3.BÖLÜM

"Evet."

Salondaki herkes ayağa kalkıp alkışlamaya başladı. Özellikle Mahir'in annesi Leylâ.

Ayşim'in annesi Leman ise en ön, tam da Ayşim'e bakan sandalyeye oturmuştu. Ayşim'e bacağını işaret ediyordu fakat Ayşim bir şey anlamamıştı. "Bassana!" Diye bağırıyordu.

Söylediği cümleyle ne yapması gerektiğini anladı.

Ayşim herkese olan siniri yüzünden bütün öcüsünü Mahir'den alacaktı.

Ayağını Mahir'in ayağının yanına koydu ve kaldırıp onun ayağına bastı. Mahir acıdan çok yüksek sesle bağırdı.

Ayşim içinden "oh olsun sana!" Diye geçirdi. Mahir ise "görüşeceğiz seninle" anlamında ona baktı.

"Ne olmuş? Adetlerimiz yerine getiriyorum." Mahir ise sinirlice " Ya kızım, zaten sabah fotoğraf çekiminde toz, toprak ne varsa bastın. Ayakkabımı kirletiyorsun!"

Ayşim bu cümleye göz devirdi.

Nikâh şahitlerine bakarsak onlar çoktan onaylayıp imzalarını atmışlardı bile.

Peki bu nikâh şahitleri kimler miydi?

Ayşim'in kardeşi Gökçe ve Mahir'in arkadaşı Kuzey'di.

Evet, peki Kuzey kim miydi?

Ayşim'in takıntılı eski sevgilisiydi.

Onlardan başka hiç kimse başlangıçtan sonuna kadar ilişkilerini bilmiyordu.

~Nikâhtan yarım saat önce

"Senin burada ne işin var Kuzey?" diye bağırdı Ayşim. "Nasıl ne işim var? Arkadaşımın nikâh şahitliğini yapmaya geldim!"

Ayşim bu anlamadığı cümle karşısında ne diyeceğini bilemedi.

"Ben senin arkadaşın değilim. Hem benim nikâh şahidim Gökçe idi. Yoksa ona gidip değiştirmek istediğini mı söyledin?"

"Yok be! Benim arkadaşım Mahir."

"Yok canım?" Dedi Ayşim. "Tabii kızım ne sandın?"

~Şimdiki zaman•

Upuzun bir masada Gürer ve Atasoy ailesi olarak oturuluyorken Gürer ailesinin annesi Leylâ hanım konuştu.

"Evet, bugün bildiğiniz gibi çok özel bir gün." Dedi.

"Her ne kadar benim için olmasa da." Dedi Ayşim. Bunu annesi dışında kimse duymamıştı. Leman hanım kızının dirseğine vurarak "Sus kız, duyacaklar şimdi." Dedi.

"Öncelikle kızımız ve oğlumuzun düğünlerinden sonra kalacakları evi tuttuk." Diyerek elinde tuttuğu anahtarları Ayşim'e uzattı.

"Siz ciddi misiniz?" Dedi Ayşim. "Tabiki de ciddiyim."dedi Leylâ hanım.

"Yani artık ayrı evde kalacaklar. Eşyalar ve tüm araç gereçler evde bulunuyor."

"Çok sağolun Leylâ hanım gerçekten." Dedi Leman hanım.

Tabiki de rol yapıyorlardı. Ne yani? Araları bozuk olarak mı gözüksünler?

"Bu arada düğün yarın."

"Ne?" Diyerek ayağa kalktı Ayşim. Bunu farkettiğinde yerine oturdu.

"Şey, yani çok erken değil mi Leylâ hanım?"

"Yoo? Ne alakası var kızım? Bu arada kına ayarlamadık ama sorun olmaz değil mi?"

"Yok, ne sorunu." Bu iyi bir şeydi Ayşim için. "İyi madem." Dedi Leylâ hanım.

Ayşim içinde resmen kendini yiyordu. İç sesleriyle yoğun bir iletişimdeydi.

~Nikâh günü son•