Yorgunluk hissi tekrardan sarıyor dört bir yanımı .Ne zaman veyahut nasıl geçecek bilmiyorum. Ama lütfen en yakın zamanda ve beni daha çok yıpratmadan geçsin .

Benim daha fazla dayanacak bir şeyim kalmadı . Dibin dibi diye bir şey yok .

Sonuç olarak daha fazla batamam ya.Belki daha en dibi görmemişimdir bile. Ama lütfen görmeyeyim .

Kaldırabileceğimden emin değilim çünkü . Bir dayanağım var mı bilmiyorum ama anlatacak kimsem yok . Annemin ,kardeşlerimin ,arkadaşlarımın yüklerini (sıkıntılarını) düşünmekten kendime vakit bulamadım .

Ailemi toplamaya çalışırken kendimi dağıttım. İnsanları geçtim artık ben kendimi tanıyamıyorum . Sürekli birilerine söylüyorum ama galiba benim de kendime söylemem gerekiyor.

Neyi severim? Beni ne mutlu eder? Beni ne heyecanlandırır? Ne yaparsan kendimi değerli hissederim? Hangi renk hoşuma gider? Ve cevabı olmayan tonla soru . Belki biraz zamana ihtiyacım vardır.

Kendimle çelişiyorum . İlgi bekliyorum . Daha ben bile kendime ilgi veremez iken ilgi bekliyorum. Fazla alınganım ,insanları çok kırıyorum .

Daha fazla yazamayacağım . Uyumak istiyorum. Gerçi son 2 haftadır hiç uyuyamıyorum ama yine deneyeceğim.

İyi geceler yine başka bir gün yazmak üzere ölümlüler fedai bu gece yine korkacak.,..

————————————————

Bu sefer kısa bir bölümdü böyle kısa bölümler olacak hep bazen ise okumaktan yorulacağınız bölümler olacak

Ne zaman kitabım okunur bilmiyorum ekstra olarak başka bir uygulama da yayınlayacağım