Adar ağanın yüreği sızlamıştı oda biliyordu sözünü tutamadığını kızına sahip çıkamadığını ama yapamazdı sanki kızına bakınca karısının sırf onunla olmak istemediği için inthar ettiği sahne geliyordu aklına. Kimse bilmiyordu Meyra hanımın asıl ölüm sebebini. Adar ağa o yükü taşımak zorunda kaldığı günden beri her şeyin suçlusu olarak Halin'i görüp zulm etmemişmiydi zaten şimdi neden yüreği kızının dedikleriyle böyle sızlıyordu.

Şervan ağa aşiret büyüklerine ilk kez saygısızlık yapıp bağırmıştı veremezdi sevdiği kadını olmazdı. Halin onun biriciğiydi Onsuz yapamazdı ki.

Hem Halin akşamları üstünü örtmeden yatardı üşürdü onun o küçücük bedeni kimse ona sahip çıkmazdı ki.

Halin her şeyi içine atıp kendini bitirirdi her zaman bir desteğe ihtiyacı olurdu da demezdi kimseye.Yüreği yandı Şervan ağanın yaşayamazdı ki onun küçüğü.

Halin'in yüreğini bilirdi Şervan ağa kin tutamazdı sevdiği herkese yardım ederdi ama kendine edemezdi çünkü onunda yüreği yaralarla doluydu ama saracak kimsesi olmamıştı. Şimdi olmazdı veremezdi sevdiğini oda yaşayamazdı küçüğü olmadan.

Devran ağa'da ise durumlar farklıydı çok sinirlenmişti kimse için hayatını karartamazdı. Hem onunda bir sevdiği vardı ailesiyle tanıştıracaktı. Ama şimdi ise bu peçeli ucube kızla evlenmek zorunda kalıyordu. Şimdi Sevda'sına ne diyecekti.

Baran Ağa ise gözleri dolu dolu kardeşi Halin'e bakıyordu. Aklına küçükken kardeşiyle olan bir sohbet canlanınca içi acıdı.

(Geçmişten)

Halinden Abi abi nerdesin korkuyorum sende mi beni bıraktın

Abisini bulamayan küçük Halin yere diz çöküp ağlamaya başlamıştı küçücük kalbi çok ağrıyordu abisinin gelmeyeceğini düşününce.

Yerde ağlayan Halin'in yanına 14-15 yaşlarında bir delikanlı yaklaştı "neden ağlıyorsun ufaklık" Halin kaşlarını çatıp kafasını kaldırarak bilmiş bir şekilde karşısındaki insanı kendine çeken kahverengi gözlere bakarak konuşmaya başladı"Siz çok mu büyüksünüz ki bana ufaklık diyorsunuz hem ben yabancılarla konuşamam abim sonra çok kızar"

Genç delikanlı bu bilmiş kızın sözlerine gülmekle yetinmişti ama şimdi bu küçük kızın neden ağladığını öğrenmeliydi aslında öylece bırakıp gidebilirdi ama kızın içli içli ağlaması delikanlının durmasına neden olmuştu. Küçük kıza dönüp konuşmaya başlamıştı."Adın ne bakalım küçük hanım hem neden ağlıyorsun bakalım sen" Halin aklına gelen abisiyle yine dökmüştü incilerini delikanlıya dönüp dolu dolu bakan gözlerle konuşmaya başladı. "Abimi kaybetim bulamıyorum aradım ama görmedim o da beni bırakıp gitti" diyip ağlamaya devam etmişti genç çocuk elini uzatıp kızın göz yaşlarını silmeye başlamıştı ve aynı anda kızla konuşuyordu "Ağlama Ben sana abini bulmanda yardım ederim hadi kalk abini bulucaz" küçük kız heyecanla ellerini çırparak konuşmaya başlamıştı "Gerçekten mi abimi bulucakmıyız" genç çocuk kızın bu sevincine kayıtsız kalamamış ve oda kıkırdamıştı. İkisi birlikte devam ederken az ilerde Baran ağa küçüğünün elini tutan genç çocuğu görünce sinirlenip kardeşini kendine doğru çekmişti. Abisini görmenin sevinciyle sevinçle boynuna sarılmıştı "Abi gitin sandım çok korktum biliyormusun ama sen geri geldin bırakmadın beni."

Kardeşinin korkmuş olduğunu gören Baran sıkıca sarılmıştı ona."Bırakmam ben seni abim korkma sen ben hep seninleyim"

Arkalarına döndüklerinde genç çocuk gitmişti Halin bu duruma üzülsede tanımadığı biri için bişi yapamazdı ama abisini bulmasında yardım ettiği için teşekkür etmeyi çok istemişti.

Baran kardeşinin elini tutup yürümeye başlamışken kardeşinin sorduğu soruyla kafasını kardeşine doğru çevirmişti.

"Abi Sen Beni Her Şeyden Korurmusun"

Baran hiç beklemeden cevap vermişti küçüğüne

"Korurum Kardeşim Herkesten Ve Herşeyden Korurum"

İki kardeş el ele evlerine doğru giderlerken arkadan onları izleyen genç çocuk Halin'in o tatlı hallerini gülümseyerek izliyordu.

Arkadan annesinin sesini duyunca oraya döndü.

"Devran oğlum nerdeydin bakıyım sen"

***************

(Şimdiki Zaman)

Halin yerden kalkınca herkes ona bakmaya başladı merak ediyorlardı ne yapacağını Halin ise abisine doğru gitti

Koskoca Baran ağa kafasını eğip konuşmaya başladı

"Koruyamadım Seni Kardeşim Afet Beni Beceremedim."

Halin abisinin gözlerine hayal kırıklığıyla baktı ve konuştu

"Abiiiii: Bu sefer Küstüm Ben Sana"

Baran ağa utançla kafasını kaldırıp kardeşinin suratına baktı Halin ise kafasını yere eğip bu sefer de babasına doğru gitti. Herkesin içi acımıştı Halin'in bu haline. Babasının karşısına geçip konuşmaya başladı.

"Annem bir keresinde bana ne demişti biliyormusun. Eğer bir gün başına bişi gelirse ve ya çok üzülürsen babana git o seni herkesten ve her şeyden korur demişti.Baba ben her şeye ve herkese rağmen sana geldim. Babaa Oğlunu koruduğun gibi beni de korusana çünki ben bütün bu yükleri tek başıma kaldıramıyorum artık.

Tek bir damla göz yaşı döküldü Adar ağanın gözünden kızı herşeye rağmen yine de ondan yardım dileniyordu. Konuşmadı Adar ağa kafasını çevirip yürümeye başladı.

Halin yine yıkıldı yüreğine ağır gelmeye başlamıştı bu yükler. Adar ağanın ardından herkes konaktan ayrıldı. Şervan ağa sevdiğinin yüzüne bakamamıştı. Çünkü oda koruyamamıştı sevdiğini sahip çıkamamıştı sevdasına.

Konak boşalınca Devran ağa bağırmaya başlamıştı evlenmem ben o peçeliyle kusurlu olduğu yüzüne taktığı peçeden belli. Bana kusurlu bir kadını mı layık gördünüz evlenmem ben o ucubeyle bunu aklınıza sokun artık.

**********

2 gün sonra düğün olucağı için her yerde sesizlik hüküm sürüyordu

Kimi Halin'e yandı kimi Şervan ağaya

Ama kimse demedi Devran ağada yandı gün geçtikçe kinlenmeye başlamıştı Devran ağa. Kimse onu düşünmüyordu herkes Şervan ağa ile Halin'in sevdasından bahsedip duruyordu. Baran ağa ise iki gündür kardeşinden köşe bucak kaçıyordu utancından. İhanet etmişti kardeşine sözünü tutamamıştı.

Şervan ağa ise yüreği ateşlerde kavruluyordu hiç bir şey yapamıyordu

İki eli de bağlanmıştı.

Halin'in hali ise hal değildi evde ruh gibiydi kimse onu görmüyordu ta ki bu sabah çığlık atarak ağlamasıyla içeriye girip Halin'i perişan halde görmelerine kadar. Adar ağanın ilk kez içi sızlıyordu. Esma hanım bile üzülmüştü Halin'in bu haline.

Herkes bir yerde dağılmış durumdayken Dilan Her gece üzerinde sanki Halin'in Devran'ın ve de Şervan ağanın ahı varmış gibi uyuyamıyordu. Çok pişman olmuştu ama kalbine laf geçirememişti.

Halin iki gün boyunca düşünmüş ve en son kararını vermişti kaçıcaktı. Yapamazdı herkes çeksindi cezasını.