Mahir Gürer'i kocanız olarak kabul ediyor musunuz?"

Ayşim bir süre durdu, hiç bir şey söylemedi. Nikâh memuru tam cümlesini tekrarlayacakken konuştu.

"Evet"