Yine ben her zamanki gibi yazıp yazıp silmelerdeyim , ne kadar kitlesem de birisi görür diye anlık yazıp silme evrelerindeyim.

Tekrar başladım aynı kitaba her zamanki gibi tekrar tekrar sorgulatıyor yapmak istemiyorum ama yapmak için birçok sebep var .

Kimseye anlatamıyorum . Herkese iyiyim diye yalan söyleyip duruyorum , değilim eski halime döndüm . Defalarca denediğim şeye... Belki izler geçti ama yenileri yakın gibi duruyor ama yapamıyorum en azından şuanlık değil . Belki bir şeyler düzelir , birisi beni cidden sever , bana verdiği sözleri belki tutar .Ya kimi kandırıyorum ki kimse koşulsuz sevmeyecek . Benim sevdiğim kadar kimse beni sevip değer vermeyecek. Verdikleri sözleri aynı gün unutacaklar . Yapmadıkları şey değil . Madem sözlerinizin arkasında durmayacaksınız söz vermeyin o zaman , madem kıracaksınız seviyormuş gibi yapmayın. En ufak engelde beni bırakacaksanız hiç hayatıma girmeyin mesela . Çünkü yeterince dipteyim dibin dibi diye bir yer yok .

YORULDUM fazlasıyla daha da dibe inemem diye mi bu kadar üzerime geldiniz? O yüzden mi bu kadar dışladınız ? Neden yaptınız bunu ya tek bir kişi istedim etrafımda beni koşulsuz seven , nasıl olduğumu soran , üzgünken yanımda olan , hayallerim konusunda beni destekleyen , yanında çocuklaşabildiğim ama yok . Üzüldüğümde kafana takma diyen veya hiç görmeyen, hayallerimi küçümseyen , çocuklaştığımda durduran kişiler var etrafımda . Belki ben uzaklaştırıyorumdur. Ama insanlar bana bağlanmasın bence çünkü ben daha yaşamak isteyip istemediğime karar veremiyorum .

Kız kardeşim olmasaydı belkide bunu bitirirdim. Ama yapamadım .Onu böyle bir ailede tek bırakamazdım .Belki bazen bende kızıyorum , bağırıyorum ama böyle olmayı bende istemiyorum . Anneme gibi veyahut babam gibi olmak istemiyorum . Böyle dedikçe onlara benziyorum . Sürekli belki trip atıyorum ama nazım birisine geçsin istiyorum . Birisi benimle ilgilensin, bendeki yaşam boşluğunu doldursun, doldursun ki bu kadar erken yaşta kendimden vazgeçmeyeyim . Kesikler belki derin belki değil ama illaki bir yerlerde varlar . Bazıları gözükür bazıları gözükmez . Beni yargılamasınlar diye gözükmeyen yerlerdeler kalbimde var, vücudumda var , aklımda var .

Bilmiyorum en son rehberlik servisinde beklerken yapmıştım .O gün mutlu mutlu konuştum ama kimse yaralarımı görmedi . Voleyboldaydım kimse acıları göremedi. Arkadaşlarımlaydım kırgınlıklarımı görmediler . Acılarım sinire döndü kalp kırdım oturdum insanlara ağladım , kendime ağladım , aileme ağladım , kitaplarıma ağladım, şarkılara ağladım ama kimse görmedi . Neden kimse benim de yorulduğumu anlamıyor? Annem mesela neden ben kızı değil de hizmetçisi bakıcısıymışım gibi davranıyor . Bu gece yapamam herkes evde kimse uyumaz.

Neyse bu akşamlık burda bitiriyorum sabah ne halde olurum bilmiyorum ama bu gece bitkinim . Göz kapaklarım açılmamaya yemin etmiş , kalbim atmıyor ,gülüşüm solmuş... İyi geceler ölümlüler korkak fedai yine üzgün.......

————————————————

kimine saçma kimine dokunaklı gelecek bilemiyorum ama yazdığım ilk yazı veyahutta ilk kitap değil fakat kendi adıma yayımlayacağım ilk kitabım olmasını istiyorum belki okuduğunuz kitaplar gibi sürekli mutlu şeyler olmayacak içinde belki çokça aşk olmayacak ama bu bir kurgu olmayacaktır ... bir kitaptan ziyade bir günlük edası ile yazılmıştır...